انتروکوک

دانشنامه عمومی

انتروکوک ( به انگلیسی: Enterococcus ) یک سرده از لاکتوباسیلالس از شاخه فیرمیکوت ها هستند.
انتروکوک ها، کوکسی های گرم مثبت هستند که به صورت جفت ( دیپلوکوک ) یا زنجیره های کوتاه دیده می شوند. تمایز انتروکوک ها از استرپتوکوک ها از روی ویژگی های ظاهری، بسیار مشکل است. دو گونه مهم همزیست از انتروکوک در رودهٔ انسان ( مدفوع ) عبارتند از: انتروکوک فکالیس ( ۹۰٪ تا ۹۵٪ ) و انتروکوک فاسیوم ( ۵٪ تا ۱۰٪ ) . سایر گونه های انتروکوک که به ندرت ایجاد بیماری می کنند عبارتند از انتروکوک کاسلی فلاووس، انتروکوک گالیناروم و انتروکوک رافینوسوس. [ ۱]
انتروکوک ها بی هوازی اختیاری هستند و اسپور تولید نمی کنند. [ ۲] آن ها گسترهٔ بزرگی از شرایط محیطی را تحمل می نمایند: دمای ۱۰ تا ۴۰ درجه سانتی گراد، pH از ۴ تا ۱۰ و غلظت های بالای کلرید سدیم. [ ۳] انتروکوک ها بر روی آگار خوندار گوسفندی، همولیز گاما ایجاد می کنند. [ ۴]
اعضای جنس انتروکوک تا سال ۱۹۸۴ همراه با استرپتوکوک های گروه D طبقه بندی می شدند. آنالیز ژنومی انتروکوک ها نشان داد که آن ها، جنس متفاوتی از استرپتوکوک های D هستند. [ ۵]
مهم ترین عفونت های ایجاد شده توسط انتروکوک ها عبارتند از: عفونت ادراری، باکتریمی، التهاب درون شامه قلب و مننژیت. سویه های حساس را می توان با استفاده از آمپی سیلین و وانکومایسین درمان کرد. [ ۳]
از دیدگاه پزشکی، انتروکوک ها از نظر مقاومت آنتی بیوتیکی ذاتی اهمیت دارند. برخی از انتروکوک ها به طور ذاتی به آنتی بیوتیک های بتا - لاکتام ( پنی سیلین، سفالوسپورین ها و کارباپنم ) و آمینوگلیکوزیدها مقاوم هستند. در دو دههٔ گذشته، سویه های انتروکوکی مقاوم به وانکومایسین ( VRE ) در بیماران بستری در بیمارستان ها افزایش یافته اند. برای درمان سویه های مقاوم به وانکومایسین، از آنتی بیوتیک هایی مانند کوئینوپریستین/دالفوپریستین ( سینرسید ) یا تیگسیکلین استفاده می شود. [ ۶]
Identification of Anti - microbial Producing Enterococci Isolated from Iranian Raw Milk Cheeses Using Polyphasic Approach
عکس انتروکوک
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس