انتونن مانی

آنتونن مانی. آنتونن مان ( تلفظ می شود  ؛ ۱۵ فوریهٔ ۱۹۰۴ - ۸ سپتامبر ۱۹۸۳ ) رکابزن فرانسوی بود که در رشتهٔ دوچرخه سواری جاده فعالیت می کرد. او توانست در سال های ۱۹۳۱ و ۱۹۳۴ برندهٔ تور دو فرانس شود. فعالیت حرفه ای مان از سال ۱۹۲۷ تا ۱۹۳۹ به طول انجامید و پس از آن به مربی گری پرداخت. شهرت او به فرار از مصاحبه و خبرنگاران بود.
مان عضو تیم آللویا بود که در سال ۱۹۲۷ برندهٔ جایزه بزرگ ولبر شد. این جایزه بزرگ را مسابقات قهرمانی جادهٔ غیر رسمی جهان در نظر می گرفتند.
نخستین حضور مان در تور دو فرانس نیز در همان سال بود که در کنار آندره لدیک در تیم فرانسه قرار داشت. دو پیروزی مانی در تور کیفیت غریبی داشت؛ زیرا همواره با تصادف، سقوط و بدشانسی روبرو بود. در تور ۱۹۳۱ تصادف کرد و بارها پسانتی ایتالیایی و دمویسر بلژیکی حمله کردند تا از او پیشی بگیرند. در پایان تور به اندازه ای خسته بود که در دورهٔ بعد شرکت نکرد. در سال ۱۹۳۴ دوباره با کمک هم تیمی های خود رنه ویتو، ژرژ اسپیشه و روژه لاپبی به پیروزی رسید. مان برندهٔ نخستین تایم تریل تور دو فرانس شد که به مسافت ۸۰ کیلومتر در سال ۱۹۳۴ برگزار شده بود.
در سال ۱۹۳۶ مان در تور دو فرانس بر سکوی دوم ایستاد و قهرمان مسابقهٔ استقامت جاده در مسابقات قهرمانی جهان شد.
مان در روز دوم رهبری تور را در دست گرفت و تیم او در ۱۹ مرحله از ۲۳ مرحله پیروز شد. هنگامی که در پیرنه دوچرخه اش شکست، امیدش از میان رفت. جوان ترین رکابزن تیمش رنه ویتو در حالی که خودش در رتبهٔ سوم بود، دوچرخهٔ خود را به مان داد. در پایان تور، مان برندهٔ تور بود؛ ولی ویتو که مسابقه را در رتبهٔ پنجم به پایان رسانده بود، قهرمان خوانده می شد.
مان پس از بازنشستگی خود، مدیر ورزشی چند رکابزن موفق از جمله لویزون بوبه و ریمون پولیدو در تیم مرسیه بود. او را یکی از بهترین مدیران ورزشی دوچرخه سواری می دانند.
مان در بیشتر عمر خود در لیوری - گرگان در دپارتمان سن - سن - دنی در نزدیکی پاریس زندگی کرد. در سال ۲۰۰۴، خط پایان یکی از مراحل تور دو فرانس به افتخار صدمین سالروز تولد او در آنجا قرار گرفت. مان در سال ۱۹۶۲ نشان لژیون دونور را دریافت کرد.