انحصار طلبی

[ویکی فقه] انحصارطلبی تلاش برای محدود ساختن برخی امتیازات به خویش و نفی آن از دیگران می باشد.
واژه انحصار مصدر باب انفعال از ریشه «ح - ص - ر» است که با کارکردهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در حوزه علوم اجتماعی به صورت یک اصطلاح در آمده و معنای آن مخصوص بودن کاری یا امری یا فروش کالایی به کسی یا مؤسسه ای است.
در اصطلاح
در اصطلاح مالیه محدود کردن ساخت، توزیع یا فروش چیزی برای دولت ، مؤسسه یا شرکتی است. این واژه در معنای گسترده به هر نوع تخطّی از حدود اخلاقی و قانونی اطلاق می شود که حریم آزادی دیگران را مختل سازد و امتیازهایی فراتر از حد لازم یا شایستگی به فرد یا گروهی خاص عطا کند.
در قرآن کریم
واژه انحصارطلبی در قرآن کریم مستقیماً نیامده است؛ ولی از دو گروه از آیات قرآن این مفهوم برداشت می شود:
← عملکرد انحصارطلبانه افراد
...

[ویکی فقه] انحصارطلبی (قرآن). انحصار در لغت به معنای کوتاهی و محدودیت، و در اقتصاد ، اختصاص امری به کسی یا مؤسسه ای است.
مقصود از انحصارطلبی در این مدخل، روحیه ای است که فرد یا گروهی، همه چیز و یا چیزی را منحصر به خود بداند و از جمله هایی مانند «نحن احق بالملک»، «لن یدخل الجنة الا من کان هودا او نصارا»، «یخل لکم وجه ابیکم»، «ما علمت لکم من الـه غیری» و... برداشت شده است.
آثار انحصارطلبی
۱. ↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۸.
...