آندری وایدا. آندری ویتولد وایدا ( لهستانی: Andrzej Witold Wajda؛ تلفظ لهستانی: ؛ با تلفظِ صحیحِ آندژِی وایدا؛ زاده ۶ مارس ۱۹۲۶ در سوواوکی، لهستان - درگذشته ۹ اکتبر ۲۰۱۶ ) ، کارگردان سینما و تئاتر لهستانی بود. [ ۱] وی احتمالاً برجسته ترین عضو مکتب فیلم سازی لهستان ( که در خلال سال های ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۳ در جریان بود و اعتبار ویژه ای برای سینمای اروپای مرکزی به ارمغان آورد ) به شمار می آید. شهرت وایدا بیشتر به خاطر سه گانهٔ جنگ اوست که در دههٔ ۵۰ میلادی ساخت: فیلم های یک نسل، کانال و خاکستر و الماس.
وایدا در سال ۱۹۹۹ جایزه اسکار افتخاری را برای «پنج دهه کارگردانی درخشان» دریافت کرد. چهار مورد از فیلم های وی یعنی سرزمین موعود ( ۱۹۷۵ ) ، ( ۱۹۷۵ ) دوشیزگان ویلکو ( ۱۹۷۹ ) ، مرد آهنین ( ۱۹۸۱ ) ( ۱۹۸۱ ) و کاتین ( ۲۰۰۷ ) نامزد بهترین فیلم خارجی مراسم اسکار شده اند. وایدا در سال ۱۹۴۰ به عضویت حزب کارگران متحد لهستان در کراکو درآمد.
وایدا در شهر سوواوکی لهستان به دنیا آمد. مادرش آنیلا معلم مدرسه و پدرش یاکوب افسر سواره نظام ارتش بود. [ ۲] آندری ۱۳ساله بود که پدر به جنگ رفت. او بیشتر عمرش را به همراه مادرش با این امید گذراند که شاید پدرش از جنگ زنده بازگردد. اما نام پدر «وایدا» در هیچ یک از فهرست های رسمی سربازان لهستانی کشته شده در جنگ اعلام نشده بود و حقیقت دربارهٔ او سال ها بعد آشکار شد. «کاپیتان وایدا» در زندانی واقع در غرب اتحاد جماهیر شوروی سابق توسط پلیس مخفی شوروی تیرباران شده بود. این فاجعه در حالی روی داده بود که «آندره» و حدود ۲۲ هزار لهستانی دیگر امیدوارانه انتظار بازگشت عزیزانشان را می کشیدند. [ ۳] گفته می شود ادای دین به پدر یکی از انگیزه های وایدا برای ساخت فیلم کاتین ( ۲۰۰۷ ) بوده است. آندره وایدا در سال ۱۹۴۲ به جنبش مقاومت لهستان پیوست. بعد از جنگ مدتی را به تحصیل نقاشی در مدرسه هنرهای زیبای کراکوف گذراند و سپس وارد مدرسه فیلم سازی ووچ ( Łódź ) شد. کریشتوف کیشلوفسکی و رومن پولانسکی دو تن دیگر از دانش آموختگان مشهور این دانشگاه هستند.
پس از این که مدتی دستیار الکساندر فورد فیلم ساز معروف لهستانی ( درگذشته سال ۱۹۸۰ ) بود فرصت این را یافت که فیلم های خودش را کارگردانی کند. فیلم یک نسل ( ۱۹۵۵ ) از جمله اولین فیلم های او است. وایدا هم زمان با کار فیلم سازی کارش را به عنوان کارگردان تئاتر شروع کرد و نمایش هایی مثل یک مشت باران ( ۱۹۵۹ ) ، هملت ( ۱۹۶۰ ) و الاکلنگ دو نفره ( ۱۹۶۳ ) را به روی صحنه برد که همگی اقتباس هایی از نمایش ها و فیلم های مشهوری بودند. دو فیلم بعدی او - که امتدادی از جانمایه ضدجنگ فیلم کانال بودند - یعنی کانال ( ۱۹۵۶ ) ( برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره کن سال ۱۹۵۷، به صورت مشترک با فیلم مهر هفتم برگمان ) و خاکسترها و الماس ها ( ۱۹۵۷ ) بسیار موفق بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوایدا در سال ۱۹۹۹ جایزه اسکار افتخاری را برای «پنج دهه کارگردانی درخشان» دریافت کرد. چهار مورد از فیلم های وی یعنی سرزمین موعود ( ۱۹۷۵ ) ، ( ۱۹۷۵ ) دوشیزگان ویلکو ( ۱۹۷۹ ) ، مرد آهنین ( ۱۹۸۱ ) ( ۱۹۸۱ ) و کاتین ( ۲۰۰۷ ) نامزد بهترین فیلم خارجی مراسم اسکار شده اند. وایدا در سال ۱۹۴۰ به عضویت حزب کارگران متحد لهستان در کراکو درآمد.
وایدا در شهر سوواوکی لهستان به دنیا آمد. مادرش آنیلا معلم مدرسه و پدرش یاکوب افسر سواره نظام ارتش بود. [ ۲] آندری ۱۳ساله بود که پدر به جنگ رفت. او بیشتر عمرش را به همراه مادرش با این امید گذراند که شاید پدرش از جنگ زنده بازگردد. اما نام پدر «وایدا» در هیچ یک از فهرست های رسمی سربازان لهستانی کشته شده در جنگ اعلام نشده بود و حقیقت دربارهٔ او سال ها بعد آشکار شد. «کاپیتان وایدا» در زندانی واقع در غرب اتحاد جماهیر شوروی سابق توسط پلیس مخفی شوروی تیرباران شده بود. این فاجعه در حالی روی داده بود که «آندره» و حدود ۲۲ هزار لهستانی دیگر امیدوارانه انتظار بازگشت عزیزانشان را می کشیدند. [ ۳] گفته می شود ادای دین به پدر یکی از انگیزه های وایدا برای ساخت فیلم کاتین ( ۲۰۰۷ ) بوده است. آندره وایدا در سال ۱۹۴۲ به جنبش مقاومت لهستان پیوست. بعد از جنگ مدتی را به تحصیل نقاشی در مدرسه هنرهای زیبای کراکوف گذراند و سپس وارد مدرسه فیلم سازی ووچ ( Łódź ) شد. کریشتوف کیشلوفسکی و رومن پولانسکی دو تن دیگر از دانش آموختگان مشهور این دانشگاه هستند.
پس از این که مدتی دستیار الکساندر فورد فیلم ساز معروف لهستانی ( درگذشته سال ۱۹۸۰ ) بود فرصت این را یافت که فیلم های خودش را کارگردانی کند. فیلم یک نسل ( ۱۹۵۵ ) از جمله اولین فیلم های او است. وایدا هم زمان با کار فیلم سازی کارش را به عنوان کارگردان تئاتر شروع کرد و نمایش هایی مثل یک مشت باران ( ۱۹۵۹ ) ، هملت ( ۱۹۶۰ ) و الاکلنگ دو نفره ( ۱۹۶۳ ) را به روی صحنه برد که همگی اقتباس هایی از نمایش ها و فیلم های مشهوری بودند. دو فیلم بعدی او - که امتدادی از جانمایه ضدجنگ فیلم کانال بودند - یعنی کانال ( ۱۹۵۶ ) ( برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره کن سال ۱۹۵۷، به صورت مشترک با فیلم مهر هفتم برگمان ) و خاکسترها و الماس ها ( ۱۹۵۷ ) بسیار موفق بودند.
wiki: آندری وایدا