اندر میان کردن. [ اَ دَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) توسیط. ( تاج المصادر بیهقی ). واسطه قرار دادن ؛ میانجی کردن : چون معدل این بشنید صلح پیش آورد و کثیربن احمدبن شهفور اندر میان کرد و مشایخ شهر را. پس ایشان صلح فرونهادند. ( تاریخ سیستان ). آخر کورگی بگریخت و نهان شد و باز کس اندر میان کرد و با حفص او را ایمن کرد و بیرون آمد. ( تاریخ سیستان ). || در میان نهادن. درمیان گذاشتن : صلح فرونهادندو سوگندان مغلظه اندرمیان کردند. ( تاریخ سیستان ).
فرهنگ فارسی
توسیط . میانجی کردن یا در میان نهادن . در میان گذاشتن .
