انتخابات ریاست جمهوری افغانستان (۱۳۸۳). انتخابات ریاست جمهوری افغانستان ۱۳۸۳ اولین انتخاباتی ریاست جمهوری در تاریخ افغانستان بود که مردم برای تعیین رئیس جمهور و دو معاون وی به پای صندوق انتخابات رفتند. این انتخابات در تاریخ ۱۸ میزان/مهر ۱۳۸۳ برگزار شد و حامد کرزی با کسب ۵۵٫۴ درصد آرا به عنوان اولین رئیس جمهور منتخب افغانستان برگزیده شد. حامد کرزی توانست در این انتخابات ۳ برابر بیشتر از بقیه نامزدها رأی مردم را کسب کند. دوازده نامزد دیگر در انتخابات کمتر از ۱ درصد آراء را به خود اختصاص داده بودند. برآوردها نشان می دهد بیش از سه چهارم از جمعیت تقریبی ۱۲ میلیونی واجد شرایط در این انتخابات حضور پیدا کردند. این انتخابات تحت نظارت سازمان مشترک انتخابات که به ریاست زکیم شاه و معاون ارشدی ری کندی که آمریکایی کارمند سازمان ملل هست بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸]
پس از اتهام تقلب در انتخابات، حداقل پانزده کاندید این انتخابات را تحریم کردند. اما هنگامی که سازمان ملل اعلام کرد که هیئت مستقل سه نفره برای بررسی تقلب و بی نظمی در روز انتخابات را تشکیل می دهد لغو شد. این هیئت را یک دیپلمات سابق کانادایی، یک کارشناس انتخابات سوئدی و یک نماینده از طرف اتحادیه اروپا تشکیل می داد.
این انتخابات قرار بود در تاریخ ۱۵ سرطان/تیر ۱۳۸۳ برگزار شود اما برای دو بار این انتخابات به تعویق افتاد. یک بار در ماه سنبله/شهریور و بار دیگر به ماه میزان/مهر. طبق ماده شصت قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان، به همراه رئیس جمهور دو فرد دیگر به عنوان معاون رئیس جمهور نامزد شدند. [ ۹] بعضی کاندیداها برای کسب آراء بیشتر معاونین خود را از اقوام مختلف انتخاب می کردند. اگر کاندیدی نمی توانست آراء بیش از ۵۰ درصد افغانستان را کسب کند، انتخابات به دور دوم می رفت. این اولین انتخابات سراسری و مستقیم در افغانستان بود. در سال های ۱۹۶۵ و ۱۹۶۹ نظرسنجی ها قانونی وجود داشت اما این انتخابات غیرمستقیم بودند.
در این انتخابات ۲۳ نفر کاندید شدند. پنج تن از کاندیداها کنار گذاشته شدند.
• حامد کرزی رئیس جمهور موقت افغانستان بود. گرچه وی در این انتخابات به صورت مستقل حضور یافت اما حمایت چند حزب سیاسی از جمله حزب افغان ملت که حزبی سوسیال دموکرات هست را داشت. احمد ضیاء مسعود و محمد کریم خلیلی معاونین وی در این انتخابات بودند. [ ۱۰]
• در ابتدا، ژنرال عبدالرشید دوستم، جنگ سالار، رهبر جنبش ملی اسلامی افغانستان و عضو اصلی ارتش ملی افغانستان در دوره دولت موقت کرزی را رقیب اصلی کرزی پیش بینی می کردند اما در ادامه مبارزات انتخاباتی معلوم شد که محبوبیت وی محدود است. شفیقه حبیبی و مصطفی کمال مخدوم معاونین وی در این انتخابات بودند. [ ۱۰]
• یونس قانونی، که در چندین پست برجسته در دولت موقت فعالیت کرده بود، در این انتخابات خود را رقیب حامد کرزی و از مخالفان وی نشان داد. قانونی از اعضای برجسته ائتلاف شمال بود و با حمایت محمد قسیم فهیم، معاون اول رئیس جمهور موقت که از تیم کرزی کنار گذاشته بود حضور یافت. قانونی ادعای میراث داری احمد شاه مسعود را می کرد همانند برخی نامزدهای دیگر از جمله احمد ضیاء مسعود که در تیم حامد کرزی حضور داشت. معاونین یونس قانونی در این انتخابات تاج محمد وردک و سید حسین عالمی بلخی بودند. [ ۱۰]
• محمد محقق رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان، وزیر در دوران حکومت حامد کرزی و برهان الدین ربانی و از متحدان عبدالرشید دوستم بود. وی در دوران مبارزات انتخاباتی کرزی را به عنوان یک رهبر ضعیف مورد انتقاد می داد و تعهد کرده بود که با جناح های مختلف متحد شده و به تجارت مواد مخدر پایان دهد. معاونین وی نصیر احمد انصاف و عبدالفیاض مهرآیین بودند. [ ۱۰]
• عبدالحفیظ منصور با ۴۱ سال سن جوانترین کاندید انتخابات ریاست جمهوری بود. وی از اعضای ائتلاف شمال بود و ادعای میراث احمد شاه مسعود را داشت. وی سابقه فعالیت روزنامه نگاری و وزیر اطلاعات و فرهنگ را داشت. در طول مبارزات انتخاباتی وی حامد کرزی را برای تلاش دیکتاتوری انتخاباتی متهم کرد. معاونین وی محمد اقبال منیب و محمد ایوب قاسمی بودند. [ ۱۰]
• احمدشاه احمد زی نامزد اصلی راست دینی بود. وی در دوران اشغال افغانستان توسط شوروی نخست وزیر دولت در تبعید در پاکستان بود. احمدزی قبلاً رهبری یک گروه رادیکال اسلامی که با مجاهدین، طالبان و القاعده همکاری داشت را رهبری می کرد، اما از آن زمان هرگونه ارتباط با آن ها را رد کرد. معاونین وی عبیدالله عبید و عبدالمنان ارزگانی بودند. [ ۱۰]
• همایون شاه آصفی نمایندگی گروهای سلطنت طلب را داشت، هرچند پادشاه پیشین افغانستان، محمد ظاهر شاه، ادعاهای رئیس حکومت گذاشتنش را رد کرد. معاونین وی محمد هاشم عصمت الله و نیلاب مبارز بودند. [ ۱۰]
• عبدالستار سیرت در دهه ۱۹۷۰ در چندین پست وزارت فعالیت داشت. بعدها نماینده پادشاه در تبعید افغانستان فعالیت کرد. وی در ابتدا به عنوان رئیس دولت موقت تعیین شد اما به نفع کرزی کنار رفت. معاونین وی محمد امین وقاد و عبدالقادر امامی بودند. [ ۱۰]
• مسعوده جلال پزشک و تنها زن در میان کاندیداها بود. گرچه دو معاون زن نیز در این انتخابات حضور داشتند ( نیلاب مبارز و شفیقه حبیبی ) . معاونین خانم جلال در این انتخابات میر حبیب سهیلی و سید محمد عالم امینی بودند. [ ۱۰]
• عبدالطیف پدرام شاعر، روزنامه نگار و رهبر حزب کنگره ملی افغانستان در انتخابات از حقوق پناهندگان افغانستانی حمایت می کرد. معاونین وی احمد نیرو و محمد قاسم معصومی بودند. [ ۱۰]
• اسحاق گیلانی وابسته به حزب همبستگی ملی افغانستان و نماینده اقلیت مسلمانان صوفی در این انتخابات بود. معاونین وی محمد اسماعیل قاسمیار و بریالی نصرتی بودند. [ ۱۰]
• غلام فاروق نجرابی پزشک کودکان و مدرس پزشکی، وابسته به حزب استقلال افغانستان بود. وی خواستار پایان دادن به تبعیض قومی، مذهبی و جنسی در افغانستان بود و ادعا می کرد که می تواند با طالبان پل ارتباطی بسازد. معاونین وی عبدالفتاح و عبدالحنان بودند. [ ۱۰]
• عبدالهادی دبیر به صورت مستقل در این انتخابات حضور یافت. وی دولت را به انتصابات قبیله ای متهم کرد و خواستار تشکیل بخش علمای ملی در پارلمان افغانستان شد. معاونین وی عبدالرشید و داد محمدبودند. [ ۱۰]
• عبدالهادی خلیلزی نامزد مستقل بود. معاونین وی خدای نور مندو خیل و خداداد عرفانی بودند. [ ۱۰]
• میر محفوظ ندایی نامزد مستقل وی سابقه وزیر معادن و صنایع را در دولت موقت در کارنامه داشت. او دیگر کاندیداها را به قوم گرایی و حزب گرایی متهم کرد که موفق به ارائه یک برنامه درست وحدت ملی نشدند. معاونین وی محمد عارف ابراهیم خیل و محمد حکیم کریمی بودند. [ ۱۰]
• محمد ابراهیم رشید نامزد مستقل بود و از حامیان حقوق پناهندگان افغانستانی بود. معاونین وی سید محمد هادی و حمید طاهری بودند. [ ۱۰]
• وکیل منگل نامزد مستقل وی در دوران مبارزات انتخاباتی از حقوق زنان دفاع می کرد. معاونین وی محمد یونس مغول و دینه گل بودند. [ ۱۰]
• عبدالحسیب آرین نامزد مستقل. وی که با ۷۲ سال سن پیرترین کاندید در این دوره از انتخابات بود از حقوق زنان حمایت می کرد و ادعا داشت که حقوق زنان در قانون اساسی، اسلام و فرهنگ مردم افغانستان امری پذیرفته شده است. معاونین وی دل آقا شکیب و سید محمد زمان احمد یار بودند. [ ۱۰]
• تمامی نامزدها ادعا می کردند که می توانند پل ارتباطی بین اقوام و جناح های مختلف افغانستان ایجاد کنند.
پس از اتهام تقلب در انتخابات، حداقل پانزده کاندید این انتخابات را تحریم کردند. اما هنگامی که سازمان ملل اعلام کرد که هیئت مستقل سه نفره برای بررسی تقلب و بی نظمی در روز انتخابات را تشکیل می دهد لغو شد. این هیئت را یک دیپلمات سابق کانادایی، یک کارشناس انتخابات سوئدی و یک نماینده از طرف اتحادیه اروپا تشکیل می داد.
این انتخابات قرار بود در تاریخ ۱۵ سرطان/تیر ۱۳۸۳ برگزار شود اما برای دو بار این انتخابات به تعویق افتاد. یک بار در ماه سنبله/شهریور و بار دیگر به ماه میزان/مهر. طبق ماده شصت قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان، به همراه رئیس جمهور دو فرد دیگر به عنوان معاون رئیس جمهور نامزد شدند. [ ۹] بعضی کاندیداها برای کسب آراء بیشتر معاونین خود را از اقوام مختلف انتخاب می کردند. اگر کاندیدی نمی توانست آراء بیش از ۵۰ درصد افغانستان را کسب کند، انتخابات به دور دوم می رفت. این اولین انتخابات سراسری و مستقیم در افغانستان بود. در سال های ۱۹۶۵ و ۱۹۶۹ نظرسنجی ها قانونی وجود داشت اما این انتخابات غیرمستقیم بودند.
در این انتخابات ۲۳ نفر کاندید شدند. پنج تن از کاندیداها کنار گذاشته شدند.
• حامد کرزی رئیس جمهور موقت افغانستان بود. گرچه وی در این انتخابات به صورت مستقل حضور یافت اما حمایت چند حزب سیاسی از جمله حزب افغان ملت که حزبی سوسیال دموکرات هست را داشت. احمد ضیاء مسعود و محمد کریم خلیلی معاونین وی در این انتخابات بودند. [ ۱۰]
• در ابتدا، ژنرال عبدالرشید دوستم، جنگ سالار، رهبر جنبش ملی اسلامی افغانستان و عضو اصلی ارتش ملی افغانستان در دوره دولت موقت کرزی را رقیب اصلی کرزی پیش بینی می کردند اما در ادامه مبارزات انتخاباتی معلوم شد که محبوبیت وی محدود است. شفیقه حبیبی و مصطفی کمال مخدوم معاونین وی در این انتخابات بودند. [ ۱۰]
• یونس قانونی، که در چندین پست برجسته در دولت موقت فعالیت کرده بود، در این انتخابات خود را رقیب حامد کرزی و از مخالفان وی نشان داد. قانونی از اعضای برجسته ائتلاف شمال بود و با حمایت محمد قسیم فهیم، معاون اول رئیس جمهور موقت که از تیم کرزی کنار گذاشته بود حضور یافت. قانونی ادعای میراث داری احمد شاه مسعود را می کرد همانند برخی نامزدهای دیگر از جمله احمد ضیاء مسعود که در تیم حامد کرزی حضور داشت. معاونین یونس قانونی در این انتخابات تاج محمد وردک و سید حسین عالمی بلخی بودند. [ ۱۰]
• محمد محقق رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان، وزیر در دوران حکومت حامد کرزی و برهان الدین ربانی و از متحدان عبدالرشید دوستم بود. وی در دوران مبارزات انتخاباتی کرزی را به عنوان یک رهبر ضعیف مورد انتقاد می داد و تعهد کرده بود که با جناح های مختلف متحد شده و به تجارت مواد مخدر پایان دهد. معاونین وی نصیر احمد انصاف و عبدالفیاض مهرآیین بودند. [ ۱۰]
• عبدالحفیظ منصور با ۴۱ سال سن جوانترین کاندید انتخابات ریاست جمهوری بود. وی از اعضای ائتلاف شمال بود و ادعای میراث احمد شاه مسعود را داشت. وی سابقه فعالیت روزنامه نگاری و وزیر اطلاعات و فرهنگ را داشت. در طول مبارزات انتخاباتی وی حامد کرزی را برای تلاش دیکتاتوری انتخاباتی متهم کرد. معاونین وی محمد اقبال منیب و محمد ایوب قاسمی بودند. [ ۱۰]
• احمدشاه احمد زی نامزد اصلی راست دینی بود. وی در دوران اشغال افغانستان توسط شوروی نخست وزیر دولت در تبعید در پاکستان بود. احمدزی قبلاً رهبری یک گروه رادیکال اسلامی که با مجاهدین، طالبان و القاعده همکاری داشت را رهبری می کرد، اما از آن زمان هرگونه ارتباط با آن ها را رد کرد. معاونین وی عبیدالله عبید و عبدالمنان ارزگانی بودند. [ ۱۰]
• همایون شاه آصفی نمایندگی گروهای سلطنت طلب را داشت، هرچند پادشاه پیشین افغانستان، محمد ظاهر شاه، ادعاهای رئیس حکومت گذاشتنش را رد کرد. معاونین وی محمد هاشم عصمت الله و نیلاب مبارز بودند. [ ۱۰]
• عبدالستار سیرت در دهه ۱۹۷۰ در چندین پست وزارت فعالیت داشت. بعدها نماینده پادشاه در تبعید افغانستان فعالیت کرد. وی در ابتدا به عنوان رئیس دولت موقت تعیین شد اما به نفع کرزی کنار رفت. معاونین وی محمد امین وقاد و عبدالقادر امامی بودند. [ ۱۰]
• مسعوده جلال پزشک و تنها زن در میان کاندیداها بود. گرچه دو معاون زن نیز در این انتخابات حضور داشتند ( نیلاب مبارز و شفیقه حبیبی ) . معاونین خانم جلال در این انتخابات میر حبیب سهیلی و سید محمد عالم امینی بودند. [ ۱۰]
• عبدالطیف پدرام شاعر، روزنامه نگار و رهبر حزب کنگره ملی افغانستان در انتخابات از حقوق پناهندگان افغانستانی حمایت می کرد. معاونین وی احمد نیرو و محمد قاسم معصومی بودند. [ ۱۰]
• اسحاق گیلانی وابسته به حزب همبستگی ملی افغانستان و نماینده اقلیت مسلمانان صوفی در این انتخابات بود. معاونین وی محمد اسماعیل قاسمیار و بریالی نصرتی بودند. [ ۱۰]
• غلام فاروق نجرابی پزشک کودکان و مدرس پزشکی، وابسته به حزب استقلال افغانستان بود. وی خواستار پایان دادن به تبعیض قومی، مذهبی و جنسی در افغانستان بود و ادعا می کرد که می تواند با طالبان پل ارتباطی بسازد. معاونین وی عبدالفتاح و عبدالحنان بودند. [ ۱۰]
• عبدالهادی دبیر به صورت مستقل در این انتخابات حضور یافت. وی دولت را به انتصابات قبیله ای متهم کرد و خواستار تشکیل بخش علمای ملی در پارلمان افغانستان شد. معاونین وی عبدالرشید و داد محمدبودند. [ ۱۰]
• عبدالهادی خلیلزی نامزد مستقل بود. معاونین وی خدای نور مندو خیل و خداداد عرفانی بودند. [ ۱۰]
• میر محفوظ ندایی نامزد مستقل وی سابقه وزیر معادن و صنایع را در دولت موقت در کارنامه داشت. او دیگر کاندیداها را به قوم گرایی و حزب گرایی متهم کرد که موفق به ارائه یک برنامه درست وحدت ملی نشدند. معاونین وی محمد عارف ابراهیم خیل و محمد حکیم کریمی بودند. [ ۱۰]
• محمد ابراهیم رشید نامزد مستقل بود و از حامیان حقوق پناهندگان افغانستانی بود. معاونین وی سید محمد هادی و حمید طاهری بودند. [ ۱۰]
• وکیل منگل نامزد مستقل وی در دوران مبارزات انتخاباتی از حقوق زنان دفاع می کرد. معاونین وی محمد یونس مغول و دینه گل بودند. [ ۱۰]
• عبدالحسیب آرین نامزد مستقل. وی که با ۷۲ سال سن پیرترین کاندید در این دوره از انتخابات بود از حقوق زنان حمایت می کرد و ادعا داشت که حقوق زنان در قانون اساسی، اسلام و فرهنگ مردم افغانستان امری پذیرفته شده است. معاونین وی دل آقا شکیب و سید محمد زمان احمد یار بودند. [ ۱۰]
• تمامی نامزدها ادعا می کردند که می توانند پل ارتباطی بین اقوام و جناح های مختلف افغانستان ایجاد کنند.
انتخابات ریاست جمهوری افغانستان (۱۳۹۳). سومین انتخابات ریاست جمهوری افغانستان برای انتخابات رئیس جمهور و معاون اول و دوم او در دو دور در فروردین و خرداد ۱۳۹۳ برگزار گشت که به موجب آن محمداشرف غنی پیروز انتخابات اعلام گردید. طبق توافق ملی قرار شد غنی رئیس جمهور و و شخصی با پیشنهاد عبدالله عبدالله رئیس اجرایی شود و پس از دو سال و با ویرایش قانون اساسی به نخست وزیری ارتقا یابد.
این انتخابات با مخالفت گسترده و اتهام تقلب از سوی عبدالله همراه شده بود و او نتیجهٔ انتخابات را نپذیرفت. در نهایت و بعد از چند ماه کشمکش و توافق های گوناگون سرانجام با بازشماری آرا و با پادرمیانی حامد کرزی رئیس جمهور و شخصیت های جهادی عبدالله و غنی توافق کردند که برنده رئیس جمهور شود و فرد پیشنهادی نامزد رقیب با موافقت او رئیس اجرایی شود و پس از دو سال به نخست وزیری تغییر یابد.
دور نخست هم زمان با انتخابات شوراهای ولایتی ( استانی ) در تاریخ ۱۶ فروردین در سراسر افغانستان برگزار شد که از میان ۸ نامزد عبدالله با ۴۵٪ و غنی با ۳۲٪ آرا به دور دوم رفتند؛ در این دور زلمی رسول و عبدرب رسول سیاف سوم و چهارم شدند. از میان ۱۱ نامزد سه تن کناره گیری کرده بودند. از ۷ میلیون شرکت کننده حدود ۶۴ درصد رای دهندگان مرد و ۳۶ درصد زن بودند. [ ۱]
در دور دوم بسیاری از مقامات و کاندیداهای انتخاباتی از عبدالله حمایت کردند، از جمله زلمی رسول و تیم انتخابات رسول سیاف و نیز رئیس مجلس نمایندگان و مجلس سنا. رسول سیاف سردار عبدالرشید دوستم را برای معاون اولی در کنار خود داشت. این دور انتخابات در ۲۴ خرداد برگزار شد.
نقش قوم ها در انتخابات بسیار مؤثر بود. عبدالله تاجیک و غنی پشتون است و رای او در استان ها براساس ترکیب قومی مشهود بود. همچنین ازبک ها و ترکمن ها به دلیل همیاری دوستم با غنی طرفدار غنی بودند.
طالبان این انتخابات را تحریم کرده و حملات متعددی را در روزهای قبل از انتخابات و در طول انتخابات ترتیب داد و در برخی مناطق که طالبان قدرت بیشتری دارند اصلاً انتخابات برگزار نشد. با این وجود برگزاری دور نخست این انتخابات بسیار رضایت بخش تر از انتخابات سال ۸۸ بود که تنها ۳۸ درصد افراد واجدان شرایط در آن شرکت کردند و با گزارش های متعددی از تقلب انتخاباتی همراه بود. [ ۲]
اما دور دوم اوضاع فرق می کرد. طبق نتیجهٔ کمیسیون مستقل انتخابات یک میلیون بیش از دور نخست در انتخابات شرکت کرده بودند. در میانهٔ شمارش آرا که رای غنی از عبدالله پیش بود، عبدالله با اعلام تقلب و درخواست مداخلهٔ سازمان ملل ارتباط خود با کمیسیون مستقل انتخابات را قطع کرد. او مدارکی را منتشر ساخت که باعث شد برخی مقامات بلندپایهٔ کمیسیون انتخابات استعفا کنند. پس از اعلام نتیجهٔ ابتدایی و پیروزی غنی با اختلاف ۱۳٪، عبدالله نتیجه را نپذیرفت و خود را پیروز قطعی انتخابات خواند و اعلام کرد زیر بار تقلب نخواهد رفت. سازمان ملل خواسته بود که رای های تقلبی از رای های پاک جدا شوند. رئیس کمیسیون انتخابات نیز تقلب را تأیید کرد و گفت که رای های تقلبی را جدا خواهند کرد. در حالی که عبدالله گفته ۲٫۵ میلیون رای ساختگی است.
این انتخابات با مخالفت گسترده و اتهام تقلب از سوی عبدالله همراه شده بود و او نتیجهٔ انتخابات را نپذیرفت. در نهایت و بعد از چند ماه کشمکش و توافق های گوناگون سرانجام با بازشماری آرا و با پادرمیانی حامد کرزی رئیس جمهور و شخصیت های جهادی عبدالله و غنی توافق کردند که برنده رئیس جمهور شود و فرد پیشنهادی نامزد رقیب با موافقت او رئیس اجرایی شود و پس از دو سال به نخست وزیری تغییر یابد.
دور نخست هم زمان با انتخابات شوراهای ولایتی ( استانی ) در تاریخ ۱۶ فروردین در سراسر افغانستان برگزار شد که از میان ۸ نامزد عبدالله با ۴۵٪ و غنی با ۳۲٪ آرا به دور دوم رفتند؛ در این دور زلمی رسول و عبدرب رسول سیاف سوم و چهارم شدند. از میان ۱۱ نامزد سه تن کناره گیری کرده بودند. از ۷ میلیون شرکت کننده حدود ۶۴ درصد رای دهندگان مرد و ۳۶ درصد زن بودند. [ ۱]
در دور دوم بسیاری از مقامات و کاندیداهای انتخاباتی از عبدالله حمایت کردند، از جمله زلمی رسول و تیم انتخابات رسول سیاف و نیز رئیس مجلس نمایندگان و مجلس سنا. رسول سیاف سردار عبدالرشید دوستم را برای معاون اولی در کنار خود داشت. این دور انتخابات در ۲۴ خرداد برگزار شد.
نقش قوم ها در انتخابات بسیار مؤثر بود. عبدالله تاجیک و غنی پشتون است و رای او در استان ها براساس ترکیب قومی مشهود بود. همچنین ازبک ها و ترکمن ها به دلیل همیاری دوستم با غنی طرفدار غنی بودند.
طالبان این انتخابات را تحریم کرده و حملات متعددی را در روزهای قبل از انتخابات و در طول انتخابات ترتیب داد و در برخی مناطق که طالبان قدرت بیشتری دارند اصلاً انتخابات برگزار نشد. با این وجود برگزاری دور نخست این انتخابات بسیار رضایت بخش تر از انتخابات سال ۸۸ بود که تنها ۳۸ درصد افراد واجدان شرایط در آن شرکت کردند و با گزارش های متعددی از تقلب انتخاباتی همراه بود. [ ۲]
اما دور دوم اوضاع فرق می کرد. طبق نتیجهٔ کمیسیون مستقل انتخابات یک میلیون بیش از دور نخست در انتخابات شرکت کرده بودند. در میانهٔ شمارش آرا که رای غنی از عبدالله پیش بود، عبدالله با اعلام تقلب و درخواست مداخلهٔ سازمان ملل ارتباط خود با کمیسیون مستقل انتخابات را قطع کرد. او مدارکی را منتشر ساخت که باعث شد برخی مقامات بلندپایهٔ کمیسیون انتخابات استعفا کنند. پس از اعلام نتیجهٔ ابتدایی و پیروزی غنی با اختلاف ۱۳٪، عبدالله نتیجه را نپذیرفت و خود را پیروز قطعی انتخابات خواند و اعلام کرد زیر بار تقلب نخواهد رفت. سازمان ملل خواسته بود که رای های تقلبی از رای های پاک جدا شوند. رئیس کمیسیون انتخابات نیز تقلب را تأیید کرد و گفت که رای های تقلبی را جدا خواهند کرد. در حالی که عبدالله گفته ۲٫۵ میلیون رای ساختگی است.
انتخابات ریاست جمهوری افغانستان (۱۳۹۸). انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۸ چهارمین انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان است که در ۶ میزان ( مهر ) ۱۳۹۸ برگزار شد. [ ۳] در نتیجه نهایی این انتخابات، کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان، محمد اشرف غنی را با کسب ۵۰٫۶۴ درصد آراء به عنوان برنده این انتخابات اعلان کرد. [ ۴] اعلان پیروزی محمد اشرف غنی مورد اعتراض تیم ثبات و همگرایی قرار گرفت و این تیم اعلان تشکیل «حکومت همه شمول» کرد. [ ۵] تیم دولت ساز به رهبری محمد اشرف غنی و تیم ثبات و همگرایی که خود را برنده این انتخابات می دانستند در ۱۹ حوت مراسم تحلیف را برگزار کردند. تاریخ برگزاری این انتخابات چندین بار تغییر کرد. [ ۶] قرار بود که انتخابات ریاست جمهوری همزمان با انتخابات مجلس نمایندگان در حوزه ولایت غزنی و انتخابات شوراهای ولایتی افغانستان برگزار شود اما بعدها کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان اعلام کرد که فقط قادر به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری است. [ ۷] برای این انتخابات ۱۴۹ میلیون دلار بودجه تعیین شده است. [ ۸] در این انتخابات ۱۸ تن خود را به عنوان نامزد ثبت نام کردند که در روزهای بعد ۵ تن از نامزدها از ادامه حضور در کارزارهای انتخاباتی کنار رفتند و انتخابات با حضور ۱۳ نامزد برگزار شد. [ ۹]
برنامه زمان بندی انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۸ افغانستان به شرح زیر است:[ ۱۰]
• ۱ تا ۳۰ جدی ( دی ) ۱۳۹۷: ثبت نام نامزدهای ریاست جمهوری
• ۱۶ جدی ( دی ) ۱۳۹۷: انتشار فهرست ابتدایی نامزدان ریاست جمهوری
• ۱۶ دلو ( بهمن ) ۱۳۹۷ تا ۲ حمل ( فروردین ) ۱۳۹۸: اعتراض و استیناف خواهی راجع به فهرست ابتدایی نامزدان
• ۴ ثور ( اردیبهشت ) ۱۳۹۸: انتشار فهرست نهایی نامزدان ریاست جمهوری
• ۶ اسد ( مرداد ) ۱۳۹۸ تا ۳ میزان ( مهر ) ۱۳۹۸: دوره مبارزات انتخاباتی نامزدان انتخابات ریاست جمهوری
• ۶ میزان ( مهر ) ۱۳۹۸: روز انتخابات
• ۶ میزان ( مهر ) ۱۳۹۸ تا ۷ میزان ( مهر ) ۱۳۹۸: ثبت شکایات روز رأی دهی راجع به انتخابات ریاست جمهوری
• ۱ دی ( جدی ) ۱۳۹۸: اعلان نتایج ابتدایی انتخابات ریاست جمهوری.
• ۱ دی ( جدی ) ۱۳۹۸ تا ۳ دی ( جدی ) ۱۳۹۸: ثبت اعتراضات راجع به نتایج ابتدایی انتخابات ریاست جمهوری.
• ۱۶ عقرب ( آبان ) ۱۳۹۸: اعلان نتایج نهایی انتخابات ریاست جمهوری. به تأخیر افتاد.
• ۲ قوس ( آذر ) ۱۳۹۸: دور دوم احتمالی انتخابات ریاست جمهوری. به تأخیر افتاد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرنامه زمان بندی انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۸ افغانستان به شرح زیر است:[ ۱۰]
• ۱ تا ۳۰ جدی ( دی ) ۱۳۹۷: ثبت نام نامزدهای ریاست جمهوری
• ۱۶ جدی ( دی ) ۱۳۹۷: انتشار فهرست ابتدایی نامزدان ریاست جمهوری
• ۱۶ دلو ( بهمن ) ۱۳۹۷ تا ۲ حمل ( فروردین ) ۱۳۹۸: اعتراض و استیناف خواهی راجع به فهرست ابتدایی نامزدان
• ۴ ثور ( اردیبهشت ) ۱۳۹۸: انتشار فهرست نهایی نامزدان ریاست جمهوری
• ۶ اسد ( مرداد ) ۱۳۹۸ تا ۳ میزان ( مهر ) ۱۳۹۸: دوره مبارزات انتخاباتی نامزدان انتخابات ریاست جمهوری
• ۶ میزان ( مهر ) ۱۳۹۸: روز انتخابات
• ۶ میزان ( مهر ) ۱۳۹۸ تا ۷ میزان ( مهر ) ۱۳۹۸: ثبت شکایات روز رأی دهی راجع به انتخابات ریاست جمهوری
• ۱ دی ( جدی ) ۱۳۹۸: اعلان نتایج ابتدایی انتخابات ریاست جمهوری.
• ۱ دی ( جدی ) ۱۳۹۸ تا ۳ دی ( جدی ) ۱۳۹۸: ثبت اعتراضات راجع به نتایج ابتدایی انتخابات ریاست جمهوری.
• ۱۶ عقرب ( آبان ) ۱۳۹۸: اعلان نتایج نهایی انتخابات ریاست جمهوری. به تأخیر افتاد.
• ۲ قوس ( آذر ) ۱۳۹۸: دور دوم احتمالی انتخابات ریاست جمهوری. به تأخیر افتاد.
