اندرخورد

لغت نامه دهخدا

اندرخورد. [ اَ دَ خوَرْ / خُر ] ( ن مف مرکب ) لایق و سزاوار و زیبا. ( برهان قاطع ). لایق و زیبا. ( مؤید الفضلاء ). لایق. زیبا. ازدر. اندرخور. اندرخورا. درخورد. شایان. فراخور. ( از شرفنامه منیری ) :
مر زنان راست جامه اندرخورد
هرچه باشد رواست جامه مرد.
سنایی.
نیست هرکس در محبت مرد او
نیست اندرخورد هر دل درد او.
رکن الدین کرمانی.
زینت از بهر زن بود که بمرد
جز قزاکند نبوداندرخورد.
لطیفی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) سزاوار لایق شایسته .

پیشنهاد کاربران

کنون ای خردمند وصفِ خِرَد
بدین جایگه گفتن اندرخورد

بپرس