انتباث

لغت نامه دهخدا

انتباث.[ اِ ت ِ ] ( ع مص ) کاویدن بدست و ظاهر کردن پنهان را. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). کندن زمین و بیرون آوردن خاک آن. ( از اقرب الموارد ). || فراگرفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). گرفتن عصا و جز آن را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || مالیدن پِسْت و مانند آنرا بآمیختن آب. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || دامن برچیدن وقت نشستن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران