اناردره

ولسوالی اَناردَره یکی از ولسوالی های ولایت فَراه در افغانستان است. جمعیت این ولسوالی نزدیک به ۸۴٬۷۸۲ نفر اعلام شده است. این ولسوالی تاجرانی نامدار دارد که در بخش های از جهان زنده گی می کند. کلاته سعادات یکی بهترین روستاها ی این ولسوالی می باشد ورزش محبوب این ولسوالی فوتبال است رودی به نام رودخانه/دریای هاروت از پایین شهر اَناردره می گذرد و این منطقه به خاطر پرورش انار مشهور می باشد.
ولسوالی اناردره در ۷۵ کیلومتری شمال شهر فراه موقعیت دارد که از ۳۹ قریه تشکیل شده و در غرب با کشور ایران هم مرز است. اناردره یگانه ولسوالی سرسبز فراه است که حدود ۱۵۰ خانهٔ آن شبکهٔ آب رسانی محدود و نامنظم دارد.
همچنین دشت بابوس در میانهٔ راه بین ذهکن و مرکز فراه موقعیت دارد. ذهکن دره های باصفا از جمله دُربس، کال گناه، چَکو، وَلمو و نوکَن دارد. [ ۱] از دیگر قریه های مربوط اناردره کَنَک، بوجوک، کلاتهٔ علم خان، کرغک، گورکک و کلاتهٔ سادات در جنوب، کاریز ملاحیدر، کاریز صمدخان، سرگزان، چاه تک، دغال و پده ای در شمال می باشد.
اناردره ازنظر اداری قبلاً جزو ولسوالی شیندند هرات بوده اما در زمان اوایل حکومت ظاهر شاه به عنوان ولسوالی مستقل درآمد و جزو ولایت فراه گردیده است. اناردره با مرکز حکومت در کابل ۹۲۰ کیلومتر و با مرکز فراه ۶۵ کیلومتر و با مرکز ولایت هرات ۲۱۰ کیلومتر و با مرکز ولایت نیمروز ۲۳۰ کیلومتر و با مرز ایران ۱۱۰ کیلومتر فاصله دارد البته با وضع سرک های خاکی فعلی ۱۱۰ کیلومتر است. رشته کوه های غربی اناردره به ایران وصل گردیده است و رشته کوه های شرقی آن به کوه بابا در مرکز مملکت متصل می شود.
این رود از کوهای جنوب غربی هرات برمی آید و به جانب جنوب غرب جریان دارد. هاروت رود از سبزوار یا شیندند می گذرد وادی ادرسکن را سیرآب می کند و به این نام یاد می شود. همین که معاون دیگر آن که از کوه اناردره سرازیر می شود بدان آمیخت نام ( هاورت رود ) را به خود می گیرد و به شمال غرب هامون هلمند می ریزد. هاروت، رودی ست فیاض که از آن جویبارهای متعددی کشیده اند. سبزوار و نواحی آن تا ( اناردره ) از جدول های آن آب می خورد. این رودخانه به دهانهٔ خود دلتایی را می سازد که به ۱۵ شعبه تقسیم شده است. اراضی واقع شده در ( دلتای ) آن خیلی حاصل خیز و طول رودخانه ۴۳۱ کیلومتر است.
در قدیم الایام زنی به نام مرغنه حکومت این منطقه را به دست داشته که ( کوکه ) مرغنه نام داشته است و مدت ها بعد زن دیگری به نام بانو که صاحب ثروت و سرمایه زیادی بود در شرق اناردره به امتداد شمال و جنوب رودی جاری کرد که حدود ۳ هزار جریب زمین زراعتی و درختان را آبیاری کرده و تا کنون هم همان رود بانو به عنوان بزرگ ترین رود در اناردره می باشد. اما اکنون به سبب خشک سالی، مدیریت ناسالم آب و کاربرد بی رویهٔ آب به بسیاری از باغ های پایین دست آب نمی رسد و چند سال است که مردم درختان آن باغ ها را می برند و باغ ها به دشت های خشک تبدیل شده است. آنچه از تاریخ برمی آید، اناردره حدود پنج هزار سال پیش به دامنه سکاستیانا معروف بوده و زبان مردمش از زبان های ایرانی قدیم و نژادشان آریایی بوده است. در سال ۳۳۱ قبل از میلاد اسکندر مقدونی با سپاه انبوهی به قصد تسخیر آسیای میانه لشکر کشید. در زمان لشکرکشی وی مدت شش ماه اناردره به عنوان پایگاه نظامی وی قرار داشت و از این منطقه کوهستانی همچون دژ مستحکم و محفوظ استفاده اعظمی می کرد و حملات خود را از این جا به چهار سمت سازماندهی می کرد که در کتاب خاطرات خود از خوبی آب و هوای این منطقه و وضع جغرافیایی زیبای آن تمجید و ستایش کرده است.