اندرگاه

لغت نامه دهخدا

اندرگاه. [ اَ دَ ] ( اِ مرکب ) پنج روز افزونی آخر سال ( خمسه مسترقه ) که نامهای آنها از این قرار است : اهنود ( =اهنوذ ) اشتوذ، اسپنمد( =اسپنتمذ )، و هوخشتر، و هشتوایشت . ( از فرهنگ فارسی معین ) ( از مقدمه التفهیم ص قلج ). پنج روزی که در آخر اسفندارمذ ماه یا آبان ماه برسی روز می افزوده اند. پنجه دزدیده. بهیزک. ( یادداشت مؤلف ). اندرجا. ( فرهنگ فارسی معین ): این پنج روز دزدیده که آنرا اندرگاه خوانند از پس آبانماه نهادند تا نشانی باشد آبانماه را که دوبار کرده آمد و این عادت ایشان بوده است به هر ماهی که او را نوبت بهیزک بودی که این مسترقه ای دزدیده به آخر او نهادندی.( التفهیم بیرونی چ همایی ص 231 ). و رجوع به پنج روزی و پنجه دزدیده و خمسه مسترقه و اندرگاهان شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) پنج روز افزونی آخر سال خمس. مسترقه که نامهای آنها از این قرار است : ۱ - اهنود اهنوذ . ۲ - اشتود اشتوذ . ۳ - اسپنتمد اسپنتمذ . ۴ - وهو خشتر ۵ - وهیشتایشت

فرهنگ معین

(اَ دَ ) (اِمر. ) پنج روزی که به آخر سال اضافه می کردند، خمسة مسترقه ، پنجه دزدیده .

فرهنگ عمید

= بهیزک

دانشنامه آزاد فارسی

پیشنهاد کاربران

اندرگاه یا پنجهٔ دزدیده به پنج روز آخر سال در گاه شماری اوستایی نو گفته می شود. در این گاه شماری سال از ۱۲ ماه ۳۰ روزه ( جمعا 360 روز ) تشکیل شده است. این پنج روز را به آخر ماه دوازدهم ( اسفند ) می افزایند.
... [مشاهده متن کامل]

هر یک از این پنج روز به نام یکی ازسرودهای گاهانی نامیده شده است.
در تقویم کنونی زرتشتی اگر سال کبیسه باشد این پنج روز به شش روز افزایش می یابد. در این صورت آن سال را اندرگاهی= ( کبیسه ) می نامند.
ایرانیان در این روزها به جشن و آتش افروزی می پرداختند زیرا پس از آن سال نو آغاز می گشت.
( اندرگاه یا پنج روز گاهانی یا_روزهای گات ها _ بهیزک _خمسهٔ مسترقه ( در پهلوی وهیجک ) ( به پارسی میانه: پنجوه بهیزک یا پنجوه پهیچک )

بپرس