محتوا از اندام فانتوم به اینجا ادغام شد.
اندام خیالی ( به انگلیسی: Phantom limb ) به احساسی گفته می شود که اندام قطع شده یا جدا شده ( یا حتی یک عضو مثل آپاندیس ) همچنان به بدن متصل است و به شکل سابق قابل استفاده است. تقریباً ۸۰ تا ۱۰۰ درصد افرادی که دچار قطع عضو شده اند، اندام خیالی را حس می کنند، هرچند برای درصد کمی از آنها این حس دردناک خواهد بود. این حس حتی گاهی در اندام های غیرقابل حرکت یا دست کم غیرقابل حرکت به شکل ارادی مانند دندان و پستان نیز ایجاد می شود. حس اندام خیالی اغلب برای بازه زمانی کوتاهی رخ می دهد ولی در شرایط بدتر ممکن است به فشار روانی و اضطراب طولانی مدت نیز منجر شود.
بیشتر افراد قطع عضو شده ( ۸۰٪ تا ۱۰۰٪ ) سندروم بدون درد فانتوم را تجربه می کنند. [ ۱] ممکن است فرد قطع عضو شده به شکل عمیقی احساس کند که اندام خیالی هنوز بخشی از بدن اوست. [ ۲]
بعضی اوقات افراد احساس می کنند که اندام خیالی حالت خاصی به خود گرفته، احساس خارش، کشیدگی می کنند یا حتی سعی دربرداشتن اشیاء می کنند. در اندام از دست داده شده معمولاً احساس کوتاهی یا از شکل طبیعی خارج شدن و درد داشتن وجود دارد. گاهی استرس، اضطراب و تغییر آب و هوا درد را شدیدتر می کنند. [ ۳] درد اندام فانتوم معمولاً متناوب و بدون نظم خاصی است. تعداد دفعات و شدت حملات معمولاً با گذشت زمان کاهش می یابد. [ ۳]
حافظه سرکوب شده ( به انگلیسی: Repressed Memory ) می تواند دلایل موجود برای احساسات مختلف در اندام خیالی را توجیه کند. به طور خاص، بیمارن زیادی گزارش اسپاسم های دردناکی را داده اند که در آن احساس می کنند ناخن های آن ها در کف دستشان در حال فرورفتن هستند. سیگنال های حرکتی مخابره شده از طرف مغز ممکن است به خاطر وجود نداشتن اندام تقویت شوند و افزایش یابند و ممکن است بیمار این افزایش اطلاعات را به شکل درد تجربه کند. بیمار حافظه ای سرکوب شده مربوط به سیگنال هایی حرکتی برای مشت کردن دست و سیگنال های حسی از فشرده شدن ناخن به کف دست در ذهن دارد. این حافظه به دلیل ارتباطات عصبی قبلی در مغز باقی می مانند و از بین نمی روند. [ ۴]
اصطلاح «اندام خیالی» توسط پزشک و دانشمند آمریکایی، سیلاس ویر میچل در سال ۱۸۷۱ ابداع شد. [ ۵] برای سال ها، فرضیهٔ غالب علت سندروم اندام خیالی، تحریک در دستگاه عصبی پیرامونی در محل قطع عضو ( نوروما - به انگلیسی: Neuroma ) بود. در اواخر دهه ۱۹۸۰، رونالد ملزاک ( به انگلیسی: Ronald_Melzack ) تشخیص داده بود که این دلیل نمی تواند صحیح باشد؛ زیرا بسیاری از افرادی که مادرزادی بدون عضو بودند نیز این سندروم را تجربه کرده اند. [ ۶] طبق گفتهٔ ملزاک، تجربهٔ بدن توسط یک شبکه گسترده از همبستگی ساختارهای عصبی ایجاد می شود که او آن را «ماتریس عصبی» می نامید. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاندام خیالی ( به انگلیسی: Phantom limb ) به احساسی گفته می شود که اندام قطع شده یا جدا شده ( یا حتی یک عضو مثل آپاندیس ) همچنان به بدن متصل است و به شکل سابق قابل استفاده است. تقریباً ۸۰ تا ۱۰۰ درصد افرادی که دچار قطع عضو شده اند، اندام خیالی را حس می کنند، هرچند برای درصد کمی از آنها این حس دردناک خواهد بود. این حس حتی گاهی در اندام های غیرقابل حرکت یا دست کم غیرقابل حرکت به شکل ارادی مانند دندان و پستان نیز ایجاد می شود. حس اندام خیالی اغلب برای بازه زمانی کوتاهی رخ می دهد ولی در شرایط بدتر ممکن است به فشار روانی و اضطراب طولانی مدت نیز منجر شود.
بیشتر افراد قطع عضو شده ( ۸۰٪ تا ۱۰۰٪ ) سندروم بدون درد فانتوم را تجربه می کنند. [ ۱] ممکن است فرد قطع عضو شده به شکل عمیقی احساس کند که اندام خیالی هنوز بخشی از بدن اوست. [ ۲]
بعضی اوقات افراد احساس می کنند که اندام خیالی حالت خاصی به خود گرفته، احساس خارش، کشیدگی می کنند یا حتی سعی دربرداشتن اشیاء می کنند. در اندام از دست داده شده معمولاً احساس کوتاهی یا از شکل طبیعی خارج شدن و درد داشتن وجود دارد. گاهی استرس، اضطراب و تغییر آب و هوا درد را شدیدتر می کنند. [ ۳] درد اندام فانتوم معمولاً متناوب و بدون نظم خاصی است. تعداد دفعات و شدت حملات معمولاً با گذشت زمان کاهش می یابد. [ ۳]
حافظه سرکوب شده ( به انگلیسی: Repressed Memory ) می تواند دلایل موجود برای احساسات مختلف در اندام خیالی را توجیه کند. به طور خاص، بیمارن زیادی گزارش اسپاسم های دردناکی را داده اند که در آن احساس می کنند ناخن های آن ها در کف دستشان در حال فرورفتن هستند. سیگنال های حرکتی مخابره شده از طرف مغز ممکن است به خاطر وجود نداشتن اندام تقویت شوند و افزایش یابند و ممکن است بیمار این افزایش اطلاعات را به شکل درد تجربه کند. بیمار حافظه ای سرکوب شده مربوط به سیگنال هایی حرکتی برای مشت کردن دست و سیگنال های حسی از فشرده شدن ناخن به کف دست در ذهن دارد. این حافظه به دلیل ارتباطات عصبی قبلی در مغز باقی می مانند و از بین نمی روند. [ ۴]
اصطلاح «اندام خیالی» توسط پزشک و دانشمند آمریکایی، سیلاس ویر میچل در سال ۱۸۷۱ ابداع شد. [ ۵] برای سال ها، فرضیهٔ غالب علت سندروم اندام خیالی، تحریک در دستگاه عصبی پیرامونی در محل قطع عضو ( نوروما - به انگلیسی: Neuroma ) بود. در اواخر دهه ۱۹۸۰، رونالد ملزاک ( به انگلیسی: Ronald_Melzack ) تشخیص داده بود که این دلیل نمی تواند صحیح باشد؛ زیرا بسیاری از افرادی که مادرزادی بدون عضو بودند نیز این سندروم را تجربه کرده اند. [ ۶] طبق گفتهٔ ملزاک، تجربهٔ بدن توسط یک شبکه گسترده از همبستگی ساختارهای عصبی ایجاد می شود که او آن را «ماتریس عصبی» می نامید. [ ۶]
wiki: اندام خیالی