انتخابات سراسری بریتانیا (۱۹۲۳). انتخابات سراسری ۱۹۲۳ بریتانیا ( انگلیسی: United Kingdom general election, 1923 ) در مورخ ۶ دسامبر ۱۹۲۳ میلادی برگزار شد و حزب محافظه کار به رهبری استنلی بالدوین بیشترین کرسی ها را بدست آورد؛ اما حزب کارگر به رهبری رمزی مک دونالد و حزب لیبرال بریتانیا به رهبری هربرت هنری اسکویت هم آن اندازه ای کرسی بدست آوردند تا منجر به تشکیل یک پارلمان معلق شوند.
این انتخابات، آخرین انتخاباتی در بریتانیا بود که یک حزب سوم ( حزب لیبرال ) بیش از ۱۰۰ کرسی بدست آورد یا بیش از ۲۶٪ از رأی ها را، از آنِ خود کرد.
محافظه کاران قصد داشتند تا به حمایت گرایی بپردازند و تعرفه ها را تغییر دهند، اما با این نتیجه، نتوانستند اکثریت را بدست آورده و دولت را تشکیل دهند. در نتیجه رمزی مک دونالد با حمایت ضمنی و خاموشِ هربرت هنری اسکویت، نخستین دولت حزب کارگر را تشکیل داد. قصدِ اسکویت از این حمایت، آن بود که عدم کارایی حزب کارگر بر همگان روشن شود و خیلی زود حمایت طرفدارانش را از دست بدهد. از آنجایی که حزب کارگر در اقلیت بودند، دولت مک دونالد ۱۰ ماه بیشتر دوام نیاورد و انتخابات دیگری در اکتبر ۱۹۲۴ برگزار شد.
این انتخابات، آخرین انتخاباتی در بریتانیا بود که یک حزب سوم ( حزب لیبرال ) بیش از ۱۰۰ کرسی بدست آورد یا بیش از ۲۶٪ از رأی ها را، از آنِ خود کرد.
محافظه کاران قصد داشتند تا به حمایت گرایی بپردازند و تعرفه ها را تغییر دهند، اما با این نتیجه، نتوانستند اکثریت را بدست آورده و دولت را تشکیل دهند. در نتیجه رمزی مک دونالد با حمایت ضمنی و خاموشِ هربرت هنری اسکویت، نخستین دولت حزب کارگر را تشکیل داد. قصدِ اسکویت از این حمایت، آن بود که عدم کارایی حزب کارگر بر همگان روشن شود و خیلی زود حمایت طرفدارانش را از دست بدهد. از آنجایی که حزب کارگر در اقلیت بودند، دولت مک دونالد ۱۰ ماه بیشتر دوام نیاورد و انتخابات دیگری در اکتبر ۱۹۲۴ برگزار شد.
انتخابات سراسری بریتانیا (۲۰۱۰). انتخابات سراسری بریتانیا در سال ۲۰۱۰ برای انتخاب ۶۵۰ نماینده پارلمان بریتانیا در ۶ مه برگزار شد. انتخابات قبلی در سال ۲۰۰۵ برگزار شده بود. زمان رای گیری از ساعت ۷ الی ۲۲ بود. انتخابات شوراهای محلی نیز در برخی از نقاط همزمان با این انتخابات برگزار شد.
حزب کارگر که حزب حاکم به شمار می رفت در پی ادامه این امر بود. حزب محافظه کار به دنبال انتخاب به عنوان حزب حاکم و پیروزی در انتخابات بودند. لیبرال دموکرات ها نیز به دنبال کسب کرسی های بیشتر در پارمان و ایجاد توازن قدرت در آن بودند.
حزب محافظه کار در این انتخابات توانست بر رقیب خود حزب کارگر پیشی بگیرد. این حزب ۳۰۶ کرسی مجلس عوام را در اختیار گرفت. ولی این میزان برای حزب حاکم شدن کافی نبود. به همین دلیل پس از ۴۰ سال پارلمان بریتانیا به صورت پارلمان معلق درآمد.
نیک کلگ رهبر حزب لیبرال دموکرات ها در روز ۸ مه با نمایندگان این حزب وارد مذاکره شد تا به آنها پیشنهاد شریک شدن در حکومت با حزب محافظه کار را در میان بگذارد. [ ۱] اعضای حزب نیز با نظر رئیس حزب در مورد تشکیل دولت ائتلافی به همراه حزب محافظه کار موافقت کردند. این حزب برای مذاکره پیش شرط هایی همچون تغییر نظام انتخاباتی در بریتانیا را مطرح کرده است. [ ۲]
در روز ۸ مه دیوید کامرون و نیک کلگ هفتاد دقیقه ملاقات خصوصی برای تشکیل دولت ائتلافی داشتند. آقای کامرون اعلام نمود که برای ائتلاف با لیبرال دموکرات ها مجبور است امتیازاتی به آنها بدهد. [ ۳]
گوردون براون پس از اینکه مذاکرات حزب کارگر با لیبرال دموکرات ها به شکست انجامید اعلام نمود که از رهبری حزب کارگر و همچنین سمت نخست وزیری استعفا می دهد. او استعفایش را تسلیم کاخ باکینگهام نمود. [ ۴]
پس از استعفای براون، دیوید کامرون، رهبر حرب محافظه کار از جانب ملکه الیزابت دوم به عنوان نخست وزیر بریتانیا انتخاب شد. [ ۵]
حزب کارگر که حزب حاکم به شمار می رفت در پی ادامه این امر بود. حزب محافظه کار به دنبال انتخاب به عنوان حزب حاکم و پیروزی در انتخابات بودند. لیبرال دموکرات ها نیز به دنبال کسب کرسی های بیشتر در پارمان و ایجاد توازن قدرت در آن بودند.
حزب محافظه کار در این انتخابات توانست بر رقیب خود حزب کارگر پیشی بگیرد. این حزب ۳۰۶ کرسی مجلس عوام را در اختیار گرفت. ولی این میزان برای حزب حاکم شدن کافی نبود. به همین دلیل پس از ۴۰ سال پارلمان بریتانیا به صورت پارلمان معلق درآمد.
نیک کلگ رهبر حزب لیبرال دموکرات ها در روز ۸ مه با نمایندگان این حزب وارد مذاکره شد تا به آنها پیشنهاد شریک شدن در حکومت با حزب محافظه کار را در میان بگذارد. [ ۱] اعضای حزب نیز با نظر رئیس حزب در مورد تشکیل دولت ائتلافی به همراه حزب محافظه کار موافقت کردند. این حزب برای مذاکره پیش شرط هایی همچون تغییر نظام انتخاباتی در بریتانیا را مطرح کرده است. [ ۲]
در روز ۸ مه دیوید کامرون و نیک کلگ هفتاد دقیقه ملاقات خصوصی برای تشکیل دولت ائتلافی داشتند. آقای کامرون اعلام نمود که برای ائتلاف با لیبرال دموکرات ها مجبور است امتیازاتی به آنها بدهد. [ ۳]
گوردون براون پس از اینکه مذاکرات حزب کارگر با لیبرال دموکرات ها به شکست انجامید اعلام نمود که از رهبری حزب کارگر و همچنین سمت نخست وزیری استعفا می دهد. او استعفایش را تسلیم کاخ باکینگهام نمود. [ ۴]
پس از استعفای براون، دیوید کامرون، رهبر حرب محافظه کار از جانب ملکه الیزابت دوم به عنوان نخست وزیر بریتانیا انتخاب شد. [ ۵]
انتخابات سراسری بریتانیا (۲۰۱۵). انتخابات سراسری ۲۰۱۵ بریتانیا برای انتخاب ۶۵۰ نمایندهٔ مجلس عوام در ۷ مه برگزار شد. این اولین انتخاباتی بود که در پایان دورهٔ ثابت پارلمان برگزار شد. انتخابات محلی هم در همان روز برگزار شد.
نظرسنجی ها حاکی از آن بودند که نتیجهٔ انتخابات بسیار نزدیک خواهد بود و همچون انتخابات ۲۰۱۰ یک پارلمان معلق شکل خواهد گرفت. اما پس از مشخص شدن نتایج معلوم شد که نظرسنجی ها، رأی محافظه کاران را دست کم گرفته بودند چون آنان در کمال تعجب، اکثریت ساده کرسی های پارلمان را کسب کردند. نتیجهٔ انتخابات مشابه انتخابات سراسری ۱۹۹۲ بود. محافظه کاران که در ائتلاف با لیبرال دموکرات ها از ۲۰۱۰ در قدرت بودند، ۳۳۰ کرسی و ۳۶٫۹ درصد آراء مردمی را کسب کردند و حائز اکثریتی به اندازهٔ ۱۲ کرسی شدند.
نظرسنجی ها حاکی از آن بودند که نتیجهٔ انتخابات بسیار نزدیک خواهد بود و همچون انتخابات ۲۰۱۰ یک پارلمان معلق شکل خواهد گرفت. اما پس از مشخص شدن نتایج معلوم شد که نظرسنجی ها، رأی محافظه کاران را دست کم گرفته بودند چون آنان در کمال تعجب، اکثریت ساده کرسی های پارلمان را کسب کردند. نتیجهٔ انتخابات مشابه انتخابات سراسری ۱۹۹۲ بود. محافظه کاران که در ائتلاف با لیبرال دموکرات ها از ۲۰۱۰ در قدرت بودند، ۳۳۰ کرسی و ۳۶٫۹ درصد آراء مردمی را کسب کردند و حائز اکثریتی به اندازهٔ ۱۲ کرسی شدند.
انتخابات سراسری بریتانیا (۲۰۱۷). انتخابات سراسری بریتانیا در روز پنج شنبه ۸ ژوئن ۲۰۱۷ برابر با ۱۸ خرداد ۱۳۹۶ به منظور انتخاب اعضای پنجاه و هفتمین پارلمان این کشور برگزار شد. بر اساس قانون دوره های ثابت پارلمان مصوب ۲۰۱۱ قرار بر این بود که انتخابات پارلمانی در بریتانیا روز ۷ مه ۲۰۲۰ برگزار شود. اما در تاریخ ۱۹ آوریل ۲۰۱۷، ترزا می نخست وزیر این کشور با داشتن اکثریت ۱۲نفری در مجلس به امید دست یابی به آرای بیشتر و پشتیبانی یک پارچه تر در مذاکرات خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، [ ۱] تقاضای انتخابات زودهنگام کرد و توانست نظر بیش از دو سوم نمایندگان پارلمان را که برای تصویب آن لازم بود، با خود همراه سازد. از میان نمایندگان حاضر در مجلس عوام بریتانیا که ۶۵۰ نفر عضو دارد، ۵۲۲ نماینده موافق و ۱۳ نفر مخالف این انتخابات بودند. [ ۲]
اما در نهایت حزب حاکم ( محافظه کار ) نتوانست اکثریت مطلق را دوباره بدست آورد.
در بریتانیا ۶۵۰ حوزه انتخابیه وجود دارد و هر حوزه دارای یک کرسی در مجلس عوام ( مجلس سفلی ) است. الیزابت دوم ملکه ( وقت ) بریتانیا پس از انتخابات از رهبر حزب برنده یا رهبر ائتلافی که توانسته بود اکثریت را با خود همراه سازد دعوت می کرد تا نخست وزیر بریتانیا شود و کابینه دولت خود را تشکیل دهد. در صورتی که دولت مستقر اکثریت را می برد، تغییر اعضای کابینه لزومی پیدا نمی کرد.
انتخابات ۲۰۱۷ آخرین انتخابات سراسری پیش بینی شده پیش از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا بود و مارس ۲۰۱۹ قرار بود که آخرین مرحله از روند خروج بریتانیا از این اتحادیه انجام شود.
نظرسنجی های انجام شده نشان می داد محافظه کاران با رهبری ترزا مِی از اقبال بیشتری نسبت به حزب کارگر تحت رهبری جرمی کوربین، برخوردار بودند. اما این اقبال به اندازه ای نبود که محافظه کاران بتوانند این بار هم اکثریت مطلق کرسی های مجلس عوام را به دست آورند. برابر سنت مرسوم ملکه الیزابت برای فراهم کردن مقدمات برگزاری انتخابات، در تاریخ ۳ مه ۲۰۱۷، مجلس عوام را تا پایان برگزاری انتخابات یعنی تا روز ۸ ژوئن ۲۰۱۷ منحل اعلام کرد.
این انتخابات بالاترین میزان مشارکت مردم را از زمان انتخابات ۱۹۹۷ میلادی داشت. میزان مشارکت در این انتخابات به حدود ۶۹درصد رسید. [ ۳]
حزب محافظه کار بریتانیا با آنکه ۱۳ کرسی خود را نسبت به انتخابات سال ۲۰۱۵ میلادی از دست داد ولی چون در این انتخابات موفق شد ۳۱۸ کرسی به دست آورد، باز هم به عنوان حزب اول مجلس عوام شناخته شد. سهم حزب کارگر با افزایش ۳۰ کرسی به ۲۶۲ کرسی رسید. حزب ملی اسکاتلند ۱۹ کرسی از دست داد و شمار نمایندگان آن به ۳۵ نفر رسید. بدین ترتیب، حزب محافظه کار با ۸ کرسی کمتر از حدنصاب لازم برای کسب اکثریت مطلق نتوانست به تنهایی دولت تشکیل دهد. [ ۴] پیش بینی های حزب محافظه کار برای بدست آوردن کرسی های بیشتر، به وقوع نپیوست. پیش بینی می شد کاهش کرسی های حزب محافظه کار در مجلس عوام، سبب پیچیده تر و سخت تر شدن مذاکرات جدایی بریتانیا از اتحادیهٔ اروپا شود. [ ۵]
اما در نهایت حزب حاکم ( محافظه کار ) نتوانست اکثریت مطلق را دوباره بدست آورد.
در بریتانیا ۶۵۰ حوزه انتخابیه وجود دارد و هر حوزه دارای یک کرسی در مجلس عوام ( مجلس سفلی ) است. الیزابت دوم ملکه ( وقت ) بریتانیا پس از انتخابات از رهبر حزب برنده یا رهبر ائتلافی که توانسته بود اکثریت را با خود همراه سازد دعوت می کرد تا نخست وزیر بریتانیا شود و کابینه دولت خود را تشکیل دهد. در صورتی که دولت مستقر اکثریت را می برد، تغییر اعضای کابینه لزومی پیدا نمی کرد.
انتخابات ۲۰۱۷ آخرین انتخابات سراسری پیش بینی شده پیش از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا بود و مارس ۲۰۱۹ قرار بود که آخرین مرحله از روند خروج بریتانیا از این اتحادیه انجام شود.
نظرسنجی های انجام شده نشان می داد محافظه کاران با رهبری ترزا مِی از اقبال بیشتری نسبت به حزب کارگر تحت رهبری جرمی کوربین، برخوردار بودند. اما این اقبال به اندازه ای نبود که محافظه کاران بتوانند این بار هم اکثریت مطلق کرسی های مجلس عوام را به دست آورند. برابر سنت مرسوم ملکه الیزابت برای فراهم کردن مقدمات برگزاری انتخابات، در تاریخ ۳ مه ۲۰۱۷، مجلس عوام را تا پایان برگزاری انتخابات یعنی تا روز ۸ ژوئن ۲۰۱۷ منحل اعلام کرد.
این انتخابات بالاترین میزان مشارکت مردم را از زمان انتخابات ۱۹۹۷ میلادی داشت. میزان مشارکت در این انتخابات به حدود ۶۹درصد رسید. [ ۳]
حزب محافظه کار بریتانیا با آنکه ۱۳ کرسی خود را نسبت به انتخابات سال ۲۰۱۵ میلادی از دست داد ولی چون در این انتخابات موفق شد ۳۱۸ کرسی به دست آورد، باز هم به عنوان حزب اول مجلس عوام شناخته شد. سهم حزب کارگر با افزایش ۳۰ کرسی به ۲۶۲ کرسی رسید. حزب ملی اسکاتلند ۱۹ کرسی از دست داد و شمار نمایندگان آن به ۳۵ نفر رسید. بدین ترتیب، حزب محافظه کار با ۸ کرسی کمتر از حدنصاب لازم برای کسب اکثریت مطلق نتوانست به تنهایی دولت تشکیل دهد. [ ۴] پیش بینی های حزب محافظه کار برای بدست آوردن کرسی های بیشتر، به وقوع نپیوست. پیش بینی می شد کاهش کرسی های حزب محافظه کار در مجلس عوام، سبب پیچیده تر و سخت تر شدن مذاکرات جدایی بریتانیا از اتحادیهٔ اروپا شود. [ ۵]
انتخابات سراسری بریتانیا (۲۰۱۹). انتخابات سراسری بریتانیا در سال ۲۰۱۹ تحت قانون انتخابات سراسری پارلمانی زودهنگام مصوب سال ۲۰۱۹ و در تاریخ ۱۲ دسامبر ۲۰۱۹ برگزار شد. این دور از انتخابات تنها دو سال و نیم پس از انتخابات سراسری که در ژوئن ۲۰۱۷ برگزار شد انجام گرفت. این دوره نخستین انتخابات پس از انتخابات ۱۹۲۳ بود که در ماه دسامبر برگزار گردید. [ ۱]
در انتخابات سراسری بریتانیا هر حوزهٔ انتخابیه می تواند از طریق روش نخست نفری یک نفر را به عنوان عضو پارلمان انتخاب کرده و به مجلس عوام بفرستد. با این روش دولت به طور غیرمستقیم انتخاب می شود. دولت را حزب پیروز یا ائتلاف چند حزب انتخاب می کنند. در واقع دولت رأی اعتماد اکثریت نماینده های انتخابات در مجلس عوام را در اختیار دارد. با این حال گاهی اوقات احتمال دارد دولت به وسیله احزاب اقلیت انتخاب شود.
هر تبعهٔ بریتانیا برای شرکت در این انتخابات باید شرایط ذیل را داشته باشد[ ۲] [ ۳] :
• برای شرکت در انتخابات از پیش ثبت نام کرده باشد؛
• حداقل ۱۸ سال داشته باشد؛
• شهروند یکی از کشورهای هم سود یا شهروند جمهوری ایرلند ( طبق قوانین مربوطه ) باشد[ ۴] ؛
• ساکن محلی در پادشاهی متحد باشد[ ۵] } یا شهروند بریتانیایی باشد که ساکن کشورهای خارجی است اما در طول ۱۵ سال گذشته برای انتخابات ثبت نام کرده است؛
• شهروند ایرلندی که در ایرلند شمالی به دنیا آمده و شهروند بریتانیایی تلقی می شوند، خواه خود را بریتانیایی بدانند یا ندانند، می توانند به عنوان رأی دهندهٔ فرامرزی تلقی شوند[ ۶] ؛
هر فرد باید تا ۱۲ روز کاری پیش از روز رأی گیری در انتخابات ثبت نام کند. [ ۹] هر فردی که می خواهد به طور ناشناس در انتخابات شرکت کند تا شش روز کاری پیش از انتخابات فرصت ثبت نام دارد. افرادی که دو جا سکونت دارند ( مثل دانشجویانی که در خانه های دانشجویی زندگی می کنند و در تعطیلات به منزل خودشان می روند ) می توانند در هر دو حوزه ثبت نام کنند اما فقط در یکی از آنها می توانند رأی بدهند. [ ۱۰]
از سال ۱۹۲۲ تا کنون احزاب محافظه کار و کارگر بریتانیا بزرگترین احزاب بریتانیا بوده اند و همهٔ نخست وزیران از میان اعضای این دو حزب برگزیده شده اند. حزب محافظه کار از ۲۰۱۰ تا این انتخابات در رأس قدرت بوده. این حزب در میان سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ با حزب لیبرال دموکرات ائتلاف کرده بود. حزب محافظه کار در انتخابات سراسری ۲۰۱۵ تعهد کرد تا یک همه پرسی در خصوص خروج پادشاهی متحد بریتانیا از اتحادیه اروپا انجام دهد. این حزب در آن انتخابات اکثریت آرا را به دست آورد. پس از آنکه ۵۱٫۹٪ در مقابل ۴۸٫۱٪ از مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه پاسخ مثبت داند، روند خروج از مارس ۲۰۱۷ آغاز شد. در آن هنگام ترزا می که نخست وزیر وقت بریتانیا بود یک انتخابات زودهنگام در همان سال برگزار کرد تا پس از پیروزی در آن حمایت لازم برای مذاکرات دولتش با اتحادیه اروپا را به دست آورد. نتیجه این شد که حزب محافظه کار توانست اکثریت نسبی را به دست آورد اما نتوانست اکثریت مطلق کرسی ها را کسب کند، از این رو مجبور به تشکیل یک دولت اقلیت با همراهی حزب اتحادگرای دموکراتیک گردید. در نهایت نه تنها ترزا می بلکه بوریس جانسون ( پیروز انتخابات رهبری حزب محافظه کار بریتانیا در ۲۰۱۹ ) [ ۱۱] [ ۱۲] نتوانستند نظر اکثریت اعضای پارلمان را در خصوص شرایط خروج مرضی الطرفین با اتحادیه اروپا یا خروج بدون توافق جلب کنند.
در انتخابات سراسری بریتانیا هر حوزهٔ انتخابیه می تواند از طریق روش نخست نفری یک نفر را به عنوان عضو پارلمان انتخاب کرده و به مجلس عوام بفرستد. با این روش دولت به طور غیرمستقیم انتخاب می شود. دولت را حزب پیروز یا ائتلاف چند حزب انتخاب می کنند. در واقع دولت رأی اعتماد اکثریت نماینده های انتخابات در مجلس عوام را در اختیار دارد. با این حال گاهی اوقات احتمال دارد دولت به وسیله احزاب اقلیت انتخاب شود.
هر تبعهٔ بریتانیا برای شرکت در این انتخابات باید شرایط ذیل را داشته باشد[ ۲] [ ۳] :
• برای شرکت در انتخابات از پیش ثبت نام کرده باشد؛
• حداقل ۱۸ سال داشته باشد؛
• شهروند یکی از کشورهای هم سود یا شهروند جمهوری ایرلند ( طبق قوانین مربوطه ) باشد[ ۴] ؛
• ساکن محلی در پادشاهی متحد باشد[ ۵] } یا شهروند بریتانیایی باشد که ساکن کشورهای خارجی است اما در طول ۱۵ سال گذشته برای انتخابات ثبت نام کرده است؛
• شهروند ایرلندی که در ایرلند شمالی به دنیا آمده و شهروند بریتانیایی تلقی می شوند، خواه خود را بریتانیایی بدانند یا ندانند، می توانند به عنوان رأی دهندهٔ فرامرزی تلقی شوند[ ۶] ؛
هر فرد باید تا ۱۲ روز کاری پیش از روز رأی گیری در انتخابات ثبت نام کند. [ ۹] هر فردی که می خواهد به طور ناشناس در انتخابات شرکت کند تا شش روز کاری پیش از انتخابات فرصت ثبت نام دارد. افرادی که دو جا سکونت دارند ( مثل دانشجویانی که در خانه های دانشجویی زندگی می کنند و در تعطیلات به منزل خودشان می روند ) می توانند در هر دو حوزه ثبت نام کنند اما فقط در یکی از آنها می توانند رأی بدهند. [ ۱۰]
از سال ۱۹۲۲ تا کنون احزاب محافظه کار و کارگر بریتانیا بزرگترین احزاب بریتانیا بوده اند و همهٔ نخست وزیران از میان اعضای این دو حزب برگزیده شده اند. حزب محافظه کار از ۲۰۱۰ تا این انتخابات در رأس قدرت بوده. این حزب در میان سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ با حزب لیبرال دموکرات ائتلاف کرده بود. حزب محافظه کار در انتخابات سراسری ۲۰۱۵ تعهد کرد تا یک همه پرسی در خصوص خروج پادشاهی متحد بریتانیا از اتحادیه اروپا انجام دهد. این حزب در آن انتخابات اکثریت آرا را به دست آورد. پس از آنکه ۵۱٫۹٪ در مقابل ۴۸٫۱٪ از مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه پاسخ مثبت داند، روند خروج از مارس ۲۰۱۷ آغاز شد. در آن هنگام ترزا می که نخست وزیر وقت بریتانیا بود یک انتخابات زودهنگام در همان سال برگزار کرد تا پس از پیروزی در آن حمایت لازم برای مذاکرات دولتش با اتحادیه اروپا را به دست آورد. نتیجه این شد که حزب محافظه کار توانست اکثریت نسبی را به دست آورد اما نتوانست اکثریت مطلق کرسی ها را کسب کند، از این رو مجبور به تشکیل یک دولت اقلیت با همراهی حزب اتحادگرای دموکراتیک گردید. در نهایت نه تنها ترزا می بلکه بوریس جانسون ( پیروز انتخابات رهبری حزب محافظه کار بریتانیا در ۲۰۱۹ ) [ ۱۱] [ ۱۲] نتوانستند نظر اکثریت اعضای پارلمان را در خصوص شرایط خروج مرضی الطرفین با اتحادیه اروپا یا خروج بدون توافق جلب کنند.
انتخابات سراسری بریتانیا (۲۰۲۲). انتخابات سراسری بریتانیا ( انگلیسی: Next United Kingdom general election ) برنامه ریزی شده تا در ۵ می ۲۰۲۲ برگزار گردد اما براساس قانون پارلمانی ۲۰۱۱ امکان برگزاری انتخابات زودهنگام وجود دارد که به دو سوم رای اکثریت نمایندگان مجلس عوام نیاز دارد تا به تصویب برسد یا اینکه با رأی عدم اعتماد دولت که طی ۱۴ روز رای عدم اعتماد نیاورد. [ ۱] [ ۲]
پنجاه و هفتمین انتخابات سراسری پارلمان بریتانیا برگزار شد. بر اساس قانون دوره های ثابت پارلمان مصوب ۲۰۱۱ قرار بر این بود که انتخابات پارلمانی در بریتانیا روز ۷ مه ۲۰۲۰ برگزار شود. اما در تاریخ ۱۹ آوریل ۲۰۱۷، ترزا می نخست وزیر این کشور با داشتن اکثریت ۱۲نفری در مجلس به امید دست یابی به آرای بیشتر و پشتیبانی یک پارچه تری در مذاکرات خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، [ ۳]
تقاضای انتخابات زودهنگام کرد و توانست نظر بیش از دو سوم از نمایندگان پارلمان را که برای تصویب آن لازم بود، با خود همراه سازد. از میان نمایندگان حاضر در مجلس عوام بریتانیا که ۶۵۰ نفر عضو دارد، ۵۲۲ نماینده موافق و ۱۳ نفر مخالف این انتخابات بودند. [ ۴]
اما در نهایت حزب حاکم ( محافظه کار ) نتوانست اکثریت مطلق را دوباره بدست آورد. [ ۵] [ ۶]
در بریتانیا ۶۵۰ حوزه انتخابیه وجود دارد و هر حوزه دارای یک کرسی در مجلس عوام ( مجلس سفلی ) است. الیزابت دوم ملکه بریتانیا پس از انتخابات از رهبر حزب برنده یا رهبر ائتلافی که توانسته باشد اکثریت را با خود همراه سازد دعوت می کند تا نخست وزیر بریتانیا شود و کابینه دولت خود را تشکیل دهد. در صورتی که دولت مستقر اکثریت را ببرد، تغییر اعضای کابینه لزومی پیدا نخواهد کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپنجاه و هفتمین انتخابات سراسری پارلمان بریتانیا برگزار شد. بر اساس قانون دوره های ثابت پارلمان مصوب ۲۰۱۱ قرار بر این بود که انتخابات پارلمانی در بریتانیا روز ۷ مه ۲۰۲۰ برگزار شود. اما در تاریخ ۱۹ آوریل ۲۰۱۷، ترزا می نخست وزیر این کشور با داشتن اکثریت ۱۲نفری در مجلس به امید دست یابی به آرای بیشتر و پشتیبانی یک پارچه تری در مذاکرات خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، [ ۳]
تقاضای انتخابات زودهنگام کرد و توانست نظر بیش از دو سوم از نمایندگان پارلمان را که برای تصویب آن لازم بود، با خود همراه سازد. از میان نمایندگان حاضر در مجلس عوام بریتانیا که ۶۵۰ نفر عضو دارد، ۵۲۲ نماینده موافق و ۱۳ نفر مخالف این انتخابات بودند. [ ۴]
اما در نهایت حزب حاکم ( محافظه کار ) نتوانست اکثریت مطلق را دوباره بدست آورد. [ ۵] [ ۶]
در بریتانیا ۶۵۰ حوزه انتخابیه وجود دارد و هر حوزه دارای یک کرسی در مجلس عوام ( مجلس سفلی ) است. الیزابت دوم ملکه بریتانیا پس از انتخابات از رهبر حزب برنده یا رهبر ائتلافی که توانسته باشد اکثریت را با خود همراه سازد دعوت می کند تا نخست وزیر بریتانیا شود و کابینه دولت خود را تشکیل دهد. در صورتی که دولت مستقر اکثریت را ببرد، تغییر اعضای کابینه لزومی پیدا نخواهد کرد.
