اَندی وارهول ( به انگلیسی: Andy Warhol ) ( با نام اصلی اندرو وارهولا ( انگلیسی: Andrew Warhola ) ) ( ۶ اوت ۱۹۲۸ – ۲۲ فوریه ۱۹۸۷ ) هنرمند، نویسنده، عکاس و فیلم ساز پیشرو آمریکایی، از بنیان گذاران هنر پاپ دههٔ ۱۹۵۰ در ایالات متحده بود. او شناخته شده ترین چهره هنر پاپ و دارای اندیشه های بسیار آوانگارد بود.
... [مشاهده متن کامل]
هنر پاپ، هنری کمابیش یاغی و ضد ارزش های هنری علمی بود که در میانهٔ قرن بیستم پا گرفت. آثار اندی وارهال با وجود آنکه در زمان حیات او مخالفان بسیاری در میان منتقدان داشت محبوبیت عام زیادی کسب کرد و او را به یکی از جنجالی ترین شخصیت های هنری مبدل کرد. موزه اندی وارهول، بزرگ ترین موزهٔ دنیا که به یک هنرمند اختصاص دارد، در پیتزبورگ است.
اندی وارهول در تاریخ ۶ اوت ۱۹۲۸ در پیتسبورگ پنسیلوانیا به دنیا آمد. او فرزند سوم یک خانوادهٔ مهاجر اهل کشور اسلواکی بود. پدرش کارگر ساختمانی بود و مادرش کارهای گلدوزی انجام می داد.
وارهول در سال های ۱۹۶۰ یک کارخانه کلاه سازی را در نیویورک اجاره و آن را تبدیل به استودیو کرد. این استودیو که مدت هاست دیگر وجود ندارد به نام کارخانه مشهور بود. او با این کار ویژگی یکتایی و ناب بودن اثر هنری را از بین برده و شروع به تولید آثار هنری در مقیاس انبوه کرد. در همین دوره وارهول شروع به نقاشی از تولیدات معروف آمریکایی مانند سوپ کمپبل و بطری کوکاکولا نمود. یکی از شناخته شده ترین کارهای او، قوطی های سوپ کمپبل است که در سال ۱۹۶۲ میلادی ترسیم شده است.
در ژوئن ۱۹۶۸ والری سولاناس سه بار به وارهول شلیک کرد، تیرها به قفسه سینه او اصابت کرد، وارهول از مرگ گریخت، اما ترسیده بود و این آغاز انزوا و ترس از اجتماع بود که تا آخر عمر گریبان او را گرفت. والریا، اغلب اوقات برای وارهول کار می کرد و انجمنی تأسیس کرده بود به نام SCUM یا «انجمن تکه تکه کردن مردان» که خود، تنها عضو آن بود. هنگامی که والری دستگیر شد، دلیل خود را برای ترور وارهول چنین شرح داد: «او کنترل زیادی روی زندگی من داشت. این تنها راه خلاص شدن من از دست او بود. »
او در ۲۲ فوریه ۱۹۸۷ در نیویورک به علت مسمومیت آب درگذشت و به خاک سپرده شد.
وارهول در کتاب «فلسفه اندی وارهول» نوشته است: «چیز شگفت انگیز دربارهٔ آمریکا این است که سنتی را آغاز کرده که در آن ثروتمندترین مشتریان دقیقاً همان چیزی را می خرند که فقیرترینشان می خرند. شما می توانید کوکاکولا را در تلویزیون ببینید و می دانید که رئیس جمهور کوکاکولا می خورد، الیزابت تیلور کوکاکولا می خورد، و فکر کنید، شما هم می توانید کوکاکولا بخورید. کوکا همان کوکاست و با هیچ مقداری از پول نمی توانید کوکایی بهتر از آنچه داشته باشید که یک ولگرد در گوشه ای می خورد. همهٔ کوکاها یکسان هستند و همهٔ آن ها خوب. این را الیزابت تایلور می داند، رئیس جمهور می داند، ولگرد می داند و شما هم می دانید. »
... [مشاهده متن کامل]
هنر پاپ، هنری کمابیش یاغی و ضد ارزش های هنری علمی بود که در میانهٔ قرن بیستم پا گرفت. آثار اندی وارهال با وجود آنکه در زمان حیات او مخالفان بسیاری در میان منتقدان داشت محبوبیت عام زیادی کسب کرد و او را به یکی از جنجالی ترین شخصیت های هنری مبدل کرد. موزه اندی وارهول، بزرگ ترین موزهٔ دنیا که به یک هنرمند اختصاص دارد، در پیتزبورگ است.
اندی وارهول در تاریخ ۶ اوت ۱۹۲۸ در پیتسبورگ پنسیلوانیا به دنیا آمد. او فرزند سوم یک خانوادهٔ مهاجر اهل کشور اسلواکی بود. پدرش کارگر ساختمانی بود و مادرش کارهای گلدوزی انجام می داد.
وارهول در سال های ۱۹۶۰ یک کارخانه کلاه سازی را در نیویورک اجاره و آن را تبدیل به استودیو کرد. این استودیو که مدت هاست دیگر وجود ندارد به نام کارخانه مشهور بود. او با این کار ویژگی یکتایی و ناب بودن اثر هنری را از بین برده و شروع به تولید آثار هنری در مقیاس انبوه کرد. در همین دوره وارهول شروع به نقاشی از تولیدات معروف آمریکایی مانند سوپ کمپبل و بطری کوکاکولا نمود. یکی از شناخته شده ترین کارهای او، قوطی های سوپ کمپبل است که در سال ۱۹۶۲ میلادی ترسیم شده است.
در ژوئن ۱۹۶۸ والری سولاناس سه بار به وارهول شلیک کرد، تیرها به قفسه سینه او اصابت کرد، وارهول از مرگ گریخت، اما ترسیده بود و این آغاز انزوا و ترس از اجتماع بود که تا آخر عمر گریبان او را گرفت. والریا، اغلب اوقات برای وارهول کار می کرد و انجمنی تأسیس کرده بود به نام SCUM یا «انجمن تکه تکه کردن مردان» که خود، تنها عضو آن بود. هنگامی که والری دستگیر شد، دلیل خود را برای ترور وارهول چنین شرح داد: «او کنترل زیادی روی زندگی من داشت. این تنها راه خلاص شدن من از دست او بود. »
او در ۲۲ فوریه ۱۹۸۷ در نیویورک به علت مسمومیت آب درگذشت و به خاک سپرده شد.
وارهول در کتاب «فلسفه اندی وارهول» نوشته است: «چیز شگفت انگیز دربارهٔ آمریکا این است که سنتی را آغاز کرده که در آن ثروتمندترین مشتریان دقیقاً همان چیزی را می خرند که فقیرترینشان می خرند. شما می توانید کوکاکولا را در تلویزیون ببینید و می دانید که رئیس جمهور کوکاکولا می خورد، الیزابت تیلور کوکاکولا می خورد، و فکر کنید، شما هم می توانید کوکاکولا بخورید. کوکا همان کوکاست و با هیچ مقداری از پول نمی توانید کوکایی بهتر از آنچه داشته باشید که یک ولگرد در گوشه ای می خورد. همهٔ کوکاها یکسان هستند و همهٔ آن ها خوب. این را الیزابت تایلور می داند، رئیس جمهور می داند، ولگرد می داند و شما هم می دانید. »
