آنتون وبرن. آنتون وِبِرن ( به آلمانی: Anton Webern ) آهنگساز اتریشی در ۳ دسامبر ۱۸۸۳ در وین به دنیا آمد و در ۱۵ سپتامبر ۱۹۴۵ در میترسیل درگذشت. او به همراه آلبان برگ از شاگردان آرنولد شونبرگ و از آهنگسازان متعلق به دومین مکتب موسیقی وین بود.
آنتون در خانواده ای نجیب زاده به دنیا آمد. سالهای نخستین زندگی را در وین، گراتس و کلاگنفورت سپری کرد. در ۱۹۰۲ برای آموختن فلسفه و موسیقی شناسی در دانشگاه وین نام نویسی کرد و در سال ۱۹۰۶ با مدرک دکترا از این دانشگاه فارغ التحصیل شد. همزمان او به آهنگسازی نیز می پرداخت. در ۱۹۰۴ با آرنولد شونبرگ استاد خود آشنا می گردد و تا پایان عمر به نظریه های او وفادار باقی می ماند، همکاری میان آن دو و آلبان برگ که بعداً به آنها می پیوندد منجر به پیدایش مکتب دوم وین می شود پس از پایان نخستین جنگ جهانی، وبرن به رهبری ارکستر می پردازد و از جمله رهبری ارکستر رادیو وین را بر عهده می گیرد و برای اجرای کنسرت به کشورهای گوناگون اروپایی سفر می کند، همچنین آثارش دو بار در سالهای ۱۹۲۳ و ۱۹۳۳ جایزه شهر وین را به خود اختصاص می دهد.
با اوج گیری نازیسم و اشغال اتریش توسط رایش سوم زندگی وبرن به شدت دستخوش دگرگونی می شود، موسیقی اش در دسته «هنر فاسد» قرار می گیرد، شونبرگ به آمریکا کوچ می کند، آلبان برگ در سال ۱۹۳۵ می میرد و سمت هایش یکی پس از دیگری از او گرفته می شود. او در حالیکه در پایان جنگ به یکی از شهرهای کوچک اتریش پناه برده بود در ۱۵ سپتامبر ۱۹۴۵ در حالیکه برای کشیدن سیگار از خانه خارج شده بود به ضرب گلوله یک سرباز آمریکایی از پای در می آید.
تا سال ها پس از مرگ وبرن چگونگی حادثه مرگ او کم و بیش در پرده ای از ابهام قرار داشت. سال ها بعد هانس مولدنهاور، پژوهشگر موسیقی آلمانی که به ایالات متحده مهاجرت کرده بود با همراهی همسرش روزالین عزم تهیه زندگی نامه دقیق وبرن را کرد. تحقیقات آن ها از منابع گوناگون و مراجعه به ارتش آمریکا غبار از صندوق اسرارآمیز واقعه پانزدهم سپتامبر زدود و ابهامات را روشن کرد. زندگینامه در ۱۹۸۷ در نیویورک منتشر شد: در پانزدهم سپتامبر واپسین سال جنگ به آهنگساز بزرگ سه بار شلیک شده بود. در روزهای پایانی جنگ وبرن با این تصور که وین دیگر آن چنان برای ماندن امن نیست به شهر کوچک میترسیل در زالسبورگ نقل مکان کرد. با پایان یافتن جنگ نیروهای متفقین خاک اتریش را به تصرف خود درآورده بودند و سربازان متفقین در هر گوشه کشور دیده می شدند. وضعیت ویژه حکومت نظامی و منع رفت وآمد در بیش تر نقاط کشور، هرچند دیگر عادی شده بود اما فضا را بسیار حساس کرده بود. در پانزدهم سپتامبر ۱۹۴۵ در حالی که حدود دو هفته از اعلام رسمی خاتمه جنگ گذشته بود، وبرن شام را در خانه دخترش صرف کرد و بعد از شام در حالی که اعضای خانه در خواب بودند بدون سروصدا قصد خروج از خانه را کرد تا سیگاری بکشد. گفته می شود همان زمان یک گروه از سربازان آمریکایی به دنبال دستگیری داماد وبرن، بنو ماتل آمده بودند. بنو به دلیل تجارت سیاه و غیرقانونی تحت پیگرد قرار گرفته بود. روشن نیست در آن شب شوم نیمه سپتامبر پای وبرن ناخواسته به این معرکه باز شد یا تنها به دلیل حضورش در خیابان و نقض حکم منع رفت وآمد ناشی از حکومت نظامی، سرجوخه آمریکایی، ریموند نوروود بل، سه بار به سوی او شلیک کرد و آهنگساز بزرگ از پا درآمد. ریموند بل که اهل کارولینای شمالی بود از زمانی که فهمید به چه کسی شلیک کرده است، هرگز خودش را نبخشید و رنج و عذاب وجدان همدم همیشگی اش شد. دست از سرزنش خودش برنمی داشت و برای تسکین آلامش به می گساری بی حد و اندازه پرداخت. اعضای خانواده اش نقل کرده اند که او با رنج می نالید که آهنگساز افسانه ای مکتب دوم وین را من کشته ام و برای این صدمه خودش را نمی توانست ببخشد. کابوس این حادثه ریموند بل را رها نکرد و الکل آهسته آهسته او را از پا درآورد. ده سال پس از مرگ وبرن، ریموند بل درگذشت. دقت فوق العاده و روابط بسیار پیچیده ریاضی در آثار وبرن در بحبوحه پریشانی های افکار عمومی ناشی از صدمات جنگ باعث شد تا شایعات اعجاب آوری دربارهٔ وبرن بر سر زبان ها بیفتد از شایعات کوچک دربارهٔ این که روح آهنگساز انتقام خون او را از قاتلش خواهد گرفت تا اتهامات بزرگ تر نظیر جاسوسی توسط وبرن و تبادل رمزآمیز اطلاعات در زمان جنگ با کدهای ویژه در پارتیتورهای آثارش. آثاری که آن چنان پیچیده می نمود که مفسرین را اغوا می کرد و تحلیل گران در آینه آن هزار نقش می دیدند و مرگ غیرعادی وبرن آن را دامن می زد. به هر رو مرگ وبرن هرچند تراژیک و تأسف بار اما فرصت حیات او و آنچه به جهان موسیقی اضافه کرد آن چنان غنی و نغز است که می توان موهبتش خواند و از این چشمه بسیار نوشید و آموخت. الماس های خوش تراش وبرن هنوز می درخشند و هنوز چشم ها را خیره می کنند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآنتون در خانواده ای نجیب زاده به دنیا آمد. سالهای نخستین زندگی را در وین، گراتس و کلاگنفورت سپری کرد. در ۱۹۰۲ برای آموختن فلسفه و موسیقی شناسی در دانشگاه وین نام نویسی کرد و در سال ۱۹۰۶ با مدرک دکترا از این دانشگاه فارغ التحصیل شد. همزمان او به آهنگسازی نیز می پرداخت. در ۱۹۰۴ با آرنولد شونبرگ استاد خود آشنا می گردد و تا پایان عمر به نظریه های او وفادار باقی می ماند، همکاری میان آن دو و آلبان برگ که بعداً به آنها می پیوندد منجر به پیدایش مکتب دوم وین می شود پس از پایان نخستین جنگ جهانی، وبرن به رهبری ارکستر می پردازد و از جمله رهبری ارکستر رادیو وین را بر عهده می گیرد و برای اجرای کنسرت به کشورهای گوناگون اروپایی سفر می کند، همچنین آثارش دو بار در سالهای ۱۹۲۳ و ۱۹۳۳ جایزه شهر وین را به خود اختصاص می دهد.
با اوج گیری نازیسم و اشغال اتریش توسط رایش سوم زندگی وبرن به شدت دستخوش دگرگونی می شود، موسیقی اش در دسته «هنر فاسد» قرار می گیرد، شونبرگ به آمریکا کوچ می کند، آلبان برگ در سال ۱۹۳۵ می میرد و سمت هایش یکی پس از دیگری از او گرفته می شود. او در حالیکه در پایان جنگ به یکی از شهرهای کوچک اتریش پناه برده بود در ۱۵ سپتامبر ۱۹۴۵ در حالیکه برای کشیدن سیگار از خانه خارج شده بود به ضرب گلوله یک سرباز آمریکایی از پای در می آید.
تا سال ها پس از مرگ وبرن چگونگی حادثه مرگ او کم و بیش در پرده ای از ابهام قرار داشت. سال ها بعد هانس مولدنهاور، پژوهشگر موسیقی آلمانی که به ایالات متحده مهاجرت کرده بود با همراهی همسرش روزالین عزم تهیه زندگی نامه دقیق وبرن را کرد. تحقیقات آن ها از منابع گوناگون و مراجعه به ارتش آمریکا غبار از صندوق اسرارآمیز واقعه پانزدهم سپتامبر زدود و ابهامات را روشن کرد. زندگینامه در ۱۹۸۷ در نیویورک منتشر شد: در پانزدهم سپتامبر واپسین سال جنگ به آهنگساز بزرگ سه بار شلیک شده بود. در روزهای پایانی جنگ وبرن با این تصور که وین دیگر آن چنان برای ماندن امن نیست به شهر کوچک میترسیل در زالسبورگ نقل مکان کرد. با پایان یافتن جنگ نیروهای متفقین خاک اتریش را به تصرف خود درآورده بودند و سربازان متفقین در هر گوشه کشور دیده می شدند. وضعیت ویژه حکومت نظامی و منع رفت وآمد در بیش تر نقاط کشور، هرچند دیگر عادی شده بود اما فضا را بسیار حساس کرده بود. در پانزدهم سپتامبر ۱۹۴۵ در حالی که حدود دو هفته از اعلام رسمی خاتمه جنگ گذشته بود، وبرن شام را در خانه دخترش صرف کرد و بعد از شام در حالی که اعضای خانه در خواب بودند بدون سروصدا قصد خروج از خانه را کرد تا سیگاری بکشد. گفته می شود همان زمان یک گروه از سربازان آمریکایی به دنبال دستگیری داماد وبرن، بنو ماتل آمده بودند. بنو به دلیل تجارت سیاه و غیرقانونی تحت پیگرد قرار گرفته بود. روشن نیست در آن شب شوم نیمه سپتامبر پای وبرن ناخواسته به این معرکه باز شد یا تنها به دلیل حضورش در خیابان و نقض حکم منع رفت وآمد ناشی از حکومت نظامی، سرجوخه آمریکایی، ریموند نوروود بل، سه بار به سوی او شلیک کرد و آهنگساز بزرگ از پا درآمد. ریموند بل که اهل کارولینای شمالی بود از زمانی که فهمید به چه کسی شلیک کرده است، هرگز خودش را نبخشید و رنج و عذاب وجدان همدم همیشگی اش شد. دست از سرزنش خودش برنمی داشت و برای تسکین آلامش به می گساری بی حد و اندازه پرداخت. اعضای خانواده اش نقل کرده اند که او با رنج می نالید که آهنگساز افسانه ای مکتب دوم وین را من کشته ام و برای این صدمه خودش را نمی توانست ببخشد. کابوس این حادثه ریموند بل را رها نکرد و الکل آهسته آهسته او را از پا درآورد. ده سال پس از مرگ وبرن، ریموند بل درگذشت. دقت فوق العاده و روابط بسیار پیچیده ریاضی در آثار وبرن در بحبوحه پریشانی های افکار عمومی ناشی از صدمات جنگ باعث شد تا شایعات اعجاب آوری دربارهٔ وبرن بر سر زبان ها بیفتد از شایعات کوچک دربارهٔ این که روح آهنگساز انتقام خون او را از قاتلش خواهد گرفت تا اتهامات بزرگ تر نظیر جاسوسی توسط وبرن و تبادل رمزآمیز اطلاعات در زمان جنگ با کدهای ویژه در پارتیتورهای آثارش. آثاری که آن چنان پیچیده می نمود که مفسرین را اغوا می کرد و تحلیل گران در آینه آن هزار نقش می دیدند و مرگ غیرعادی وبرن آن را دامن می زد. به هر رو مرگ وبرن هرچند تراژیک و تأسف بار اما فرصت حیات او و آنچه به جهان موسیقی اضافه کرد آن چنان غنی و نغز است که می توان موهبتش خواند و از این چشمه بسیار نوشید و آموخت. الماس های خوش تراش وبرن هنوز می درخشند و هنوز چشم ها را خیره می کنند. [ ۱]
wiki: آنتون وبرن