اندوئین

آندوئین. آندوئین که در زبان سینداری به معنی رود عظیم است، نام بلندترین رود در دوره سوم است. در اطلس سرزمین میانی، کارن واین فونستاد طول این رود ۲۲۳۳ کیلومتر برآورد شده است.
عبارت آندوئین در زبان سینداری از دو بخش آند ( and ) به معنی دراز یا بلند[ ۱] و دوئین ( duin ) به معنی رود بزرگ[ ۲] تشکیل شده است.
ساکنان اولیهٔ روهان به این رود سیلاب دراز می گفتند اما این نام بعدها از یاد رفت. [ ۳]
این رود از تقاطع دو جریان آب که یکی از کوهستان خاکستری و دیگری از کوه های مه آلود می آید، سرچشمه می گیرد. رودی که از شمال کوه های مه آلود ( کوه گونداباد ) می آید لنگ - ول ( Langwell ) نام دارد که در انگلیسی باستان به معنی چاه دراز است این رود سرچشمهٔ اصلی آندوئین است. رود دیگر گرِی - لین ( Graylin ) نام دارد که در انگلیسی باستان به معنی خاکستری پر سر و صدا است. [ ۴] گرِی - لین از سوی غرب بلندی های کوهستان خاکستری آغاز می شود. از تقاطع این دو رود یک منطقهٔ مثلثی شکل ( دلتا ) تشکیل می شود. در گذشته ائوتئودها در این ناحیه زندگی می کردند و این نام ها را آنها بر روی این رودها گذاشته اند.
جریان بالایی آندوئین در یک درهٔ پهناور موازی کوه های مه آلود است و بخش غربی رُوانیون را تشکیل می دهد و میان کوهستان و میرک وود قرار دارد. پس از عبور از کارراک و لوتلورین رود از کوهستان جدا می شود و در یک مسیر پر پیچ و خم از میان براون لندز ( زمین های قهوه ای ) می گذرد. زمین های قهوه ای زادگاه همسران انت ها بود.
جریان پایینی آندوئین از دهانهٔ انت - واش، وست ونگ یا نیندالف و یکی از جزیره های گاندور ( کِر آندوراس ) می گذرد. از میان کوه های سپید و کوه های تاریکی رد می شود. آندوئین در نهایت در دلتایی به نام دهانهٔ آندوئین یا اتیر آندوئین به دریای بزرگ ( بلگائر ) می ریزد. اما پیش از اتمام از کنار اُسگیلیاث ( پایتخت قدیمی گاندور ) ، هارلوند در جنوب میناس تیریث و پلارگیر در گاندور رد می شود.