آنتی فونی. آنْتی فونی (antiphony)
موسیقی ای که با استفاده از تقابل کاننی و جهت قرارگرفتن گروه همسرایان و گروه های سازی، با فاصله گذاری فضایی ـ مکانی بین گروه های مذکور، به صدا عمق یا پرسپکتیو (فرشنود) می بخشد. این شیوه را در قرن ۱۷ در ونیز جووانّی گابرِیلی۱ و در آلمان شاگردش هاینریش شوتس۲ و رولاند دُ لاسوس۳ بسط و گسترش دادند ؛ نمونه ای از آن موتت۴ آلما رِدِمپتوریس ماتِر (مادرِ رهایی یافته از رنج)۵ ، (۱۶۰۴) برای دو گروه همسرایان است . در قرن ۲۰ این عمل را بلا بارتوک۶، کارل هاینتس اشتوکهاوزن۷ ، و لوچانو بِریو۸ احیا کردند.
موسیقی ای که با استفاده از تقابل کاننی و جهت قرارگرفتن گروه همسرایان و گروه های سازی، با فاصله گذاری فضایی ـ مکانی بین گروه های مذکور، به صدا عمق یا پرسپکتیو (فرشنود) می بخشد. این شیوه را در قرن ۱۷ در ونیز جووانّی گابرِیلی۱ و در آلمان شاگردش هاینریش شوتس۲ و رولاند دُ لاسوس۳ بسط و گسترش دادند ؛ نمونه ای از آن موتت۴ آلما رِدِمپتوریس ماتِر (مادرِ رهایی یافته از رنج)۵ ، (۱۶۰۴) برای دو گروه همسرایان است . در قرن ۲۰ این عمل را بلا بارتوک۶، کارل هاینتس اشتوکهاوزن۷ ، و لوچانو بِریو۸ احیا کردند.
wikijoo: آنتی_فونی