آنتونیو کارلوس ژوبیم. آنتونیو "تام" کارلوس برازلیرو د آلمیدا ژوبیم ( به پرتغالی: Antônio "Tom" Carlos Brasileiro de Almeida Jobim ) ( زادهٔ ۲۵ ژانویه ۱۹۲۷ در ریو دوژانیرو، درگذشتهٔ ۸ دسامبر ۱۹۹۴ در نیویورک ) ، نوازنده گیتار و پیانو، خواننده، شاعر و آهنگ ساز برزیلی است. از او به عنوان یکی از مهمترین عناصر و بنیان گذاران سبک بوسا نوا یاد می شود. ژوبیم از برجسته ترین آهنگسازان قرن بیستم است و ترانه های اش توسط بسیاری از هنرمندان برزیلی و دیگر کشورها دوباره سرایی شده اند.
آثار موسیقی و سبک ژوبیم ریشه در کارهای پیگزینگنیا، [ ۱] نوازنده و آهنگساز برجسته برزیلی و بنیانگذار موسیقی مدرن برزیل در دهه ۱۹۳۰ دارد. کارهای ژوبیم همچنین متأثر از آهنگسازهای فرانسوی از جمله کلود دبوسی و راوِل و موسیقی جاز بودند. شعرهای او در موضوعات مختلف از جمله «عشق»، «خیانت»، «محدودیت های سیاسی» و بخصوص دربارهٔ «طبیعت برزیل» هستند.
شهرت ژوبیم در برزیل از زمان هم کاری او با وینیشس دی موراس، [ ۲] شاعر ودیپلمات، جهت نوشتن ترانه ای برای یک تئاتر در سال ۱۹۵۶ آغاز شد. محبوب ترین ترانه این تئاتر Someone to light up my life[ ۳] نام دارد. بعدها این تئاتر به فیلم تبدیل شد اما تهیه کننده فیلم «ساشا گوردین» از هیچ کدام از ترانه های تئاتر در فیلم استفاده نکرد. در عوض گوردین از موراس و ژوبیم خواست تا ترانه ای دیگر برای فیلم تهیه کنند. موراس در این زمان در اوروگوئه مشغول کار برای وزارت خارجه برزیل بود و بدین ترتیب آن ها فقط توانستند از طریق تلفن سه قطعه برای این فیلم تهیه کنند. این همکاری موفقیت آمیز باعث شد تا بعدها موراس شعرهای بسیاری از ترانه های محبوب ژوبیم را برای ش بنویسد.
بی شک یکی از کلیدی ترین عوامل شناخته شدن ژوبیم در کشورهای انگلیسی زبان همکاری او با ساکسوفونیست نامی استن گتز، ژوآئو ژیلبرتو و همسر ژیلبرتو ( آسترود ژیلبرتو ) است که محصول این همکاری آثاری مانند گتز/ژیلبرتو[ ۴] و گتز/ژیلبرتو قسمت دوم[ ۵] هستند. انتشار آلبوم گتز/ژیلبرتو در آمریکا و متقابلاً در دیگر نقاط دنیا باعث تولد «جنون بوسا نوا» شد.
ژوبیم کار آهنگ سازی بسیاری از قطعات گتز/ژیلبرتو را که بعدها پرفروش ترین آلبوم جاز تمام دوران شناخته شد انجام داد.
ژوبیم در جوایز گرمی ۱۹۶۴ جایزه «بهترین آلبوم سال»، «بهترین آلبوم جاز بدون خواننده» و «بهترین مهندسی آلبوم غیر کلاسیک» را از آن خود کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآثار موسیقی و سبک ژوبیم ریشه در کارهای پیگزینگنیا، [ ۱] نوازنده و آهنگساز برجسته برزیلی و بنیانگذار موسیقی مدرن برزیل در دهه ۱۹۳۰ دارد. کارهای ژوبیم همچنین متأثر از آهنگسازهای فرانسوی از جمله کلود دبوسی و راوِل و موسیقی جاز بودند. شعرهای او در موضوعات مختلف از جمله «عشق»، «خیانت»، «محدودیت های سیاسی» و بخصوص دربارهٔ «طبیعت برزیل» هستند.
شهرت ژوبیم در برزیل از زمان هم کاری او با وینیشس دی موراس، [ ۲] شاعر ودیپلمات، جهت نوشتن ترانه ای برای یک تئاتر در سال ۱۹۵۶ آغاز شد. محبوب ترین ترانه این تئاتر Someone to light up my life[ ۳] نام دارد. بعدها این تئاتر به فیلم تبدیل شد اما تهیه کننده فیلم «ساشا گوردین» از هیچ کدام از ترانه های تئاتر در فیلم استفاده نکرد. در عوض گوردین از موراس و ژوبیم خواست تا ترانه ای دیگر برای فیلم تهیه کنند. موراس در این زمان در اوروگوئه مشغول کار برای وزارت خارجه برزیل بود و بدین ترتیب آن ها فقط توانستند از طریق تلفن سه قطعه برای این فیلم تهیه کنند. این همکاری موفقیت آمیز باعث شد تا بعدها موراس شعرهای بسیاری از ترانه های محبوب ژوبیم را برای ش بنویسد.
بی شک یکی از کلیدی ترین عوامل شناخته شدن ژوبیم در کشورهای انگلیسی زبان همکاری او با ساکسوفونیست نامی استن گتز، ژوآئو ژیلبرتو و همسر ژیلبرتو ( آسترود ژیلبرتو ) است که محصول این همکاری آثاری مانند گتز/ژیلبرتو[ ۴] و گتز/ژیلبرتو قسمت دوم[ ۵] هستند. انتشار آلبوم گتز/ژیلبرتو در آمریکا و متقابلاً در دیگر نقاط دنیا باعث تولد «جنون بوسا نوا» شد.
ژوبیم کار آهنگ سازی بسیاری از قطعات گتز/ژیلبرتو را که بعدها پرفروش ترین آلبوم جاز تمام دوران شناخته شد انجام داد.
ژوبیم در جوایز گرمی ۱۹۶۴ جایزه «بهترین آلبوم سال»، «بهترین آلبوم جاز بدون خواننده» و «بهترین مهندسی آلبوم غیر کلاسیک» را از آن خود کرد.
wiki: آنتونیو کارلوس ژوبیم