آنارشیسم سبز یا اکو - آنارشیسم یک مکتب فکری منشعب از آنارشیسم با تأکید ویژه بر دغدغه های زیست محیطی است. نظریه آنارشیسم سبز، آنارشیسم را فراتر از نقد تعاملات میان انسان گسترش میدهد و شامل نقد تعاملات میان انسان و محیط زیست نیز می شود، آنارشیسم سبز در عمل اندیشه ای انقلابی است که نه تنها طالب آزادی نوع بشر است بلکه خواهان ایجاد آزادی برای انواع غیر بشری نیز است و هدف آن به وجود آوردن یک جامعه آنارشیست پایدار محیط زیستی است.
... [مشاهده متن کامل]
اندیشه های آنارشیست آمریکایی هنری دیوید تورو در کنار افرادی چون لئو تولستوی و الیزه رکلو بیشترین تأثیر را در شکل گیری و تکامل آنارشیسم سبز داشت. آنارشیسم سبز به طور طبیعی اصول خود را فراتر از مناسبات انسانی تعریف می کند و روابط میان موجودات انسانی و غیرانسانی را در نظر می گیرد. از نگاه آنارشیست های سبز، یک کنش انقلابی به آزادی نوع بشر تقلیل پیدا نمی کند بلکه رهایی دیگر گونه های غیرانسانی را نیز در برمی گیرد؛ و این هدف از راه ساخت یک جامعه آنارشیستی پایا و زیست محیط محور به دست خواهد آمد.
در اواخر قرن نوزدهم، از تلفیق مکاتب آنارشیسم و طبیعیت گرایی در محافل آنارشیسم فردگرا در فرانسه، اسپانیا، کوبا و پرتغال، مکتب آنارکو - ناتوریسم پدید آمد. از مهم ترین جریان های معاصر که به نوعی آنارشیسم سبز به حساب می آیند می توان به آنارشیست های بدوی گرا و بوم شناسی اجتماعی همچنین آنارکو ویگانن ها اشاره داشت. تعدادی از متفکران به نام این تفکر شامل آنارشیست های بدوی گرا می شوند که فناوری را مورد نقد قرار داده و بیان می دارند که آنارشیسم از راه خروج از مناسبات تمدن محور حاصل خواهد شد. همچنین آنارکو ویگان اعتقاد دارند رهایی انسان و حیوانات جدایی ناپذیر هستند؛ و در نهایت اینکه به عقیده بوم شناسی اجتماعی، غلبه طبقاتی انسان بر طبیعت ریشه در غلبه طبقاتی انسان بر انسان دارد.
... [مشاهده متن کامل]
اندیشه های آنارشیست آمریکایی هنری دیوید تورو در کنار افرادی چون لئو تولستوی و الیزه رکلو بیشترین تأثیر را در شکل گیری و تکامل آنارشیسم سبز داشت. آنارشیسم سبز به طور طبیعی اصول خود را فراتر از مناسبات انسانی تعریف می کند و روابط میان موجودات انسانی و غیرانسانی را در نظر می گیرد. از نگاه آنارشیست های سبز، یک کنش انقلابی به آزادی نوع بشر تقلیل پیدا نمی کند بلکه رهایی دیگر گونه های غیرانسانی را نیز در برمی گیرد؛ و این هدف از راه ساخت یک جامعه آنارشیستی پایا و زیست محیط محور به دست خواهد آمد.
در اواخر قرن نوزدهم، از تلفیق مکاتب آنارشیسم و طبیعیت گرایی در محافل آنارشیسم فردگرا در فرانسه، اسپانیا، کوبا و پرتغال، مکتب آنارکو - ناتوریسم پدید آمد. از مهم ترین جریان های معاصر که به نوعی آنارشیسم سبز به حساب می آیند می توان به آنارشیست های بدوی گرا و بوم شناسی اجتماعی همچنین آنارکو ویگانن ها اشاره داشت. تعدادی از متفکران به نام این تفکر شامل آنارشیست های بدوی گرا می شوند که فناوری را مورد نقد قرار داده و بیان می دارند که آنارشیسم از راه خروج از مناسبات تمدن محور حاصل خواهد شد. همچنین آنارکو ویگان اعتقاد دارند رهایی انسان و حیوانات جدایی ناپذیر هستند؛ و در نهایت اینکه به عقیده بوم شناسی اجتماعی، غلبه طبقاتی انسان بر طبیعت ریشه در غلبه طبقاتی انسان بر انسان دارد.
