انتصاء

لغت نامه دهخدا

انتصاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) برگزیدن.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( تاج المصادر بیهقی ). || دراز گردیدن کوه و زمین و بلند شدن آن. || دراز گردیدن موی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). دراز شدن موی. ( تاج المصادر بیهقی ).

پیشنهاد کاربران