آندره مالرو ( به فرانسوی: André Malraux ) ( زاده ۱۹۰۱ - درگذشته ۱۹۷۶ ) نویسنده، منتقد هنری و سیاست مدار فرانسوی و عضو مقاومت فرانسه بود.
مالرو در ۳ نوامبر ۱۹۰۱ در پاریس به دنیا آمد. پدر و مادرش وقتی او خردسال بود جدا شدند و بعد طلاق گرفتند. مالرو نزد مادرش بزرگ شد و به مدرسه زبان های شرقی رفت. آندره دانش آموز خوبی نبود و نتوانست سال آخر دبیرستان را به پایان برساند. به منظور امرار معاش به کار خرید و فروش کتاب های نایاب و همکاری با دکه های کتابفروشی کنار رود سن روی آورد. در ژوئن ۱۹۲۱ با دختری به نام کلارا گلداشمیت آشنا شد و علی رغم موافق نبودن خانواده مرفه یهودی - آلمانی کلارا با هم ازدواج کردند. زوج جوان به خرید و فروش سهام پرداختند و علی رغم سود اولیه، با سقوط نرخ سهام ورشکست شدند.
... [مشاهده متن کامل]
پس از این واقعه و در ۲۱ سالگی با همسرش به کامبوج رفت. در مدت اقامتش در هندوچین از سیاست استعماری فرانسه در آن ناحیه آزرده بود و به تأسیس روزنامه ای بنام «هندوچین در زنجیر» کمک کرد. پس از بازگشت به فرانسه چند رمان نوشت و برای رمان وضعیت بشری که در مورد قیام کمونیستی شانگهای بود جایزه گنکور را دریافت کرد. در ۱۹۳۰ به گروه باستان شناسانی پیوست که در ایران و افغانستان کار می کردند، در همین سال پدرش نیز خودکشی کرد که ضربه سختی به او وارد آورد.
با شروع جنگ داخلی اسپانیا به نیروهای جمهوری خواه پیوست و خلبان شد. دو بار در نبرد برای دفاع از مادرید در برابر حمله فالانژیست ها زخمی شد.
در جنگ جهانی دوم رانندهٔ تانک بود و دستگیر شد، ولی توانست فرار کند و به نیروهای مقاومت فرانسه بپیوندد. در ۱۹۴۴ گشتاپو او را دستگیر کرد، ولی زنده ماند و به کمک نیروهای مقاومت آزاد شد. پس از جنگ از دولت فرانسه مدال مقاومت و صلیب جنگ و از دولت بریتانیا نشان خدمت برجسته را دریافت کرد.
شارل دوگل او را به سمت وزیر اطلاع رسانی منصوب کرد. در این دوره آثاری در مورد هنر و فرهنگ منتشر کرد. پس از سقوط دولت دوگل به زندگی شخصی بازگشت. از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴، مالرو کتاب ۳ جلدی موزه خیالی پیکرتراشی جهان را به چاپ سپرد. در سال ۱۹۵۸ هنگامی که دوگل مجدداً قدرت را به دست گرفت مالرو وزیر فرهنگ فرانسه شد. در این سمت او به تأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه پرداخت.
آندره مالرو در ۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ در کرتی نزدیک پاریس درگذشت.
ماریو بارگاس یوسا، او را نویسنده ای دانست که بر نگارش اثرش عصر قهرمان تأثیر گذاشت. یوسا همچنین بیان کرد که آثارش را «با شور و شوق فراوان» می خوانده: «شاید در تمام صحنه هایی که در عصر قهرمان اعمال جمعی یا زندگی دانش آموزان را همچون جامعه ای وصف کرده ام، صحنه هایی از رُمان هایی مالرو را در نظر داشته ام که صحنهٔ جمعه را توصیف می کند. به نظر من در نوشتنِ جنبه های جمعی زندگی، رُمان نویس بزرگی بود. »
مالرو در ۳ نوامبر ۱۹۰۱ در پاریس به دنیا آمد. پدر و مادرش وقتی او خردسال بود جدا شدند و بعد طلاق گرفتند. مالرو نزد مادرش بزرگ شد و به مدرسه زبان های شرقی رفت. آندره دانش آموز خوبی نبود و نتوانست سال آخر دبیرستان را به پایان برساند. به منظور امرار معاش به کار خرید و فروش کتاب های نایاب و همکاری با دکه های کتابفروشی کنار رود سن روی آورد. در ژوئن ۱۹۲۱ با دختری به نام کلارا گلداشمیت آشنا شد و علی رغم موافق نبودن خانواده مرفه یهودی - آلمانی کلارا با هم ازدواج کردند. زوج جوان به خرید و فروش سهام پرداختند و علی رغم سود اولیه، با سقوط نرخ سهام ورشکست شدند.
... [مشاهده متن کامل]
پس از این واقعه و در ۲۱ سالگی با همسرش به کامبوج رفت. در مدت اقامتش در هندوچین از سیاست استعماری فرانسه در آن ناحیه آزرده بود و به تأسیس روزنامه ای بنام «هندوچین در زنجیر» کمک کرد. پس از بازگشت به فرانسه چند رمان نوشت و برای رمان وضعیت بشری که در مورد قیام کمونیستی شانگهای بود جایزه گنکور را دریافت کرد. در ۱۹۳۰ به گروه باستان شناسانی پیوست که در ایران و افغانستان کار می کردند، در همین سال پدرش نیز خودکشی کرد که ضربه سختی به او وارد آورد.
با شروع جنگ داخلی اسپانیا به نیروهای جمهوری خواه پیوست و خلبان شد. دو بار در نبرد برای دفاع از مادرید در برابر حمله فالانژیست ها زخمی شد.
در جنگ جهانی دوم رانندهٔ تانک بود و دستگیر شد، ولی توانست فرار کند و به نیروهای مقاومت فرانسه بپیوندد. در ۱۹۴۴ گشتاپو او را دستگیر کرد، ولی زنده ماند و به کمک نیروهای مقاومت آزاد شد. پس از جنگ از دولت فرانسه مدال مقاومت و صلیب جنگ و از دولت بریتانیا نشان خدمت برجسته را دریافت کرد.
شارل دوگل او را به سمت وزیر اطلاع رسانی منصوب کرد. در این دوره آثاری در مورد هنر و فرهنگ منتشر کرد. پس از سقوط دولت دوگل به زندگی شخصی بازگشت. از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴، مالرو کتاب ۳ جلدی موزه خیالی پیکرتراشی جهان را به چاپ سپرد. در سال ۱۹۵۸ هنگامی که دوگل مجدداً قدرت را به دست گرفت مالرو وزیر فرهنگ فرانسه شد. در این سمت او به تأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه پرداخت.
آندره مالرو در ۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ در کرتی نزدیک پاریس درگذشت.
ماریو بارگاس یوسا، او را نویسنده ای دانست که بر نگارش اثرش عصر قهرمان تأثیر گذاشت. یوسا همچنین بیان کرد که آثارش را «با شور و شوق فراوان» می خوانده: «شاید در تمام صحنه هایی که در عصر قهرمان اعمال جمعی یا زندگی دانش آموزان را همچون جامعه ای وصف کرده ام، صحنه هایی از رُمان هایی مالرو را در نظر داشته ام که صحنهٔ جمعه را توصیف می کند. به نظر من در نوشتنِ جنبه های جمعی زندگی، رُمان نویس بزرگی بود. »
آندره مالرو ( به فرانسوی: André Malraux ) ( ۱۹۰۱ - ۱۹۷۶ ) نویسنده، منتقد هنری و سیاست مدار فرانسوی بود.
زندگی [ویرایش]
مالرو در ۳ نوامبر ۱۹۰۱ در پاریس بدنیا آمد. پدر و مادرش وقتی او خردسال بود جدا شدند و بعد طلاق گرفتند. مالرو نزد مادرش بزرگ شد و به مدرسه السنه شرقی رفت ولی تحصیل را به پایان نرساند. در ۲۱ سالگی با همسرش به کامبوج رفت. در مدت اقامتش در هندوچین از سیاست استعماری فرانسه در آن ناحیه آزرده بود و به تأسیس روزنامه ای بنام «هندوچین در زنجیر» کمک کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از بازگشت به فرانسه چند رمان نوشت و برای رمان وضعیت بشری که در مورد قیام کمونیستی شانگهای بود جایزه گنکور را دریافت کرد.
در ۱۹۳۰ به گروه باستان شناسانی پیوست که در ایران و افغانستان کار می کردند.
با شروع جنگ داخلی اسپانیا به نیروهای جمهوری خواه پیوست و خلبان شد. دوبار در نبرد برای دفاع از مادرید در برابر حمله فالانژیست ها زخمی شد.
در جنگ جهانی دوم راننده تانک بود و دستگیر شد، ولی توانست فرار کند و به نیروهای مقاومت فرانسه بپیوندد. در ۱۹۴۴ گشتاپو او را دستگیر کرد، ولی زنده ماند و به کمک نیروهای مقاومت آزاد شد. پس از جنگ از دولت فرانسه مدال مقاومت و صلیب جنگ و از دولت بریتانیا نشان خدمت برجسته را دریافت کرد.
شارل دوگل او را به سمت وزیر اطلاع رسانی منصوب کرد. در این دوره آثاری در مورد هنر و فرهنگ منتشر کرد. سپس دوگل او را اولین وزیر فرهنگ فرانسه کرد. در این سمت او به تأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه پرداخت.
در ۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ درگذشت.
آثار [ویرایش]
وسوسه غرب
فاتحان
جاده شاهی
وضعیت بشری
ضد خاطرات
امید
گردو بن های آلتنبورگ
منابع [ویرایش]
Jacques Chanussot en Claude Travi, Dits et Ecrits d'André Malraux. Editions Universitaires de Dijon, 2003.
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ آندره مالرو موجود است.
رده های صفحه: مقاله های دارای واژگان به زبان فرانسوینویسندگان در سفرنویسندگان اهل فرانسهسیاست مداران اهل فرانسهزادگان ۱۹۰۱ ( میلادی ) درگذشتگان ۱۹۷۶ ( میلادی ) اهالی پاریسنویسندگان اهل پاریساستعمارگریرمان نویسان اهل فرانسهبرندگان جایزه گنکور
زندگی [ویرایش]
مالرو در ۳ نوامبر ۱۹۰۱ در پاریس بدنیا آمد. پدر و مادرش وقتی او خردسال بود جدا شدند و بعد طلاق گرفتند. مالرو نزد مادرش بزرگ شد و به مدرسه السنه شرقی رفت ولی تحصیل را به پایان نرساند. در ۲۱ سالگی با همسرش به کامبوج رفت. در مدت اقامتش در هندوچین از سیاست استعماری فرانسه در آن ناحیه آزرده بود و به تأسیس روزنامه ای بنام «هندوچین در زنجیر» کمک کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از بازگشت به فرانسه چند رمان نوشت و برای رمان وضعیت بشری که در مورد قیام کمونیستی شانگهای بود جایزه گنکور را دریافت کرد.
در ۱۹۳۰ به گروه باستان شناسانی پیوست که در ایران و افغانستان کار می کردند.
با شروع جنگ داخلی اسپانیا به نیروهای جمهوری خواه پیوست و خلبان شد. دوبار در نبرد برای دفاع از مادرید در برابر حمله فالانژیست ها زخمی شد.
در جنگ جهانی دوم راننده تانک بود و دستگیر شد، ولی توانست فرار کند و به نیروهای مقاومت فرانسه بپیوندد. در ۱۹۴۴ گشتاپو او را دستگیر کرد، ولی زنده ماند و به کمک نیروهای مقاومت آزاد شد. پس از جنگ از دولت فرانسه مدال مقاومت و صلیب جنگ و از دولت بریتانیا نشان خدمت برجسته را دریافت کرد.
شارل دوگل او را به سمت وزیر اطلاع رسانی منصوب کرد. در این دوره آثاری در مورد هنر و فرهنگ منتشر کرد. سپس دوگل او را اولین وزیر فرهنگ فرانسه کرد. در این سمت او به تأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه پرداخت.
در ۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ درگذشت.
آثار [ویرایش]
وسوسه غرب
فاتحان
جاده شاهی
وضعیت بشری
ضد خاطرات
امید
گردو بن های آلتنبورگ
منابع [ویرایش]
Jacques Chanussot en Claude Travi, Dits et Ecrits d'André Malraux. Editions Universitaires de Dijon, 2003.
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ آندره مالرو موجود است.
رده های صفحه: مقاله های دارای واژگان به زبان فرانسوینویسندگان در سفرنویسندگان اهل فرانسهسیاست مداران اهل فرانسهزادگان ۱۹۰۱ ( میلادی ) درگذشتگان ۱۹۷۶ ( میلادی ) اهالی پاریسنویسندگان اهل پاریساستعمارگریرمان نویسان اهل فرانسهبرندگان جایزه گنکور