انبیاج

لغت نامه دهخدا

انبیاج. [ اِم ْ ] ( ع مص ) بسختیها و به بوائج رسیدن مردم و افتادن بر مردم سختیها، یقال انباجت علیهم بوائج. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).فرود آمدن سختی و حادثه بر کسی. ( یادداشت مؤلف ).

پیشنهاد کاربران

بپرس