انبار شاهی

زندان بزرگ شهر تهران از دورۀ ناصر الدین شاه قاجار به بعد. این زندان که به آن «انبار مبارکه» و به اختصار «انبار» نیز می گفتند، زیر دروازۀ نقاره خانه در میدان ارگ تهران قرار داشت و در دورۀ قاجاریه، به ویژه از زمان ناصر الدین شاه تا محمدعلی شاه قاجار، محل نگهداری زندانیان سیاسی و کسانی بود که بر حکومت شوریده بودند. در انبار شاهی چاهی بود که به آن چاه ویل (یا: ول) می گفتند و پیکر اعدام شدگان را در آن می انداختند. این زندان پس از انقلاب مشروطیت، از رونق افتاد. میرزا رضای کرمانی، شیخ الرئیس میرزا قاجار، حاج سیاح محلاتی از زندانیان مشهور انبار شاهی بوده اند.