انبار

انبار، محل تجمع و ذخیره سازی اقلامی است که موجودی های درون آن برای رفع نیازها و تقاضاهای آتی مصرف میگردند. [ ۱] از انبار برای نگهداری یک یا چند نوع کالای بازرگانی، صنعتی، مواد اولیه، تولیدات و فرآورده های مختلف استفاده می شود. علاوه بر آن، به عنوان مکان و تأسیساتی برای نگهداری موقت مواد به منظور توزیع و تجمیع کالاها در سیستم های توزیع استفاده می شود. بسته به کاربرد انبارها می توان از تجهیزات سرمایشی مثل یخچال ها برای نگهداری محصولات دارویی و خوراکی و یا جرثقیل ها برای جابجایی کانتینرها و محصولات بزرگ استفاده کرد.
انبار محل یا فضائی است که اقلام مورد نیاز بر اساس یک نظام طبقه بندی صحیح و به طور مناسب نگهداری می شود. این محل ممکن است سرپوشیده، محوطه سرباز، زیر زمین یا حتی داخل یک دستگاه ( همانند یخچال های صنعتی که داخل آن مواد غذایی و فاسدشدنی نگهداری می شود ) باشد. گاهی انبارها داخل یک شرکت یا کارخانه اند و گاهی در یک محیط خارج از آن قرار دارند، ولی اغلب شرکت ها سعی می کنند انبارهای خود ( به خصوص انبارهای مواد اولیه ) را داخل شرکت جای داده تا بتوانند کالاها و قطعات مورد نیاز خود را به سرعت و سهولت از آن خارج سازند و در تأمین مواد اولیه مورد نیاز خود دچار وقفه نگردند.
انبارها را از جهات گوناگون می توان دسته بندی کرد که عبارت اند از:
• نوع ساختمان
• نحوه انجام عملیات
• چگونگی و ماهیت عمل
• نوع کالایی که در آن نگهداری می شود
انبارها را از لحاظ ساختمان به سه گروه تقسیم می کنند:[ ۲]
• انبار پوشیده: نوعی انبار که هم سقف و هم چهار دیوار دارد که در آن بعضی از اجناس که به علت حساسیت و مواد خاصی که در ساختمان شان به کار رفته و نباید نور آفتاب، برف و باران، و حتی جریان هوا به آن ها برخورد کنند در انبارهای پوشیده نگهداری می شوند.
• انبار سرپوشیده: نوعی انبار که سقف دارد، ولی چهارطرف آن باز و فاقد حفاظ جانبی است. اقلام یا اجناسی که در مقابل نور مستقیم آفتاب و برف و باران خاصیت خود را از دست می دهند، باید در این مکان نگهداری شوند.
• انبار باز: این انبار به صورت محوطه است و معمولاً اجناسی که در مقابل نور آفتاب و برف و باران خاصیت اولیه خود را از دست نمی دهند، با رعایت اصول انبارداری در آن نگهداری می شوند.
در واقع صنعتگران، واردکنندگان و صادرکنندگان کالاها، عمده فروشان و گمرک از استفاده کنندگان انبارها می باشند. انبارها معمولاً در شهرها، شهرک های صنعتی و کارخانه ها ساخته می شوند، ولی ممکن است جهت سهولت در دریافت و صدور کالا، در کنار راه های اصلی، فرودگاه ها یا بنادر نیز ساخته شوند تا کالاها مستقیماً به انبار وارد یا از آن خارج گردد.

اَنبار
شهری قدیمی و بزرگ در ۶۲کیلومتری غرب بغداد، و از بزرگ ترین شهرهای عراق تا قرون ۳ـ۴ق. عرب ها این شهر را الانبار می نامیدند. به نوشتۀ نخستین جغرافیانویسان مسلمان، این شهر از ساخته های بخت النصر بود و آورده اند که پادشاهان قدیم ایران گندم و جو و کاه لشکریان خود را در این شهر ذخیره می کردند. شاپور دوم به مناسبت پیروزی خود بر گوردیانوس سوم، امپراتور روم، این شهر را دوباره احیا کرد و آن را پیروز شاپور نامید. یونانیان این شهر را پریسابر می گفتند و اعراب نواحی اطراف شهر را فیروز شاپور و خود شهر را انبار می خواندند. خالد بن ولید در ۱۲ق شهر انبار را پس از جنگی سخت و مصالحه با شیرزاد، امیر ساباط، به تصرّف درآورد. انبار در آغاز خلافت عباسی، محل سکونت سفاح بود. سفاح در قصری که در این شهر ساخته بود درگذشت. منصور، دومین خلیفه عباسی، تا پیش از انتقال به بغداد، در شهر انبار به سر می برد. انبار در قرن ۴ق شهرکی خرم و آبادان با مردمی متمول بود. این شهر در اول نهر معروف عیسی قرار داشت که ازجمله نهرهای مصنوعی قابل کشتی رانی بود. این نهر از فرات جدا می شد و در حوالی بغداد به رودخانۀ دجله می ریخت. خرابه های انبار هنوز باقی است. این شهر ظاهراً بر اثر پیروزی های قرامطه رو به انحطاط نهاد.