انتجاع

لغت نامه دهخدا

انتجاع. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بطلب آب و علف و منفعت و نیکویی شدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). طلب گیاه در موضع آن. ( از اقرب الموارد ). گیاه و آب جستن. ( تاج المصادر بیهقی ). یقال هؤلاء قوم منتجعون. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و یقال انتجعنا ارضاً نطلب الریف. || طلب نیکویی کردن از کسی. ( از اقرب الموارد ). نزدیک کسی شدن [ و ] نیکویی جستن. ( مصادر زوزنی از یادداشت مؤلف ) :
خرد باستفاده او برگماشت وقت تمام ( کذا )
بانتجاع رود گوش من بیانش را.
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 815 ).
هم آخر بنگزیرد از نقد و جنسی
که مستغنیم دارد از انتجاعی.
خاقانی.
از اکناف عالم تجار و اصحاب انتجاع و طالبان اعمال و اشغال رسیده بودند. ( جهانگشای جوینی ).

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) بطلب آب و علف و منفعت و احسان شدن . ۲ - ( اسم ) طلب عطا و بخشش طلب صله.

فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] (مص ل . ) ۱ - به طلب نیکویی واحسان شدن . ۲ - در طلب آب و علف رفتن .

فرهنگ عمید

۱. به طلب نیکویی و احسان شدن، بخشش خواستن.
۲. در طلب آب و علف رفتن.

پیشنهاد کاربران

انتجاع: جدایی از سرا و دیار خویش به امید زندگی بهتر

بپرس