انتئاء

لغت نامه دهخدا

انتئاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) دور شدن. ( اقرب الموارد ). || جوی کندن گرد خیمه تا مانع باران یا سیل شود. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران