آندره گدار ( به فرانسوی: André Godard ) ( زادهٔ ۲۱ ژانویه ۱۸۸۱ – درگذشتهٔ ۳۱ ژوئیه ۱۹۶۵ ) معمار، باستان شناس فرانسوی و رئیس پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود.
او در اوایل دوره پهلوی اول به ایران وارد شد و به استخدام دولت ایران درآمد. مسئولیت های او نظیر مدیر ادارهٔ عتیقیّات، فعالیت های پژوهشی، شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران با همکاری ماکسیم سیرو و انتشار نشریهٔ باستان شناسی بود. بنیان گذاری پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران، وی را مهم ترین شخصیت خارجی دورهٔ رضا شاه پهلوی قرار می دهد که نزدیک به ربع قرن در ایران حضور داشت.
... [مشاهده متن کامل]
وی در سال ۱۹۶۵ میلادی در ۸۴ سالگی در فرانسه درگذشت.
از مهم ترین کارهای اجراشدهٔ وی می توان به موزهٔ ایران باستان، حافظیه در شیراز، موزهٔ آذربایجان در تبریز، مدرسهٔ ایرانشهر در یزد اشاره کرد.
ایدهٔ طراحی موزهٔ ایران باستان در زمان وزارت علی اصغر حکمت شکل گرفت. طراحی موزه به آندره گُدار واگذار شد و او به سال ۱۳۱۳ خورشیدی نقشه های ساختمان را تهیه کرد. ساختمان موزه در سال ۱۳۱۶ به اتمام رسید و ریزه کاری های داخلی و نصب ویترین ها و چیدن اشیا و تهیهٔ زیرنویس برای آن ها و سایر موارد فنی دو سال طول کشید و موزه رسماً در سال ۱۳۱۸ افتتاح شد ( شیبایی، ۱۳۵۵، ۵۴ - ۵۳ ) .
گُدار در سال ۱۳۱۶ خورشیدی یادمان بنای حافظ را، با الگوبرداری از عناصر معماری اسلامی ـ ایرانی، به صورت کلاه فرنگی در وسط باغی سرسبز اجرا کرد.
دبیرستان امام صادق ( پیشتر: حکیم نظامی ) بزرگترین و قدیمی ترین دبیرستان استان قم می باشد که در سال ۱۳۱۷ فعالیت آموزشی خود را آغاز نمود. این مدرسه در باغی به وسعت ۲۰۰۰۰ متر مربع توسط آندره گدار و همکارش با همراهی معماران محلی و با طرحی متناسب با اقلیم قم ساخته شد.
مدرسهٔ ایرانشهر یکی از ماندگارترین کارهای آندره گُدار است که به سال ۱۳۱۳ خورشیدی در یزد به مساحت ۱۵٬۰۰۰ مترمربع طراحی و ساخته شده است.
نهضت مقاومت ملی فرانسه در جنگ جهانی دوم وی را به عنوان نمایندهٔ خود در ایران برگزید. در این مدت، گُدار دست به چاپ نشریهای به نام فرانسهٔ آزاد در تهران زد.
از کتاب های گُدار، که به فارسی برگردانده شده، می توان به آثار ایران در چهار جلد و هنر ایران اشاره کرد.
او در اوایل دوره پهلوی اول به ایران وارد شد و به استخدام دولت ایران درآمد. مسئولیت های او نظیر مدیر ادارهٔ عتیقیّات، فعالیت های پژوهشی، شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران با همکاری ماکسیم سیرو و انتشار نشریهٔ باستان شناسی بود. بنیان گذاری پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران، وی را مهم ترین شخصیت خارجی دورهٔ رضا شاه پهلوی قرار می دهد که نزدیک به ربع قرن در ایران حضور داشت.
... [مشاهده متن کامل]
وی در سال ۱۹۶۵ میلادی در ۸۴ سالگی در فرانسه درگذشت.
از مهم ترین کارهای اجراشدهٔ وی می توان به موزهٔ ایران باستان، حافظیه در شیراز، موزهٔ آذربایجان در تبریز، مدرسهٔ ایرانشهر در یزد اشاره کرد.
ایدهٔ طراحی موزهٔ ایران باستان در زمان وزارت علی اصغر حکمت شکل گرفت. طراحی موزه به آندره گُدار واگذار شد و او به سال ۱۳۱۳ خورشیدی نقشه های ساختمان را تهیه کرد. ساختمان موزه در سال ۱۳۱۶ به اتمام رسید و ریزه کاری های داخلی و نصب ویترین ها و چیدن اشیا و تهیهٔ زیرنویس برای آن ها و سایر موارد فنی دو سال طول کشید و موزه رسماً در سال ۱۳۱۸ افتتاح شد ( شیبایی، ۱۳۵۵، ۵۴ - ۵۳ ) .
گُدار در سال ۱۳۱۶ خورشیدی یادمان بنای حافظ را، با الگوبرداری از عناصر معماری اسلامی ـ ایرانی، به صورت کلاه فرنگی در وسط باغی سرسبز اجرا کرد.
دبیرستان امام صادق ( پیشتر: حکیم نظامی ) بزرگترین و قدیمی ترین دبیرستان استان قم می باشد که در سال ۱۳۱۷ فعالیت آموزشی خود را آغاز نمود. این مدرسه در باغی به وسعت ۲۰۰۰۰ متر مربع توسط آندره گدار و همکارش با همراهی معماران محلی و با طرحی متناسب با اقلیم قم ساخته شد.
مدرسهٔ ایرانشهر یکی از ماندگارترین کارهای آندره گُدار است که به سال ۱۳۱۳ خورشیدی در یزد به مساحت ۱۵٬۰۰۰ مترمربع طراحی و ساخته شده است.
نهضت مقاومت ملی فرانسه در جنگ جهانی دوم وی را به عنوان نمایندهٔ خود در ایران برگزید. در این مدت، گُدار دست به چاپ نشریهای به نام فرانسهٔ آزاد در تهران زد.
از کتاب های گُدار، که به فارسی برگردانده شده، می توان به آثار ایران در چهار جلد و هنر ایران اشاره کرد.
آندره گدار ( André Godard ) در سال 1881 در شهر چومونت ( Chaumont ) فرانسه به دنیا آمد
وی در دانشکده هنرهای زیبای پاریس در رشته معماری و باستان شناسی تحصیل کرده است.
گدار باستان شناس و معمار فرانسوی و متخصص در صنایع اسلامی و ایرانی و خاورمیانه است و در ایران از شهرت بالایی برخوردار است. وی اوقات خود را به بررسی دو رشته معماری و باستان شناسی در خاورمیانه به خصوص ایران صرف کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
دولت ایران وی را در سال ۱۹۲۸ استخدام کرد و او مدت 30 سال در ایران ماند و در ساختمان موزه ایران باستان و موزه دانشگاه تهران و تشکیلات آن خدمات مهمی انجام داد و آثار باستانی جالبی را هم بر اثر حفریات از زیر خاک های مناطق مختلف ایران بیرون آورد و در موزه های مزبور به شیوه فنی قرار داد.
گدار در سال ۱۳۰۶ مدیریت اداره باستان شناسی ایران را به عهده گرفت و به ترمیم آثار تاریخی پرداخت. وقتی قانون عتیقات در ۱۲ آبان ۱۳۰۹ شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید و آیین نامه آن در جلسه ۲۸ آبان ۱۳۱۱ از تصویب هیئت وزیران گذشت بر طبق ماده اول آن تمام آثار صنعتی و ابنیه و اماکن که تا پایان دوره زندیه در کشور ایران احداث شده اعم از منقول و غیرمنقول جزو آثار ملی ایران محسوب گردیدند و تحت حفاظت و نظارت دولت قرار گرفت. از این رو به آندره گدار دستور داده شد که فهرستی از آثار ملی ایران تهیه کند و به دولت تسلیم نماید.
سه تپه تاریخی سلیمان تپه، زیرز، مازیر و یا زیر تپه نخستین اثر ملی ایران هستند که به پیشنهاد آندره گدار باستان شناس مشهور، در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند.
آندره گدار علاوه بر تأسیس سازمان های اداری و فنی هیئت هایی را تشکیل داد، که در تعمیر ابنیه تاریخی و امور فنی باستانی ساختمان ها تخصص داشتند و به وسیله همین ها مسجد جامع شیراز و مسجد شاه اصفهان، مسجد شیخ لطف الله و ابنیه دیگری که در شرف ویرانی بود تعمیر کرد.
وی در ضمن تعمیر ابنیه باستانی به تأسیس دانشکده هنرهای زیبای تهران هم اقدام کرد و خود وی مدت ها ریاست آن را بر عهده داشت و در تربیت کردن معماران ایرانی که تا پیش از آن در خارج از کشور تحصیل می کردند همت گمارد.
وی از اولین کسانی است که نسبت به مفرغ های لرستان که به زودی علاقه موزه ها و مجموعه داران جهان را به خود جلب کرد، توجه خاصی کرده و در سال ۱۹۳۱ کتاب خود را با عنوان«مفرغ های لرستان» به چاپ رساند.
آندره گدار مجله ای نیز به نام«راهنمای تاریخی ایران» را در سال ۱۳۱۳ شمسی منتشر کرده که اصل آن به زبان فرانسه بوده و شادروان غلامرضا رشید یاسمی آن را به فارسی برگردانده است.
آندره گدار باستان شناس و معمار فرانسوی و متخصص در صنایع اسلامی و ایرانی، در سال 1965 در پاریس پایتخت فرانسه درگذشت.
وی در دانشکده هنرهای زیبای پاریس در رشته معماری و باستان شناسی تحصیل کرده است.
گدار باستان شناس و معمار فرانسوی و متخصص در صنایع اسلامی و ایرانی و خاورمیانه است و در ایران از شهرت بالایی برخوردار است. وی اوقات خود را به بررسی دو رشته معماری و باستان شناسی در خاورمیانه به خصوص ایران صرف کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
دولت ایران وی را در سال ۱۹۲۸ استخدام کرد و او مدت 30 سال در ایران ماند و در ساختمان موزه ایران باستان و موزه دانشگاه تهران و تشکیلات آن خدمات مهمی انجام داد و آثار باستانی جالبی را هم بر اثر حفریات از زیر خاک های مناطق مختلف ایران بیرون آورد و در موزه های مزبور به شیوه فنی قرار داد.
گدار در سال ۱۳۰۶ مدیریت اداره باستان شناسی ایران را به عهده گرفت و به ترمیم آثار تاریخی پرداخت. وقتی قانون عتیقات در ۱۲ آبان ۱۳۰۹ شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید و آیین نامه آن در جلسه ۲۸ آبان ۱۳۱۱ از تصویب هیئت وزیران گذشت بر طبق ماده اول آن تمام آثار صنعتی و ابنیه و اماکن که تا پایان دوره زندیه در کشور ایران احداث شده اعم از منقول و غیرمنقول جزو آثار ملی ایران محسوب گردیدند و تحت حفاظت و نظارت دولت قرار گرفت. از این رو به آندره گدار دستور داده شد که فهرستی از آثار ملی ایران تهیه کند و به دولت تسلیم نماید.
سه تپه تاریخی سلیمان تپه، زیرز، مازیر و یا زیر تپه نخستین اثر ملی ایران هستند که به پیشنهاد آندره گدار باستان شناس مشهور، در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند.
آندره گدار علاوه بر تأسیس سازمان های اداری و فنی هیئت هایی را تشکیل داد، که در تعمیر ابنیه تاریخی و امور فنی باستانی ساختمان ها تخصص داشتند و به وسیله همین ها مسجد جامع شیراز و مسجد شاه اصفهان، مسجد شیخ لطف الله و ابنیه دیگری که در شرف ویرانی بود تعمیر کرد.
وی در ضمن تعمیر ابنیه باستانی به تأسیس دانشکده هنرهای زیبای تهران هم اقدام کرد و خود وی مدت ها ریاست آن را بر عهده داشت و در تربیت کردن معماران ایرانی که تا پیش از آن در خارج از کشور تحصیل می کردند همت گمارد.
وی از اولین کسانی است که نسبت به مفرغ های لرستان که به زودی علاقه موزه ها و مجموعه داران جهان را به خود جلب کرد، توجه خاصی کرده و در سال ۱۹۳۱ کتاب خود را با عنوان«مفرغ های لرستان» به چاپ رساند.
آندره گدار مجله ای نیز به نام«راهنمای تاریخی ایران» را در سال ۱۳۱۳ شمسی منتشر کرده که اصل آن به زبان فرانسه بوده و شادروان غلامرضا رشید یاسمی آن را به فارسی برگردانده است.
آندره گدار باستان شناس و معمار فرانسوی و متخصص در صنایع اسلامی و ایرانی، در سال 1965 در پاریس پایتخت فرانسه درگذشت.