انرژی خلأ. انرژی خلأ، انرژی پس زمینه فضاست که در سراسر جهان وجود دارد. چنین رفتاری در اصل عدم قطعیت زمان - انرژی پیش بینی شده است؛ اصل عدم قطعیت زمان - انرژی می گوید همیشه مقداری عدم قطعیت در مقدار انرژی وجود دارد - نمی توان مقدار دقیق متغیرهای مزدوج مانند اندازه حرکت - مکان ( یا زمان - انرژی ) را به طور همزمان تعیین کرد - و ما هیچگاه نمی توانیم مقدار انرژی را به صورت کاملًا دقیق بدست آوریم. بنابراین نمی توانیم ادعا کنیم انرژی خلأ، دقیقاً صفر است و این بدان معناست که در یک بازهٔ زمانی بسیار کوتاه، خلأ دارای یک انرژی غیرصفر است. این انحراف از انرژی واقعی خلأ ( یعنی صفر ) را افت و خیز خلأ یا افت و خیز کوانتومی خلأ می نامیم؛ با این وجود، هنوز هم نمی توان تأثیر دقیق چنین مقدار انرژی زودگذری را ارزیابی کرد. انرژی خلأ، مورد خاصی از انرژی نقطه صفر است که به خلأ کوانتومی مربوط می شود. [ ۱]
در نظریه میدان کوانتومی، خلأ پر از امواج الکترومغناطیسی در حال افت و خیز است که هیچگاه به طور کامل حذف نمی شوند، درست مانند اقیانوسی با امواجی پرتلاطم. این امواج دارای تمام طول موج های ممکن بوده و حضور آنها ثابت می کند فضای خالی مقدار معینی انرژی است که همیشه وجود دارد، ولی نمی توانیم آن را گیر بیندازیم.
چرا انرژی نقطه صفر خلأ باعث بزرگ شدن ثابت کیهان شناسی نمی شود؟ چه چیزی آن را از بین می برد؟
یکی از منابع انرژی خلأ ممکن است ذرات مجازی باشند که به صورت لحظه ای به وجود می آیند و نابود می شوند و عمر آن ها کوتاه تر از آن است که مشاهده شوند. این ذرات مجازیِ حاصل افت و خیزهای خلأ، ذراتی هستند که به طور همزمان در هر جایی از کائنات ساخته می شوند و معمولاً در یک بازه زمانی بسیار کوتاه وجود دارند. در واقع، این ذرات مجازی به صورت جفت های ذره - پادذره خلق شده و پس از مدت بسیار کوتاهی، نابود می شوند. هر چه عدم قطعیت زمان بیشتر باشد، عدم قطعیت انرژی کمتر خواهد بود. این بدان معناست که انرژی بیشترِ یک ذره ی مجازی باعث می شود جفت ذره - پادذره، سریع تر نابود شود. آثار انرژی خلأ را می توان در پدیده های گوناگونی مانند انتشار خودبه خود، اثر کاسیمیر و جابه جایی لمب مشاهده نمود و گمان می رود که بر رفتار جهان در مقیاس های کیهانی تأثیر می گذارد. با استفاده از کران بالایی ثابت کیهانی مقدار انرژی خلأ در هر متر مکعب فضا در حدود ۹ - ۱۰ ژول ( معادل ۲ - ۱۰ اِرگ ) تخمین زده شده است. [ ۲] با این وجود، در الکترودینامیک کوانتومی ( QED ) ، جهت سازگاری با اصل تقارن لورنتز و با بزرگی ثابت پلانک مقدار بسیار بیشتری در مقیاس ۱۱۳ ۱۰ ژول در هر متر مکعب بدست می آید. [ ۳] [ ۴] که این اختلاف بزرگ به عنوان مشکل ثابت کیهان شناختی شناخته می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر نظریه میدان کوانتومی، خلأ پر از امواج الکترومغناطیسی در حال افت و خیز است که هیچگاه به طور کامل حذف نمی شوند، درست مانند اقیانوسی با امواجی پرتلاطم. این امواج دارای تمام طول موج های ممکن بوده و حضور آنها ثابت می کند فضای خالی مقدار معینی انرژی است که همیشه وجود دارد، ولی نمی توانیم آن را گیر بیندازیم.
چرا انرژی نقطه صفر خلأ باعث بزرگ شدن ثابت کیهان شناسی نمی شود؟ چه چیزی آن را از بین می برد؟
یکی از منابع انرژی خلأ ممکن است ذرات مجازی باشند که به صورت لحظه ای به وجود می آیند و نابود می شوند و عمر آن ها کوتاه تر از آن است که مشاهده شوند. این ذرات مجازیِ حاصل افت و خیزهای خلأ، ذراتی هستند که به طور همزمان در هر جایی از کائنات ساخته می شوند و معمولاً در یک بازه زمانی بسیار کوتاه وجود دارند. در واقع، این ذرات مجازی به صورت جفت های ذره - پادذره خلق شده و پس از مدت بسیار کوتاهی، نابود می شوند. هر چه عدم قطعیت زمان بیشتر باشد، عدم قطعیت انرژی کمتر خواهد بود. این بدان معناست که انرژی بیشترِ یک ذره ی مجازی باعث می شود جفت ذره - پادذره، سریع تر نابود شود. آثار انرژی خلأ را می توان در پدیده های گوناگونی مانند انتشار خودبه خود، اثر کاسیمیر و جابه جایی لمب مشاهده نمود و گمان می رود که بر رفتار جهان در مقیاس های کیهانی تأثیر می گذارد. با استفاده از کران بالایی ثابت کیهانی مقدار انرژی خلأ در هر متر مکعب فضا در حدود ۹ - ۱۰ ژول ( معادل ۲ - ۱۰ اِرگ ) تخمین زده شده است. [ ۲] با این وجود، در الکترودینامیک کوانتومی ( QED ) ، جهت سازگاری با اصل تقارن لورنتز و با بزرگی ثابت پلانک مقدار بسیار بیشتری در مقیاس ۱۱۳ ۱۰ ژول در هر متر مکعب بدست می آید. [ ۳] [ ۴] که این اختلاف بزرگ به عنوان مشکل ثابت کیهان شناختی شناخته می شود.
wiki: انرژی خلأ