اندرونیکوس سوم

آندرونیکوس سوم. آندرونیکوس سوم با عنوان کامل آندرونیکوس سوم پالایولوگوس ( به یونانی: Ανδρόνικος Γ' Παλαιολόγος, Andronikos III Paleologos ) ( به انگلیسی: Andronikos III Palaiologos ) ( زادهٔ ۲۵ مارس ۱۲۹۷  –   درگذشتهٔ ۱۵ ژوئن ۱۳۴۱ ) امپراتور روم شرقی به طور مشترک با آندرونیکوس دوم از ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۸ و پس از برکناری او به تنهایی از ۱۳۲۸ تا هنگام مرگش در ۱۳۴۱ بود.
آندرونیکوس سوم، پسر میخائیل نهم پالایولوگوس و نوهٔ آندرونیکوس دوم پالایولوگوس، امپراتوران وقت بیزانس بود. او که جوانی به افراط خوش گذران بود طی حادثه ای برادرش مانوئل را در ۱۳۲۰ به قتل رساند و پدرشان میخائیل نهم از غم مرگ پسرش درگذشت. وقوع این حوادث همراه با نوع رفتار آندرونیکوس سوم سبب شد تا پدربزرگش آندرونیکوس دوم او را از رسیدن به تاج و تخت امپراتوری محروم سازد و در نتیجه، جنگی داخلی بین آن دو درگرفت.
آندرونیکوس جوان که از حمایت نجیب زادگان قدرتمند بیزانس به ویژه ژان کانتاکوزنوس ( بعدتر امپراتور ژان ششم ) ثروتمند برخوردار بود توانست در ۱۳۲۵ آندرونیکوس سالخورده را مجبور نماید تا او را به عنوان امپراتور مشترک باخود به رسمیت شناخته و ادارهٔ استان های تراکیه و مقدونیه را به او بسپارد. آندرونیکوس سوم سپس در ۱۳۲۸ پدربزرگش را مجبور به کناره گیری از قدرت و رفتن به یک صومعه نمود و خود به تنهایی قدرت را در دست گرفت.
آندرونیکوس سوم در دوران امپراتوری اش به شدت به راهنمایی های ژان کانتاکوزنوس وابسته بود و این کانتاکوزنوس بود که به هنگام خوش گذرانی های امپراتور جوان ادارهٔ امور را در دست داشت. او آندرونیکوس سوم را تشویق نمود تا دست به انجام اصلاحاتی در دادگاه ها زده و نوسازی ناوگان سلطنتی را که در دوران آندرونیکوس دوم مورد بی توجهی قرار گرفته بود را از سر گیرد. در این مدت صومعه های ارتدکس نیز نقش فعال تری در امور مدنی و کلیسایی یافته بودند.
اما آندرونیکوس سوم در روابط خارجی اش مجبور شد تا صربستان را در ۱۳۳۴ به عنوان اختیاردار مقدونیه به رسمیت بشناسد و بخش هایی از آناتولی نیز در این میان به اشغال ترکان عثمانی درآمده بود. اما او علی رغم این ناکامی ها توانست جزایر کیوس، فوکیا و لسبوس را به کمک ناوگان نوسازی شده اش از جنوایی ها بازپس گیرد و ایالت های یونانی جدایی طلب اپیروس و تسالی را نیز بار دیگر تحت کنترل امپراتوری بیزانس درآورد.