آنری دو تولوز لوترک. آنری دو تولوز - لوترک، با نام کامل آنری ماری رمون دو تولوز - لوترک - مونفا ( به فرانسوی: Henri Marie Raymond de Toulouse - Lautrec - Monfa ) ( زاده ۲۴ نوامبر ۱۸۶۴ در شهر البی از ایالات جنوب فرانسه – درگذشته ۹ سپتامبر ۱۹۰۱ ) نقاش و گرافیست فرانسوی بود که به همراه گوگن، سزان، و ون گوگ از جمله پیشروان سبک پست امپرسیونیسم به شمار می رفت.
پدر و مادر آنری دو تولوز لوترک از خانواده های قدیمی و اشرافی فرانسه بودند که از سال ۱۵۲۷ در آنجا می زیستند. لوترک اولین فرزند خانواده بود. برادر کوچکترش نیز در ۲۸ اوت ۱۸۶۷ متولد شد، اما سال بعد درگذشت. بعد از مرگ برادرش، پدر و مادرش از هم جدا شدند؛ که البته پرستار بچه مراقبت از او را بر عهده گرفت. [ ۱] در هشت سالگی به قصد زندگی با مادرش به پاریس رفت و شروع به طراحی و کاریکاتور در کتاب های مدرسه اش کرد. خانواده اش سریعاً به استعداد او در طراحی و نقاشی پی بردند، یکی از دوستان پدرش به نام رنه پرینستو گاهگاهی به صورت غیررسمی به او درس هایی می داد. بعضی از نقاشی های اولیهٔ او از اسب ها است که تخصص پرینستو محسوب می شد. [ ۱] [ ۲]
در ۱۸۷۵ به البی برگشت به خاطر اینکه مادرش پی به مریضی او برد. او به خاطر بیماری بسیار ضعیف بود و مادرش با دکترهای بسیاری برای یافتن راهی برای بهبود رشد فرزندش مشورت می کرد.
پدر و مادر لوترک با هم نسبت فامیلی نزدیکی داشتند و مشکلات مادرزادی آنری بدین خاطر بود. او در سیزده سالگی استخوان ران راستش شکست و در چهارده سالگی استخوان ران چپش شکست. او هیچ وقت به طور کامل بهبود نیافت. فیزیوتراپ های معاصر علت این مشکل را اختلال ناشناختهٔ ژنتیکی ای که، پیکنودیسوستوز ( که به اسم سندرم تولوز لوترک نیز معروف است ) یا تعدادی اختلال مختلف مانند استئوپتروزیس، آکندروپلازی، اختلال استخوان زایی می دانند.
رشد پاهای او متوقف شد به طوری که او به عنوان یک بزرگ سال تنها یک متر و پنجاه و چهار سانت قد داشت. بالاتنهٔ او به اندازهٔ یک بزرگ سال بود درحالی که او دارای پاهایی به اندازه یک کودک بود.
چون از لحاظ فیزیکی قادر به انجام بسیاری از فعالیت های عادی مردان همسن خود نبود، تولوز خود را در هنر غوطه ور کرد. او از نقاشان مهم پست امرسیونیست، تصویرگر هنر نو، و چاپ سنگی شد؛ و در آثارش جزئیات بسیاری از زندگی غیرمتعارف و آزادانهٔ مردم پاریس در اواخر قرن نوزدهم را به تصویر کشیده است. در اواسط دههٔ ۱۸۹۰ میلادی لوترک تعدادی تصویرسازی به مجله لوریر تقدیم کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپدر و مادر آنری دو تولوز لوترک از خانواده های قدیمی و اشرافی فرانسه بودند که از سال ۱۵۲۷ در آنجا می زیستند. لوترک اولین فرزند خانواده بود. برادر کوچکترش نیز در ۲۸ اوت ۱۸۶۷ متولد شد، اما سال بعد درگذشت. بعد از مرگ برادرش، پدر و مادرش از هم جدا شدند؛ که البته پرستار بچه مراقبت از او را بر عهده گرفت. [ ۱] در هشت سالگی به قصد زندگی با مادرش به پاریس رفت و شروع به طراحی و کاریکاتور در کتاب های مدرسه اش کرد. خانواده اش سریعاً به استعداد او در طراحی و نقاشی پی بردند، یکی از دوستان پدرش به نام رنه پرینستو گاهگاهی به صورت غیررسمی به او درس هایی می داد. بعضی از نقاشی های اولیهٔ او از اسب ها است که تخصص پرینستو محسوب می شد. [ ۱] [ ۲]
در ۱۸۷۵ به البی برگشت به خاطر اینکه مادرش پی به مریضی او برد. او به خاطر بیماری بسیار ضعیف بود و مادرش با دکترهای بسیاری برای یافتن راهی برای بهبود رشد فرزندش مشورت می کرد.
پدر و مادر لوترک با هم نسبت فامیلی نزدیکی داشتند و مشکلات مادرزادی آنری بدین خاطر بود. او در سیزده سالگی استخوان ران راستش شکست و در چهارده سالگی استخوان ران چپش شکست. او هیچ وقت به طور کامل بهبود نیافت. فیزیوتراپ های معاصر علت این مشکل را اختلال ناشناختهٔ ژنتیکی ای که، پیکنودیسوستوز ( که به اسم سندرم تولوز لوترک نیز معروف است ) یا تعدادی اختلال مختلف مانند استئوپتروزیس، آکندروپلازی، اختلال استخوان زایی می دانند.
رشد پاهای او متوقف شد به طوری که او به عنوان یک بزرگ سال تنها یک متر و پنجاه و چهار سانت قد داشت. بالاتنهٔ او به اندازهٔ یک بزرگ سال بود درحالی که او دارای پاهایی به اندازه یک کودک بود.
چون از لحاظ فیزیکی قادر به انجام بسیاری از فعالیت های عادی مردان همسن خود نبود، تولوز خود را در هنر غوطه ور کرد. او از نقاشان مهم پست امرسیونیست، تصویرگر هنر نو، و چاپ سنگی شد؛ و در آثارش جزئیات بسیاری از زندگی غیرمتعارف و آزادانهٔ مردم پاریس در اواخر قرن نوزدهم را به تصویر کشیده است. در اواسط دههٔ ۱۸۹۰ میلادی لوترک تعدادی تصویرسازی به مجله لوریر تقدیم کرد.
wiki: آنری دو تولوز لوترک