اندک مایگی. [ اَ دَ ی َ / ی ِ ] ( حامص مرکب ) اندک مایه بودن. کم بضاعتی. || نادانی. بی سوادی. ( فرهنگ فارسی معین ) : تو خر احمق ز اندک مایگی بر زمین ماندی ز کوته پایگی.مولوی.و رجوع به اندک مایه شود.
