انارشیسم فردگرا

آنارشیسم فردگرا. مراد از آنارشیسم فردگرا سنت های فکری متعددی در جنبش آنارشیستی است که بر آزادی عمل فرد و ارادهٔ او فراتر از عوامل تعیین کنندهٔ خارجی نظیر گروه ها، جامعه، سنت ها و سیستم های ایدئولوژیک تأکید می کند. [ ۱] [ ۲] منظور از آنارشیسم فردگرا نه یک فلسفهٔ واحد بلکه گروهی از فلسفه های فردگرایانه است که گاهی با هم در تضادند. این فلسفه از طریق اروپا و آمریکا گسترش یافت. بنجامین تاکر، آنارشیست فردگرای معروف قرن نوزدهمی باور داشت که «اگر فرد حق فرمانروایی خویش را داشته باشد، هرگونه فرمانروایی بیرونی استبداد است. »[ ۳]
از جمله تأثیرگذاران اولیه بر آنارشیسم فردگرا عبارتند از ویلیام گادوین، [ ۴] هنری دیوید ثورو ( تعالی گرایی ) ، [ ۵] جوشیا وارن ( "اقندار فرد" ) , لایسندر اسپونر ( "قانون طبیعی" ) , پیر ژوزف پرودون ( mutualism ) , انسلمی بلگریگ، [ ۶] هربرت اسپنسر ( "قانون آزادی برابر" ) , [ ۷] و ماکس اشتیرنر ( اگوییسم ) . [ ۸]