انداوه. [ اَ وَ / وِ ] ( اِ ) ماله استادان بنا باشد و آن افزاری است که بدان گل و گچ بر بام و دیوار مالند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). ماله بنایان که بدان اندود کنند و بام اندایند. اندا و انداوه بدل یکدیگرند. ( انجمن آرا ). ماله که بدان اندود کنند. ( فرهنگ سروری ). مسجه. مسیعه. ماله که آلت اندایش است. ( شرفنامه منیری ). || شکوه و شکایت. شکوه. || غیبت. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). و رجوع به اندابه و اندایه و ماله شود.
فرهنگ فارسی
اندایه: ماله، ماله بنایی که با آن گل یاگچ به دیوارمی مالند ( اسم ) مال. بنایی که با آن گل یا گچ بدیوار مالند .
فرهنگ عمید
۱. ماله، مالۀ بنایی که با آن گل یا گچ به دیوار می مالند. ۲. شکوه، شکایت.
