هرگونه انحراف از هم راستایی صحیح چشم ها را لوچی یا چپ چشمی یا استرابیسم ( به انگلیسی: Strabismus ) می گویند. انحراف چشم عبارت است از عدم هماهنگی حرکت عضلات چشم یا عدم توانایی تمرکز بین دو چشم که باعث می شود چشم ها در جهات متفاوتی قرار بگیرند. این بیماری یکی از مشکلات شایع چشم پزشکی است و در ۴٪ موارد در گروه سنی اطفال و بزرگسالان دیده می شود. این بیماری یکی از مهم ترین بیماری ها در شاخه چشم پزشکی است.
ممکن است یک یا هر دو چشم به داخل ( چشم های ضربدری یا ایزوتروپی ) یا خارج ( چشم نهنگ یا اگزوتروپی ) بچرخند. به ندرت انحراف چشمها به صورت بالا و پایین است. نوعی از انحراف چشم به صورت مخفی است و با حذف دید دو چشمی ( بستن یک چشم ) مشخص می شود که به استرابیسم مخفی یا هتروفوریا ( Heterophoria ) معروف است. استرابیسم آشکار را هتروتروپیا ( Heterotropia ) یا هتروتروپی می گویند. ایزوتروپی شایعترین نوع استرابیسم است.
در دید دو چشمی طبیعی، هر دو چشم به یک نقطه نگاه می کنند. بخش بینایی مغز، دو تصویر رسیده را به صورت یک تصویر سه بعدی ترکیب می کند. در استرابیسم وقتی یکی از چشم ها منحرف می شود، دو تصویر متفاوت به مغز ارسال می گردد. در یک کودک خردسال، مغز یادمی گیرد که تصویر چشم منحرف شده را نادیده گرفته و تنها تصویر چشم مستقیم یا چشم با دید بهتر را بپذیرد. این امر سبب از بین رفتن درک عمق و دید دو چشمی می شود. بالغینی که دچار استرابیسم می شوند چون مغز توانایی پذیرش یا دریافت تصویر هر دو چشم را دارد، دوبینی پیدا می کنند. استرابیسم در کودکان ( دید تک چشمی ) درصورت عدم درمان در نیمی از موارد منجر به آمبلیوپی ( تنبلی چشم ) می گردد.
هم راستایی چشم ها در بدو تولد کاملاً تکامل نیافته است. تکامل حقیقی چشم در ۴–۳ ماهگی خود را نشان می دهد ولی ممکن است در کودکی یا دیرتر رخ دهد لذا بررسی استرابیسم بعد از این سن قابل انجام است.
ناهماهنگی حرکات چشم ها ( در بعضی موارد تنها در موقع نگاه کردن به جهت های خاصی قابل مشاهده است ) ، دوبینی ( گاهی ) ، دید یک چشمی همراه با فقدان درک عمقی، خستگی چشم.
حرکت چشم به اطراف توسط شش عضله اطراف چشم و به دستور مغز کنترل می شود. عدم هماهنگی حرکتی از موارد زیر ناشی می گردد:
• عدم توازن عضلات دور چشم
• فقدان توانایی تمرکز یکسان در چشمها. مغز نمی تواند تصاویر دارای تمرکز متفاوت را بپذیرد لذا پیامهای حاصل از یک چشم را در نظر نمی گیرد. سرانجام چشم ضعیف تر بلااستفاده می شود و یک چشم «تنبل» یا آمبیلوپ ایجاد می گردد. ( تنبلی چشم )
• آسیب مغزی یا آسیب به سر مثلاً در تصادفات ( نادر )
• بروز ارثی انحراف چشم، MS، نشانگان داون، بیماری تیروئید ( پرکاری گریوز ) ، تومور چشم یا مغز، سکته مغزی، فشار خون، دیابت، آسیب مغزی جنین مانند فلج مغزی، آسیب زایمانی، عوارض جراحی چشم مانند آب مروارید ممکن است موجب انحراف چشم شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفممکن است یک یا هر دو چشم به داخل ( چشم های ضربدری یا ایزوتروپی ) یا خارج ( چشم نهنگ یا اگزوتروپی ) بچرخند. به ندرت انحراف چشمها به صورت بالا و پایین است. نوعی از انحراف چشم به صورت مخفی است و با حذف دید دو چشمی ( بستن یک چشم ) مشخص می شود که به استرابیسم مخفی یا هتروفوریا ( Heterophoria ) معروف است. استرابیسم آشکار را هتروتروپیا ( Heterotropia ) یا هتروتروپی می گویند. ایزوتروپی شایعترین نوع استرابیسم است.
در دید دو چشمی طبیعی، هر دو چشم به یک نقطه نگاه می کنند. بخش بینایی مغز، دو تصویر رسیده را به صورت یک تصویر سه بعدی ترکیب می کند. در استرابیسم وقتی یکی از چشم ها منحرف می شود، دو تصویر متفاوت به مغز ارسال می گردد. در یک کودک خردسال، مغز یادمی گیرد که تصویر چشم منحرف شده را نادیده گرفته و تنها تصویر چشم مستقیم یا چشم با دید بهتر را بپذیرد. این امر سبب از بین رفتن درک عمق و دید دو چشمی می شود. بالغینی که دچار استرابیسم می شوند چون مغز توانایی پذیرش یا دریافت تصویر هر دو چشم را دارد، دوبینی پیدا می کنند. استرابیسم در کودکان ( دید تک چشمی ) درصورت عدم درمان در نیمی از موارد منجر به آمبلیوپی ( تنبلی چشم ) می گردد.
هم راستایی چشم ها در بدو تولد کاملاً تکامل نیافته است. تکامل حقیقی چشم در ۴–۳ ماهگی خود را نشان می دهد ولی ممکن است در کودکی یا دیرتر رخ دهد لذا بررسی استرابیسم بعد از این سن قابل انجام است.
ناهماهنگی حرکات چشم ها ( در بعضی موارد تنها در موقع نگاه کردن به جهت های خاصی قابل مشاهده است ) ، دوبینی ( گاهی ) ، دید یک چشمی همراه با فقدان درک عمقی، خستگی چشم.
حرکت چشم به اطراف توسط شش عضله اطراف چشم و به دستور مغز کنترل می شود. عدم هماهنگی حرکتی از موارد زیر ناشی می گردد:
• عدم توازن عضلات دور چشم
• فقدان توانایی تمرکز یکسان در چشمها. مغز نمی تواند تصاویر دارای تمرکز متفاوت را بپذیرد لذا پیامهای حاصل از یک چشم را در نظر نمی گیرد. سرانجام چشم ضعیف تر بلااستفاده می شود و یک چشم «تنبل» یا آمبیلوپ ایجاد می گردد. ( تنبلی چشم )
• آسیب مغزی یا آسیب به سر مثلاً در تصادفات ( نادر )
• بروز ارثی انحراف چشم، MS، نشانگان داون، بیماری تیروئید ( پرکاری گریوز ) ، تومور چشم یا مغز، سکته مغزی، فشار خون، دیابت، آسیب مغزی جنین مانند فلج مغزی، آسیب زایمانی، عوارض جراحی چشم مانند آب مروارید ممکن است موجب انحراف چشم شوند.
wiki: انحراف چشم