انتروکولیت با غشای کاذب یا انتروکولیت سودو مامبرانو ( به انگلیسی: pseudomembranous enterocolitis ) یک بیماری شدید و نادر مربوط به روده باریک و بزرگ است. این عارضه معمولاً ۷ - ۵ روز پس از جراحی های وسیع گوارش و درمان آنتی بیوتیکی در یک فرد دچار ناتوانی عمومی قبل از جراحی بروز می کند. مشخصه آن التهاب و مرگ بافتی غشای پوشاننده سطح داخلی روده و لایه عمقی روده ها است.
اسهال آبکی ( گاهی خونی ) همراه با انقباضات شکمی، تب، بالا بودن تعداد گلبول های سفید در آزمایش خون، افت فشار خون گاهی تا حد شوک، همراه با نبض های ضعیف و ضربان قلب سریع، تهوع و استفراغ، عدم آگاهی به موقعیت.
علایم ممکن است در طی درمان آنتی بیوتیکی یا ۱۰ - ۱ روز پس از قطع آن بروز کند.
عفونت باکتریایی، معمولاً ناشی از کلسترویدیوم دیفیسیل که با تولید سم باعث ایجاد علایم می شود یا ناشی از استافیلوکوک. این باکتری ها به طور طبیعی درون روده ها زندگی می کنند ولی هنگامی که سایر باکتری های طبیعی ساکن روده در اثر مصرف مقدار بالای آنتی بیوتیک های وسیع الطیف از بین می روند این باکتری ها ایجاد انتروکولیت می کنند. این امر تعادل باکتریایی درون روده را برهم می زند. این بیماری معمولاً به عنوان عارضه ای از جراحی بروز می کند.
سن بالای ۶۰ سال، جراحی اخیر همراه با افت فشار خون در طی جراحی، نارسایی کلیه، چاقی، تغذیه نامطلوب، مصرف آنتی بیوتیک ها به خصوص کلیندامایسین، آمپی سیلین، کلرامفنیکل، سفالوسپورین ها، پنی سیلین یا داروهای گروه سولفات
علایم معمولاً ۲ - ۱ هفته پس از قطع آنتی بیوتیک مسؤول عارضه برطرف می شوند. تجویز یک آنتی بیوتیک دیگر به جای آنتی بیوتیک قطع شده معمولاً توصیه نمی شود، مکانیسم های دفاعی بدن خود در غیاب درمان آنتی بیوتیکی برای مقابله با عفونت ها عمل می کنند. موارد شدید این بیماری ممکن است کشنده باشد.
عوارض زیر تنها در صورت عدم تشخیص درمان این بیماری بروز می کنند:
۱. شوک و از دست دادن شدید مایعات بدن
۲. پریتونیت ناشی از پاره شدن روده
• بررسی های تشخیصی ممکن است شامل کشت مدفوع، آندوسکوپی، یا نمونه برداری لایه پوشاننده سطح داخلی روده بزرگ در طی کولونوسکوپی باشد. توجه به این نکته ضروری است که عکس برداری با تنقیه باریم ( باریم انما ) نباید برای بیمار انجام شود زیرا ممکن است باعث پارگی روده گردد.
• مهم ترین جنبه درمان، قطع مصرف آنتی بیوتیک مسؤول بیماری است.
• در موارد متوسط تا شدید، بستری در بیمارستان جهت تجویز تغذیه وریدی و مراقبت های ویژه ممکن است لازم باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاسهال آبکی ( گاهی خونی ) همراه با انقباضات شکمی، تب، بالا بودن تعداد گلبول های سفید در آزمایش خون، افت فشار خون گاهی تا حد شوک، همراه با نبض های ضعیف و ضربان قلب سریع، تهوع و استفراغ، عدم آگاهی به موقعیت.
علایم ممکن است در طی درمان آنتی بیوتیکی یا ۱۰ - ۱ روز پس از قطع آن بروز کند.
عفونت باکتریایی، معمولاً ناشی از کلسترویدیوم دیفیسیل که با تولید سم باعث ایجاد علایم می شود یا ناشی از استافیلوکوک. این باکتری ها به طور طبیعی درون روده ها زندگی می کنند ولی هنگامی که سایر باکتری های طبیعی ساکن روده در اثر مصرف مقدار بالای آنتی بیوتیک های وسیع الطیف از بین می روند این باکتری ها ایجاد انتروکولیت می کنند. این امر تعادل باکتریایی درون روده را برهم می زند. این بیماری معمولاً به عنوان عارضه ای از جراحی بروز می کند.
سن بالای ۶۰ سال، جراحی اخیر همراه با افت فشار خون در طی جراحی، نارسایی کلیه، چاقی، تغذیه نامطلوب، مصرف آنتی بیوتیک ها به خصوص کلیندامایسین، آمپی سیلین، کلرامفنیکل، سفالوسپورین ها، پنی سیلین یا داروهای گروه سولفات
علایم معمولاً ۲ - ۱ هفته پس از قطع آنتی بیوتیک مسؤول عارضه برطرف می شوند. تجویز یک آنتی بیوتیک دیگر به جای آنتی بیوتیک قطع شده معمولاً توصیه نمی شود، مکانیسم های دفاعی بدن خود در غیاب درمان آنتی بیوتیکی برای مقابله با عفونت ها عمل می کنند. موارد شدید این بیماری ممکن است کشنده باشد.
عوارض زیر تنها در صورت عدم تشخیص درمان این بیماری بروز می کنند:
۱. شوک و از دست دادن شدید مایعات بدن
۲. پریتونیت ناشی از پاره شدن روده
• بررسی های تشخیصی ممکن است شامل کشت مدفوع، آندوسکوپی، یا نمونه برداری لایه پوشاننده سطح داخلی روده بزرگ در طی کولونوسکوپی باشد. توجه به این نکته ضروری است که عکس برداری با تنقیه باریم ( باریم انما ) نباید برای بیمار انجام شود زیرا ممکن است باعث پارگی روده گردد.
• مهم ترین جنبه درمان، قطع مصرف آنتی بیوتیک مسؤول بیماری است.
• در موارد متوسط تا شدید، بستری در بیمارستان جهت تجویز تغذیه وریدی و مراقبت های ویژه ممکن است لازم باشد.
wiki: انتروکولیت با غشای کاذب