انتشاغ

لغت نامه دهخدا

انتشاغ. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) پراکنده و دورشدن شتران در چراگاه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || دست بر سپل پنجم زدن شتر از مگس. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به انتساغ شود. || بوییدن. ( یادداشت بخط مؤلف ).

پیشنهاد کاربران