انتیاش. [ اِ ] ( ع مص ) دست ناویدن و گرفتن چیز کسی را.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). تناول ، یقال : «الظبی ینوش الاراک وینتاشه ». ( از اقرب الموارد ). || برون آوردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). بیرون آوردن ، یقال : انتاشه من الهلکة؛یعنی او را نجات داد از هلکه. ( از اقرب الموارد ).
