انتساغ

لغت نامه دهخدا

انتساغ. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) پراکنده گردیدن و دور شدن شتران در چراگاه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). انتساع. ( از اقرب الموارد ). || دست بر سپل پنجم زدن شتر از جهت مگس. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). دست بر کرکره زدن شتر از مگس. ( از اقرب الموارد ). انتشاغ.

پیشنهاد کاربران