انتینوس

در پی مرگش، هادریانوس وی را تقدیس نمود و سنت متمرکزی برپا کرد که به پرستش وی اختصاص داشت و در سرتاسر امپراتوری گسترده بود. هادریانوس شهر آنتینوپولیس در نزدیکی محل مرگش را تأسیس نمود که خود تبدیل به مرکز فرهنگی برای پرستش آنتینوسِ ازیریس∗ گردید. هادریانوس همچنین مسابقاتی برای بزرگداشت آنتینوس برپا ساخت که هم در آنتینوپولیس و هم در آتن برگزار می شدند؛ آنتینوس نیز خود به نمادی از رؤیاهای پان - هلنیستی هادریانوس بدل گردید. پرستش آنتینوس بدل به یکی از پابرجاترین و محبوب ترین رسومِ بزرگداشتِ انسان های تقدیس شده در امپراتوری روم گردید، و این رسوم تا مدّت ها پس از مرگ هادریانوس نیز برپا بودند.
آنتینوس در فرهنگ باختری زمین با همجنس گرایی پیوند خورده است، و در آثار اسکار وایلد و فرناندو پسوآ دیده می شود.
کلاسیک پژوهی∗ به نام کارولین ووت∗ خاطر نشان ساخته که بیشتر متونی که به زندگی آنتینوس می پردازندْ فقط مختصراً به وی پرداخته و از لحاظ تاریخی به دوران پسا - هادریانوسی بازمی گردند؛ بنابراین نتیجه می گیرد که «بازسازی یک زندگی نامهٔ مفصلْ ناشدنی است». تاریخ نگار ثورستن اوپر∗ اظهار داشته که «به سختی می توان چیزی در مورد زندگی آنتینوس دانست، و این حقیقت که منابع ما اخیراً اطلاعات بیشتری در خود گنجانده اند نیز سبب اطمینان نیست». زندگی نامه نویسِ آنتینوس، آقای رویستون لَمبرت∗ نیز همین دیدگاه را بازتاب داده و گفته است که اطلاعات در باب وی «همواره به واسطهٔ فاصله، گاهی هم به واسطهٔ پیش داوری و به واسطهٔ طُرُق خطیر و نامعمولی که با آن ها منابعِ درجه اول به دستمان رسیده اندْ مخدوش شده اند. »