به دلیل شور بودن و تلخی آب قم، مردم قم سال ها آب خود را از طریق تانکرهای انتقال آب و دستگاه های کارتی فروش آب و اخیراً با نصب دستگاه های آب شیرین کن در منازل تأمین می کردند. به سبب این مشکلات از دیرباز حکومتهای مختلف به دنبال برطرف شدن این مشکل بوده اند. به دلیل کمبود ذخایر آبی مناسب در ایران مرکزی لزوم مطالعات طرح های انتقال آب بین حوزه ای مطرح شد. طرح انتقال آب از سرشاخه های دز به شهرهای مرکزی ایران یکی از این طرح ها بود که ابتدا برای قم مطرح شد، اما به دلیل کمبود آب شرب در سایر شهرهای ایران مرکزی مطالعات یادشده توسعه یافت. در سال ۱۳۳۰ خورشیدی مطالعاتی توسط محققان فرانسوی و ایرانی برای تأمین آب قم در مسیر رودخانه قم رود و دشت علی آباد انجام شد. در سال ۱۳۶۲ با حفر ۱۱ حلقه چاه در دشت علی آباد آب شیرین به قم انتقال یافت. اما استفاده از این آب به دلیل حجم کم آب و افزایش جمعیت قم مدت زیادی طول نکشید؛ به همین دلیل در همان زمان ایده ساخت سد پانزده خرداد ارائه شد که در سال ۱۳۷۳ به بهره برداری رسید. اما به علت زیر پوشش قرار دادن بخشی از جمعیت استان های اصفهان و مرکزی و قم، آب سد جوابگوی این جمعیت نبود؛ بنابراین چاره ای جز انتقال آب از سرشاخه های دز به قم به نظر نرسید.
... [مشاهده متن کامل]
ناصر مکارم شیرازی گفته است: «باید با اجازه ی مالکان اصلی از آن آب استفاده شود».
قم به دلیل قرار گرفتن در حاشیه کویر از گذشته با مسئله ی کم آبی مواجه بوده است. قسمت زیادی از آب های زیرزمینی قم به علت گذشتن از سفره های نمکی، شور شده اند و در بسیاری از موارد غیرقابل استفاده مانده اند و به مشکلات کم آبی این شهر دامن زده اند.
مراحل اولیه بررسی انتقال از سرشاخه های دز به قم و برخی شهرهای مرکزی ایران از سال ۱۳۶۰ آغاز شد و دور نخست این مطالعات تا سال ۱۳۶۴ پایان یافت. پس از این مرحله در سال های ۱۳۶۷ و ۱۳۷۸ بار دیگر مطالعاتی در خصوص چگونگی اجرای پروژه صورت گرفت. اجرای رسمی طرح انتقال آب الیگودرز از شرق استان لرستان به برخی شهرهای مرکزی ایران و قم به طور رسمی از سال ۱۳۸۲ آغاز شد که اجرای آن موجب انتقال سالانه ۱۸۱ میلیون متر مکعب آب از رودخانه های الیگودرز به سد کوچری گلپایگان و تصفیه خانه آن شد.
... [مشاهده متن کامل]
ناصر مکارم شیرازی گفته است: «باید با اجازه ی مالکان اصلی از آن آب استفاده شود».
قم به دلیل قرار گرفتن در حاشیه کویر از گذشته با مسئله ی کم آبی مواجه بوده است. قسمت زیادی از آب های زیرزمینی قم به علت گذشتن از سفره های نمکی، شور شده اند و در بسیاری از موارد غیرقابل استفاده مانده اند و به مشکلات کم آبی این شهر دامن زده اند.
مراحل اولیه بررسی انتقال از سرشاخه های دز به قم و برخی شهرهای مرکزی ایران از سال ۱۳۶۰ آغاز شد و دور نخست این مطالعات تا سال ۱۳۶۴ پایان یافت. پس از این مرحله در سال های ۱۳۶۷ و ۱۳۷۸ بار دیگر مطالعاتی در خصوص چگونگی اجرای پروژه صورت گرفت. اجرای رسمی طرح انتقال آب الیگودرز از شرق استان لرستان به برخی شهرهای مرکزی ایران و قم به طور رسمی از سال ۱۳۸۲ آغاز شد که اجرای آن موجب انتقال سالانه ۱۸۱ میلیون متر مکعب آب از رودخانه های الیگودرز به سد کوچری گلپایگان و تصفیه خانه آن شد.
