انتخابگرنشین هانوفر ( به آلمانی: Kurfürstentum Hannover یا به زبان ساده Kurhannover ) یکی از امرای انتخابگر امپراتوری مقدس روم بود که در شمال غربی آلمان واقع شده و نام خود را از پایتخت آن شهر هانوفر گرفته بود. این حاکمیت به طور رسمی با عنوان انتخابگرنشین براونشوایک - لونِبورگ ( به آلمانی: Kurfürstentum Braunschweig - Lüneburg ) شناخته می شد.
این انتخابگرنشین در بیشتر دوران حیات خود در اتحاد شخصی با پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند اداره می شد.
دوک نشین براونشوایک - لونبورگ در سال ۱۲۶۹ میلادی بین شاخه های مختلف دودمان ولف تقسیم شده بود. شاهزاده نشین کالنبرگ که توسط شاخه ای از این دودمان اداره می شد، به عنوان بزرگ ترین و قدرتمندترین ایالت براونشوایک - لونبورگ بدل گشت. سال ۱۶۹۲ امپراتور مقدس روم، شاهزاده کالنبرگ را به مجمع امرای انتخابگر ارتقا داد و انتخابگرنشین جدید براونشوایک - لونبورگ را ایجاد کرد. عاقبت امرای انتخابگر با لایحه حل وفصل ۱۷۰۱ و قانون اتحادیه ۱۷۰۷ به بریتانیای کبیر گره خورد که جانشینی تاج وتخت بریتانیا را با بر تخت نشاندن به نزدیکترین خویشاوند پروتستان ملکه آن، سوفیا پالاتینیتی و فرزندانش، حل کرد.
شاهزاده انتخابگر هانوفر در سال ۱۷۱۴ پادشاه بریتانیای کبیر شد. در نتیجه، دولت بریتانیا با اکراه بارها وادار شد از اراضی آلمانی پادشاه دفاع کند. هانوفر یک قلمرو مستقل با نهادهای دولتی خود باقی ماند و هر زمان که سربازان هانوفر در طرف بریتانیایی می جنگیدند، این کشور می بایست با بریتانیای کبیر معاهده امضا می کرد. سال ۱۸۰۷ در پادشاهی وستفالیا ادغام و سال ۱۸۱۴ به عنوان پادشاهی هانوفر مجدداً تأسیس شد و اتحادیه شخصی با بریتانیا تا سال ۱۸۳۷ ادامه داشت.
پایتخت کالنبرگ، هانوفر، به صورت محاوره ای برای رای دهندگان همنام شد، اما رسماً از نام Chur - Braunschweig - Lüneburg برای کل سلسله دوک استفاده می کرد.
امرای انتخابگر بخش بزرگی از ایالت امروزی آلمان یعنی نیدرزاکسن در شمال آلمان را تحت تسلط خود داشتند. این قلمرو علاوه بر شاهزاده نشین کالنبرگ، شامل سرزمین های شاهزاده سابق گوتینگن و گروبنهاگن و همچنین قلمرو شهرستان سابق هویا می شد.
در سال ۱۷۰۵، انتخابگر جورج یکم لوئیس پس از مرگ عمویش جورج ویلیام دوک برانسویک - لونبورگ، سلطنت لونبورگ را به همراه دوک نشین ساکس - لاونبورگ به ارث برد. در سال ۱۷۱۵، او دوک نشین های برمن - وردن را از پادشاه دانمارک فردریک چهارم خریداری کرد ( تأیید شده توسط معاهده صلح ۱۷۱۹ استکهلم ) ، به موجب آن هانوفر که تا قبل از آن محصور در خشکی بود، به دریای شمال دسترسی پیدا کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین انتخابگرنشین در بیشتر دوران حیات خود در اتحاد شخصی با پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند اداره می شد.
دوک نشین براونشوایک - لونبورگ در سال ۱۲۶۹ میلادی بین شاخه های مختلف دودمان ولف تقسیم شده بود. شاهزاده نشین کالنبرگ که توسط شاخه ای از این دودمان اداره می شد، به عنوان بزرگ ترین و قدرتمندترین ایالت براونشوایک - لونبورگ بدل گشت. سال ۱۶۹۲ امپراتور مقدس روم، شاهزاده کالنبرگ را به مجمع امرای انتخابگر ارتقا داد و انتخابگرنشین جدید براونشوایک - لونبورگ را ایجاد کرد. عاقبت امرای انتخابگر با لایحه حل وفصل ۱۷۰۱ و قانون اتحادیه ۱۷۰۷ به بریتانیای کبیر گره خورد که جانشینی تاج وتخت بریتانیا را با بر تخت نشاندن به نزدیکترین خویشاوند پروتستان ملکه آن، سوفیا پالاتینیتی و فرزندانش، حل کرد.
شاهزاده انتخابگر هانوفر در سال ۱۷۱۴ پادشاه بریتانیای کبیر شد. در نتیجه، دولت بریتانیا با اکراه بارها وادار شد از اراضی آلمانی پادشاه دفاع کند. هانوفر یک قلمرو مستقل با نهادهای دولتی خود باقی ماند و هر زمان که سربازان هانوفر در طرف بریتانیایی می جنگیدند، این کشور می بایست با بریتانیای کبیر معاهده امضا می کرد. سال ۱۸۰۷ در پادشاهی وستفالیا ادغام و سال ۱۸۱۴ به عنوان پادشاهی هانوفر مجدداً تأسیس شد و اتحادیه شخصی با بریتانیا تا سال ۱۸۳۷ ادامه داشت.
پایتخت کالنبرگ، هانوفر، به صورت محاوره ای برای رای دهندگان همنام شد، اما رسماً از نام Chur - Braunschweig - Lüneburg برای کل سلسله دوک استفاده می کرد.
امرای انتخابگر بخش بزرگی از ایالت امروزی آلمان یعنی نیدرزاکسن در شمال آلمان را تحت تسلط خود داشتند. این قلمرو علاوه بر شاهزاده نشین کالنبرگ، شامل سرزمین های شاهزاده سابق گوتینگن و گروبنهاگن و همچنین قلمرو شهرستان سابق هویا می شد.
در سال ۱۷۰۵، انتخابگر جورج یکم لوئیس پس از مرگ عمویش جورج ویلیام دوک برانسویک - لونبورگ، سلطنت لونبورگ را به همراه دوک نشین ساکس - لاونبورگ به ارث برد. در سال ۱۷۱۵، او دوک نشین های برمن - وردن را از پادشاه دانمارک فردریک چهارم خریداری کرد ( تأیید شده توسط معاهده صلح ۱۷۱۹ استکهلم ) ، به موجب آن هانوفر که تا قبل از آن محصور در خشکی بود، به دریای شمال دسترسی پیدا کرد.
wiki: انتخابگرنشین هانوفر