اندرنوردیدن. [ اَ دَ ن َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) درنوردیدن. درپیچیدن. طی کردن. بیکسو نهادن : زمانه بدین خواجه سالخوردهمی دیر ماند تو اندرنورد .( شاهنامه بروخیم ج 1 ص 29 ).گفت من از نرد ننالم همی نرد بیکسو نه و اندر نورد.فرخی.و رجوع به درنوردیدن و نوردیدن شود.