آنتونی سیلینگ. آنتونی سیلینگ ( ۳۱ اوت ۱۸۸۴ – ۱۷ ژوئن ۱۹۷۱ ) ژنرال لهستانی است که در کنار ویکتور تومه و استانیسواو ماچک موفق ترین فرماندهان نیروی زمینی لهستان در طول تهاجم آلمان به آن کشور در سال ۱۹۳۹ شناخته می گردند.
سیلینگ در پوونگاو - برامورا متولد شد و از دوران نوجوانی عضو واحد رزمی حزب سوسیالیست لهستان بود. او مسئول چندین خانه امن بود که ضمن پناه دان به نیروهای شورشی در آن ها روزنامه های مخفی و اسلحه انبار شده بودند. نهایتاً او توسط مقامات روسیه دستگیر شد و یک ماه نیم را در ارگ ورشو به زندان گذراند و پس از آن ضمن ممنوعیت تحصیل در دانشگاه به دو سال خدمت سربازی در ارتش روسیه فرستاده شد ( ۱۹۰۷–۱۹۰۵ ) . پس از بازگشت از سربازی او توانست از مدرسه عالی کشاورزی ورشو مدرک کشاورزی را دریافت کرده و ضمن ازدواج به کار در یک مزرعه بپردازد. با شروع جنگ جهانی اول در ۱۹۱۴ او را برای خدمت فراخواندند.
در طول سال های جنگ او تا درجه سرگردی ارتقا پیدا و سپس توسط نیروهای آلمانی به اسارت گرفته شد. با پایان جنگ و تأسیس لهستان، سیلینگ در سال ۱۹۱۹ به نیروی زمینی لهستان پیوست و در جنگ لهستان - شوروی فرماندهی هنگ ۴۴ پیاده نظام را به عهده داشت. در سال ۱۹۲۲ او درجه سرهنگی را دریافت کرد و سپس به خواست خود بازنشست گشت.
در سال ۱۹۲۵ سیلینگ بار دیگر به خدمت فراخوانده شد. در طی سال های بعد او فرماندهی لشکر ۲۸ پیاده نظام لهستان را در ورشو، لشکر ۲۳ پیاده نظام لهستان در کاتوویتسه و لشکر ۸ پیاده نظام لهستان را در دژ مودلین به عهده داشت. در ۱۹۲۷ سیلینگ به درجه سرتیپی رسید و در سال ۱۹۳۷ با عنوان بازرس ویژه ارتش به سیلزی منتقل گشت.
در هنگام تهاجم آلمان به لهستان در سال ۱۹۳۹ سیلینگ به فرماندهی سپاه کراکوف انتخاب گشت که محور اصلی دفاع لهستان بود. وظیفه این سپاه ایجاد تأخیر در مقاومت نیروهای آلمانی به سمت شرق از طریق شمال کوه های کارپات و دفاع از ناحیه صنعتی سیلزی علیا بود. این سپاه شامل ۴ لشکر پیاده نظام ( لشکر ۶، ۷، ۲۳ و ۲۵ ) ، دو لشکر پیاده نظام کوهستانی ( لشکرهای ۲۱ و ۲۲ ) ، یک تیپ کوهستانی، یک تیپ سواره نظام موتوریزه و یک تیپ سواره نظام عادی بود. این نیرو جنوب غربی ترین سپاه لهستان بود که در شمال آن سپاه ووچ و در جنوب شرق آن سپاه کارپاتی عمل می کردند.
در همان روزهای ابتدایی آغاز نبرد سپاه ووچ که در شمال سپاه کراکوف بود در اثر عملیات سریع آلمانی ها در هم شکسته شد و سپاه کراکوف تحت حملات سپاه چهارم آلمان به فرماندهی ژنرال ویلهلم لیست قرار گرفت. سیلینگ مجبور بود برای آنکه جناحین خود را حفظ کند از روز ۲ سپتامبر عقب نشینی را آغاز نماید. در شرایط بحرانی دیگر نیروهای لهستانی، سیلینگ که یک فرمانده با تجربه بود با عقب نشینی قدم به قدم و پرهیز از درگیر جدی با نیروهای آلمانی که توان به وضوح بیشتری داشتند توانست خود را به لوبلین رسانده و تلاش های متعدد نیروهای آلمان جهت محاصره را ناکام بگذارد. در ۱۹ سپتامبر نیروهای سپاه کراکوف در کنار نیروهای سپاه لوبلین که فرماندهیشان را تادئوس پیسکور در دست داشت وارد نبرد توماشوف لوبلسکی شدند. نیروهای لهستانی که تحت فرماندهی پیسکور قرار داشتند نتوانستند خطوط دفاعی آلمان را بشکنند و اکثر نیروهای لهستانی و دو ژنرال آن ها محاصره و در ۲۰ سپتامبر تسلیم شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسیلینگ در پوونگاو - برامورا متولد شد و از دوران نوجوانی عضو واحد رزمی حزب سوسیالیست لهستان بود. او مسئول چندین خانه امن بود که ضمن پناه دان به نیروهای شورشی در آن ها روزنامه های مخفی و اسلحه انبار شده بودند. نهایتاً او توسط مقامات روسیه دستگیر شد و یک ماه نیم را در ارگ ورشو به زندان گذراند و پس از آن ضمن ممنوعیت تحصیل در دانشگاه به دو سال خدمت سربازی در ارتش روسیه فرستاده شد ( ۱۹۰۷–۱۹۰۵ ) . پس از بازگشت از سربازی او توانست از مدرسه عالی کشاورزی ورشو مدرک کشاورزی را دریافت کرده و ضمن ازدواج به کار در یک مزرعه بپردازد. با شروع جنگ جهانی اول در ۱۹۱۴ او را برای خدمت فراخواندند.
در طول سال های جنگ او تا درجه سرگردی ارتقا پیدا و سپس توسط نیروهای آلمانی به اسارت گرفته شد. با پایان جنگ و تأسیس لهستان، سیلینگ در سال ۱۹۱۹ به نیروی زمینی لهستان پیوست و در جنگ لهستان - شوروی فرماندهی هنگ ۴۴ پیاده نظام را به عهده داشت. در سال ۱۹۲۲ او درجه سرهنگی را دریافت کرد و سپس به خواست خود بازنشست گشت.
در سال ۱۹۲۵ سیلینگ بار دیگر به خدمت فراخوانده شد. در طی سال های بعد او فرماندهی لشکر ۲۸ پیاده نظام لهستان را در ورشو، لشکر ۲۳ پیاده نظام لهستان در کاتوویتسه و لشکر ۸ پیاده نظام لهستان را در دژ مودلین به عهده داشت. در ۱۹۲۷ سیلینگ به درجه سرتیپی رسید و در سال ۱۹۳۷ با عنوان بازرس ویژه ارتش به سیلزی منتقل گشت.
در هنگام تهاجم آلمان به لهستان در سال ۱۹۳۹ سیلینگ به فرماندهی سپاه کراکوف انتخاب گشت که محور اصلی دفاع لهستان بود. وظیفه این سپاه ایجاد تأخیر در مقاومت نیروهای آلمانی به سمت شرق از طریق شمال کوه های کارپات و دفاع از ناحیه صنعتی سیلزی علیا بود. این سپاه شامل ۴ لشکر پیاده نظام ( لشکر ۶، ۷، ۲۳ و ۲۵ ) ، دو لشکر پیاده نظام کوهستانی ( لشکرهای ۲۱ و ۲۲ ) ، یک تیپ کوهستانی، یک تیپ سواره نظام موتوریزه و یک تیپ سواره نظام عادی بود. این نیرو جنوب غربی ترین سپاه لهستان بود که در شمال آن سپاه ووچ و در جنوب شرق آن سپاه کارپاتی عمل می کردند.
در همان روزهای ابتدایی آغاز نبرد سپاه ووچ که در شمال سپاه کراکوف بود در اثر عملیات سریع آلمانی ها در هم شکسته شد و سپاه کراکوف تحت حملات سپاه چهارم آلمان به فرماندهی ژنرال ویلهلم لیست قرار گرفت. سیلینگ مجبور بود برای آنکه جناحین خود را حفظ کند از روز ۲ سپتامبر عقب نشینی را آغاز نماید. در شرایط بحرانی دیگر نیروهای لهستانی، سیلینگ که یک فرمانده با تجربه بود با عقب نشینی قدم به قدم و پرهیز از درگیر جدی با نیروهای آلمانی که توان به وضوح بیشتری داشتند توانست خود را به لوبلین رسانده و تلاش های متعدد نیروهای آلمان جهت محاصره را ناکام بگذارد. در ۱۹ سپتامبر نیروهای سپاه کراکوف در کنار نیروهای سپاه لوبلین که فرماندهیشان را تادئوس پیسکور در دست داشت وارد نبرد توماشوف لوبلسکی شدند. نیروهای لهستانی که تحت فرماندهی پیسکور قرار داشتند نتوانستند خطوط دفاعی آلمان را بشکنند و اکثر نیروهای لهستانی و دو ژنرال آن ها محاصره و در ۲۰ سپتامبر تسلیم شدند.
wiki: آنتونی سیلینگ