اندرجهیدن. [ اَ دَج َ دَ ] ( مص مرکب ) بدرون جهیدن. جهیدن : او مار بود و مار چو آهنگ او کنی اندر جهد ز بیم بسوراخ تنگ غار.منوچهری.و رجوع به جستن و جهیدن شود.
