انحصار طلبی

میل یا گرایش انحصار طلبی در وجود افراد انسانی از همان دوران کودکی قابل مشاهده و تجربه میباشد. بعضی از کودکان، اسباب بازی ها را فقط برای خود میخواهند و اگر بچه های دیگر هم دوست داشته باشند با آن اسباب بازی ها بازی کنند، آنگاه آن کودکان گریه و زاری راه میندازند. اگر در یک خانواده فقط یکی از فرزندان در مرکز توجه و لطف والدین قرار گیرد، موجب تحریک و بیداری حس حسادت در فرزندان دیگر در آن خانواده میشود. مانند یوسف و بنیامین که از زن چهارم جاکوب ( یعقوب ) بوده و مورد توجه خاص یعقوب قرار داشته اند و حس حسادت ده برادر دیگر را که از سه زن دیگر بوده، نسبت به آن دو برادر کوچکتر و به ویژه یوسف برانگیخته شده. پس از این مقدمه کوتاه از دیدگاه فردی من، بنیانگذاران آئین ها و ادیان و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شرایع آئینی و دینی انحصار طلب ترین نوع انسان ها در بین همه ی افراد انسانی در طول اعصار گذشته بوده اند در میدان نامجویی، نام آوری و شهرت طلبی، برتر بینی خود و ایل و طایفه و قبیله و قوم خودی در رقابت سرسختانه با نام ها و ایلات و طوایف و قبایل و اقوام بیگانه یا غیر خودی . انسانی که فقط برای خود و اهل بیت یا اعضای خانواده خود و پیروان محصولات احساسات، عواطف، اندیشه ها یا افکار، خیالات و اوهامات کلامی خود آرزوی زندگی جاودانه بهشتی بهمراه پاداش های فراوان و برای دیگران، دگر اندیشان و پیروان آئین ها و ادیان دیگر آرزوی حیات خلد یا جاودانه جهنمی بهمراه عذاب های شدید را در سر و دل خویش به پروراند و آنرا تبلیغ و ترویج نماید، انحصار طلب ترین فرد انسانی در بین جوامع مختلف بشری محسوب میشود و چنین فردی حقیقتا از نسل دو موجود خیالی - اوهامی تحت نام های بابا آدم و ننه حوا میباشد تحت القاب نیمه سنگینی از قبیل ابو - و اُم البشر و به تمام معنا آدمیزاده محسوب میشود. برای خود ما ایرانیان امروز و آینده شاید مفید، ثمر بخش و راه گشا باشد بدانیم که وعده های بهشت و جهنم از طرف خدای حقیقی و واقعی و به امر و خواست وی به انسان داده نشده اند بلکه از طرف بنیانگذاران آئین ها و ادیان و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شرایع آئینی و دینی به عنوان دو ضمانت نامه سفت و سخت اجرائی در دفاع جانبازانه از آئین و دین و حفظ یوغ شریعت بر دوش پیروان در عمل، با هدف و قصد و نیت و انگیزه باطنی و آرزوی پنهانی زنده نگه داشتن نام و نشان و اثر خویش پس از مرگ بطور جاودانه در ذهن و زبان و خط و خاطره انسان بخصوص پیروان و به ویژه در حافظه تاریخ . آئین یکتا پرستی هم از طرف خدای حقیقی و واقعی و به امر و خواست وی و از آسمان نازل نشده و بر هستی و وجود انسان تحمیل نگردیده بلکه بر خاسته از دل و زمینه های دوران حاکمیت آیین های بت پرستی بوده و لذا هیچ تهفه بدرد بخوری به حال انسان نبوده و هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از فرزند راستین و غیور و جسور، وارث برحق، ادامه دهنده راه و کمال نهائی جمیع آئین های بت پرستی. تکالیف سنگین و اعمال دست و پاگیر و بازدارنده رشد و نمّو قوای ادراکی فهم و عقل انسان و کُند کننده احساسات و عواطف و افکار و خیالات و تصورات و در عوض تقویت کننده ابهامات و اوهامات و خرافات از قبیل ستایش و پرستش، نیایش و مناجات، دعا و عبادات، تسبیح و ذکر، احداث معابد و قربانی حیوانات در اطراف آنها، زیارت اماکن به اصطلاح مقدسه و سرانجام تعیین قبله گاه و اوقات شرعی از طرف خدای حقیقی و واقعی و به امر و خواست وی و از آسمان نازل نشده و در پیش پا و روی انسان قرار داده نشده اند بلکه جملگی بدون استثناء میراث دوران حاکمیت آیین های بت پرستی بوده و میباشند. یَهوَه تحت عنوان آقا یا سرور دنیا در زبان و فرهنگ قوم یهود؛ آبّا یا بابای ایسا و یا پدر آسمانی اقوام مسیحی تحت عنوان آقا یا سرور؛ الله تحت عنوان نور سماوات و الارض در زبان و فرهنگ قوم عرب ساکن سرزمین حجاز و بقیه اقوام مسلمان فقط کلمه اند و فاقد قابلیت یا اسعتداد حرف زدن می باشند. نتیجه اینکه کلمه ی یَهوَه با موسا هیچ حرفی نزده و دو کلمه ی پدر آسمانی هم از طریق زبان ایسا با شنوندگان سخن نگفته و یک موجود خیالی - اوهامی تحت نام گابرئیل ( Gabriel ) از طرف پدر آسمانی به ماریا مادر ایسا یا مریم باک راه یا باکره، پیام فرزند دار شدن از راه همبستری با روح مقدس نداده و بعد ها همان فرشته ی خیالی - اوهامی مریم با تلفظ جبرئیل به زبان عربی از طرف کلمه ی الله و به امر و خواست وی هیچ گونه حرفی در قالب وحی در گوش سر و دل مبارک محمّد ابلاغ و نجوا و زمزمه نکرده. خدای حقیقی و واقعی ، اول ، وسط، آخر، ظاهر و باطن همه چیز و همه کس است و لذا هیچ موجود دیگری چه شهودی و چه غیبی غیر از او نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد. در عوض خدای آئینی و دینی با نام های گوناگون در زبان های مختلف انسانی فقط لفظ، کلمه یا واژه، مفهوم محض و ایده انتزاعی در زبان و خط و فهم و عقل محدود و ناقص انسانی است و در خارج از آنها هیچگونه مصداق و مثال بیرونی ندارد و درست به همین علت و دلیل کلیه سعی و کوشش های انسان در اثبات وجود این نوع خدا در اعصار گذشته و حال و آینده همیشه با شکست مواجه بوده و هست و خواهد بود. هر اندیشمند، متفکر، خیال پرداز و تصویر سازی که خدا را غیر از ظاهر و باطن این واقعیت و طبیعت و یا بطور کلی غیر از محتوا و محیط این گیتی یا کیهان و یا این جهان جستجو نماید، نه تنها گمراه محسوب میشود بلکه به تمام معنا گمراه می باشد و هر فرد انسانی که از طریق معارف وحیانی و حدیثی و روائی دینی به خدا باور داشته باشد، در طول زندگی دنیوی خود تا لحظه فرا رسیدن اجل مرگ در باره ی چیستی و کیستی خود و خدا در ظلمت ژرف و جهل علاج ناپذیر به سر خواهد برد، چه یک موئمن و پیرو ساده در پائین باشد و چه پیشوا و مرجع تقلید در بالا و به قول حافظ چه شاه باشد چه پاسبان. نتیجه کلی اینکه پیروان ادیان ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام، تا زمانیکه نتوانند دو داستان مبدئی - بنیادی این سه دین؛ یکی آفرینش شش روزه جهان و دیگری خلق بابا آدم و ننه حوا را پشت سر رها کنند، هیچگاه نمیتوانند از نو و به روش دیگری به چگونگی آفرینش این گیتی یا کیهان و یا این جهان و موجودات درون آن به امر و خواست خدای حقیقی و واقعی و هدف از این آفرینش بیندیشندیا فکر کنند، خیال نمایند و تصور کنند. آن دو داستان افسانه ای، دو قفل سنگین و انحصاری اند که بر روی دراوزه ی حصار های فهمانی و عقلانی پیروان این سه دین زده شده اند به ویژه حصار قوای ادراکی فهم و عقل فقیهان، متکلمین، مفسرین آیات و روایات و احادیث، الهی دانان، ادیبان و شاعران و حکیمان و عارفان پیرو این سه دین. این دو قفل سنگین به کمک کلید های معمولی و زمینی غیر قابل باز کردن و گشودن می باشند بلکه به کمک یک پاراکلید ( به زبان عربی : فراقلیط ) آسمانی و معجزه آسا و یا به کمک کلید صنعتی و به روش علمی.
... [مشاهده متن کامل]

انحصار طلبی /enhesārtalabi/، ها/ اسم. وضع یا کیفیت انحصار طلب بودن ( انحصار طلبی معمولاً به استبداد می انجامد )
( صدری افشار، غلامحسین، فرهنگ معاصر فارسی )

دربست خواهی، دربستگی خواهی

خودخواهی ✔

انحصارطلبی = ویژه خواهی

انحصار طلبی یعنی من