انبتات

لغت نامه دهخدا

انبتات. [ اِم ْ ب ِ ] ( ع مص ) فروماندن در راه از قافله بسبب ماندن راحله ، یقال سار حتی اِنْبَت َّ. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). || بریده شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). انقطاع. ( از اقرب الموارد ). || منقطع شدن آب پشت کسی. ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). انبت ؛ منقطع شد آب پشت او. ( منتهی الارب ). و رجوع به منبت شود.

پیشنهاد کاربران