اندومتریوز

این حالت زمانی رخ می دهد که غدد آستری ( آندومتریال ) و بسترهٔ رحم در بیرون از آستر رحم ( آندومتر ) و ماهیچه زهدان رشد کنند. لگن شایع ترین محل آندومتریوز است. در این بیماری بافت آستر ( مخاط رحم ) پرکار در بیرون از محل اصلی ( رحم ) پایه ریزی می شود. این بافت در تمام بافت های بدن به جز طحال ممکن است به وجود آید، ولی رایج ترین محل پدید آمدن آن و در ۵۰ درصد موارد، لگن است که در این قسمت، تخمدان ها ( حدود ۴۰ درصد موارد ) بیش از دیگر اندام ها گرفتار اندومتریوز می شوند؛ بنابراین همزمان با قاعدگی این نقاط خونریزی می کنند که در نتیجه دشواری های فراوانی برای فرد به وجود می آید. رایج ترین عوارض درد موقع عادت ماهانه، نازایی و دردهای مزمن لگنی است.
از نشانه های آندومتریوز، درد لگنی، قاعدگی دردناک، آمیزش دردناک و نازایی است. درمان پزشکی بر پایه حاملگی ( پروژستین ها به تنهایی یا ترکیب با استروژن ها ) یا یائسگی کاذب ( مانند آگونیست های GnRh یا دانازول ) می باشد.
درمان مصرف مسکن های قوی یا جراحی دربرگیرنده برداشتن ضایعه یا سوزاندن آن است. به طورکلی شیوع اندومتریوز مشخص نیست، ولی متخصصین آن را ۱–۱۰ درصد پیش بینی می کنند. همچنین سن رایج ابتلا به این بیماری بیشتر ۲۵ تا ۴۰سالگی است. اندومتریوز عامل ۵ تا ۳۵ درصد موارد نازایی در زنان است.
در آندومتریوز بافت های همانند رحم در جاهایی از بدن بیرون از رحم رشد می کنند. این بافت های نابجا می شود به نام تومور خوش خیم، گره بافتی یا بافت کاشته شده مورد اشاره قرار گیرند.
آندومتریوز جزو آن دسته از بیماری هایی است که علت اصلی آن شناخته شده نیست و در واقع یک بافت به نام آندومتر در داخل حفره رحم است که جنین بر روی آن رشد می کند و در هر قاعدگی تخریب شده و با اتمام خونریزی مجدداً رشد می کند. بافت آستر رحم در بیماران آندومتریوز به طور نابجا در نقاط مختلف لگن و شکم کاشته می شود و رشد می کند. این بیماری می تواند نقاط مختلف لگن و شکم و حتی بافت ریه را درگیر کند. درگیری تخمدان سبب ایجاد کیست شکلاتی یا آندومتریوما می شود. درگیری در رباط های نگهدارنده رحمی در پشت رحم و در روده بزرگ و در روی لوله های میزنای که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می کند، می تواند ایجاد شود. این نقاط به دلیل نفوذ عمقی بافت نابه جای آستر رحم به زیر چادرینه شکم درگیر آندومتریوز می شوند و درد شدید لگنی ایجاد می کنند.