هانری کارتیه برسون ( به فرانسوی: Henri Cartier - Bresson ) ، ( زاده ۲۲ اوت ۱۹۰۸ در شانتلو، فرانسه – درگذشته ۳ اوت ۲۰۰۴ ) عکاس فرانسوی بود که در ابداع و گسترش فوتوژورنالیسم ( عکاسی خبری ) و همچنین عکاسی لحظه ای و خیابانی نقش اساسی داشت. وی با دوربین مشهور لایکای ۳۵ میلیمتری خود به اقصی نقاط دنیا سفر می کرد و با صبر و تقریباً به صورتی نامحسوس صحنه ها را ثبت می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
توانایی منحصربه فردش در ثبت «لحظه قطعی» ( The Decisive Moment، اینطور که او آن را می نامید ) ، چشم دقیقش برای طراحی صحنه، شیوه منحصربه فرد کارش و بیان ادبی اش در تئوری و عملی عکاسی، وی را به عنوان یک شخص افسانه ای در میان فتوژورنالیست های همدوره اش مطرح کرد.
کار وی و شیوه اش یک تأثیر ماندگار و دست نیافتنی داشته است. تک عکس ها و عکس داستان هایش برای سه دهه زینت بخش معتبرترین مجله های دنیا بوده است و نسخه های مختلف عکس هایش بر دیوارهای موزه های آمریکا و اروپا نمایش داده شده است. در بازار جهانی عکس، وی تأثیر خود را به خوبی گذاشته است: وی یکی از مؤسسان مگنوم بوده است، یک آژانس عکس در نیویورک و پاریس.
هانری کارتبه برسون در سال ۱۹۰۸ در شانتلو، فرانسه در یک خانواده ثروتمند، با فرهنگ متوسط چشم به دنیا گشود. در نوجوانی یک دوربین معمولی داشت که برای عکسهای تعطیلات از آن استفاده می کرد و بعد یک دوربین ویزور۳*۴ را تجربه کرد. اما او به نقاشی نیز علاقه داشت و به مدت دو سال در استودیوپاریس تحصیل کرد. این تجربیات در نقاشی دید او را به خوبی برای ترکیب بندی آماده کرد که به یکی از بزرگترین ابزارهای او در عکاسی تبدیل شد.
در سال ۱۹۳۱ در سن ۲۲ سالگی یکسال را به شکار در غرب آفریقا گذراند و بعد از بیمار شدن به فرانسه بازگشت. در آن زمان بود که در مارسی برای اولین بار عکاسی را به طور جدی کشف کرد. این یک تجربه حیاتی برای او بود. یک دنیای جدید، یک شیوه نو دیدن، یک الهام درونی و غیرقابل پیش بینی از بین کادر باریک منظره یاب دوربین ۳۵ میلیمتری به روی او گشوده شد و تصور و خیال او را به آتش کشید. او خاطر نشان کرده است که چگونه در آنزمان خیابان ها را با یک احساس قوی و آماده برای برانگیخته شدن و مصمم برای به دام انداختن زندگی و سپری کردن زندگی به یک شیوه زنده و نو زیر پا می گذاشته است.
بدین گونه یکی از نتیجه بخش ترین مشارکت ها بین انسان و ماشین در تاریخ عکاسی روی داد. او به کارش با دوربین ۳۵ میلیمتری ادامه داد. سرعت، تحرک پذیری، تعداد زیاد عکس در هر حلقه فیلم و بالاتر از همه کوچک بودن دوربین و جلب توجه نکردن، با شخصیت خجالتی و سریع او سازگاری داشت.
... [مشاهده متن کامل]
توانایی منحصربه فردش در ثبت «لحظه قطعی» ( The Decisive Moment، اینطور که او آن را می نامید ) ، چشم دقیقش برای طراحی صحنه، شیوه منحصربه فرد کارش و بیان ادبی اش در تئوری و عملی عکاسی، وی را به عنوان یک شخص افسانه ای در میان فتوژورنالیست های همدوره اش مطرح کرد.
کار وی و شیوه اش یک تأثیر ماندگار و دست نیافتنی داشته است. تک عکس ها و عکس داستان هایش برای سه دهه زینت بخش معتبرترین مجله های دنیا بوده است و نسخه های مختلف عکس هایش بر دیوارهای موزه های آمریکا و اروپا نمایش داده شده است. در بازار جهانی عکس، وی تأثیر خود را به خوبی گذاشته است: وی یکی از مؤسسان مگنوم بوده است، یک آژانس عکس در نیویورک و پاریس.
هانری کارتبه برسون در سال ۱۹۰۸ در شانتلو، فرانسه در یک خانواده ثروتمند، با فرهنگ متوسط چشم به دنیا گشود. در نوجوانی یک دوربین معمولی داشت که برای عکسهای تعطیلات از آن استفاده می کرد و بعد یک دوربین ویزور۳*۴ را تجربه کرد. اما او به نقاشی نیز علاقه داشت و به مدت دو سال در استودیوپاریس تحصیل کرد. این تجربیات در نقاشی دید او را به خوبی برای ترکیب بندی آماده کرد که به یکی از بزرگترین ابزارهای او در عکاسی تبدیل شد.
در سال ۱۹۳۱ در سن ۲۲ سالگی یکسال را به شکار در غرب آفریقا گذراند و بعد از بیمار شدن به فرانسه بازگشت. در آن زمان بود که در مارسی برای اولین بار عکاسی را به طور جدی کشف کرد. این یک تجربه حیاتی برای او بود. یک دنیای جدید، یک شیوه نو دیدن، یک الهام درونی و غیرقابل پیش بینی از بین کادر باریک منظره یاب دوربین ۳۵ میلیمتری به روی او گشوده شد و تصور و خیال او را به آتش کشید. او خاطر نشان کرده است که چگونه در آنزمان خیابان ها را با یک احساس قوی و آماده برای برانگیخته شدن و مصمم برای به دام انداختن زندگی و سپری کردن زندگی به یک شیوه زنده و نو زیر پا می گذاشته است.
بدین گونه یکی از نتیجه بخش ترین مشارکت ها بین انسان و ماشین در تاریخ عکاسی روی داد. او به کارش با دوربین ۳۵ میلیمتری ادامه داد. سرعت، تحرک پذیری، تعداد زیاد عکس در هر حلقه فیلم و بالاتر از همه کوچک بودن دوربین و جلب توجه نکردن، با شخصیت خجالتی و سریع او سازگاری داشت.
