انبغاء. [ اِم ْ ب ِ ] ( ع مص ) آسان گردیدن : انبغی الشی ٔ؛ آسان گردید. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). تیسر و تسهل. ( از اقرب الموارد ). || سزاواربودن : ما انبغی لک ان تفعل ؛ سزاوار نیست ترا، و کذلک ما ینبغی لک. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).
