آنتی سایکوتیک تیپیکال. داروهای ضدروان پریشی تیپیکال ( همچنین به عنوان داروهای ضد روان پریشی نسل اول شناخته شده می شود ) دسته ای از ضدروان پریشی های نسل اولی هستند که در سال ۱۹۵۰ توسعه یافته و در درمان سایکوز ( به طور خاص، اسکیزوفرنی ) کاربرد دارند. از داروهای ضد روان پریشی ممکن است برای درمان شیدایی حاد، پریشانی و سایر موارد استفاده شود. اولین داروهای ضد روان پریشی تیپیکالی که مورد استفاده پزشکی قرار گرفتند، فنوتیازین ها بودند، یعنی کلرپرومازین که به شکل تصادفی کشف شد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: آنتی سایکوتیک تیپیکال