انتعاف

لغت نامه دهخدا

انتعاف. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) آشکارا گردیدن سوار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). ظاهر و آشکار شدن سوار. ( از اقرب الموارد ). || بلند برآمدن بر نعف. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بلندبرآمدن بر نعف یعنی جای بلند. ( آنندراج ). بالا رفتن بر جای بلند. ( از اقرب الموارد ). || بدیگری ماندن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). بدیگری واگذاشتن چیزی را. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران