انده کشیدن. [ اَ دُه ْ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) اندوه بردن. غم خوردن. تحمل کردن اندوه : یار آن باشد که انده یار کشد.عبدالواسع جبلی.من کانده تو کشیده باشم اندوه زمانه خوار دارم.سعدی.
